45.Bölüm

797 73 48
                                    

 Mutluluk Güleyşa'ninda başına geldi sonunda.
Eksilmediginiz her anlamda hoş bayramlara kavuşun inşallah değerli okurlarım sevgiler🩷🧡

Oy ve yorum atanlara teşekkür ediyorum keyifli oluyor bildirim almak.
Sıkıldığınız gereksiz gördüğünüz  yerleri yazarsanız bende ona göre bir yol alabilirim...

  Nefesini bile yarım yarım alıyordu Güleyşa, neler olmuştu  öyle.
Garip hissediyordu bugüne kadar hiç olmayan değişik bir his vücudunda kol gelmekteydi.
  Yaşam  belirtisi verse sanki ayan beyan ortada kalacaktı, şuan herkes haberdardı  olanlardan ona göre.
  Ellerini yüzüne kapadı utandı kendinden bile.
  Hala teninde duran  kocasına baktı göz ucuyla uyuyor olmalıydı, kendisi  gözünü dahi kirpamamiştı oysa hâlâ  heyecanlıydı çok sıcaktı sanki.
   Kalkmak istedi, giyinmeliydi bu geceliğide birdaha giymeyi bırak görmemeyi aklına koydu, güldü sessiz sessiz sonra  ağalar gibide oldu mutluluk böyle birşeydi herhalde tadıyordu yudum yudum farkında olmadan.
   Beline sarılı  duran ve onu kaçacakmiş  gibi sıkı sıkı tutan Zahir'in kolunu kaldırdı yavaşça
"İnşallah  uyanmaz " diye kalbende dilekte bulundu elbette ama
" bende diyordum ne zaman kıpır kıpır olacak beni döşekten atacak hatta " diyince  Zahir geri bıraktı yakalanmış gibi.

  " uyanikmiydin Zahir? sessiz ol kaza oldu bilmiyon sanki " dedi fısıltısı zorla duyuluyordu.

" kazamı oldu ne oldu en iyi benim karım bilir" dedi kocası gülerek ve hakkı olan bir öpücüğü aldı yanağından.
  " kaçmasın o ömre bedel gözlerin  benden " dedi.

" Zahirrr, kalk hadi terledim ben saat kaç oldu acaba,  önce sen kalk ama " dedi az evvel daha belki iki saat bile olmadı o gözlere derin derin bakalı ama şimdi  bakmamaya çalışarak kaçıyordu o an başkaydı.

Zahir tam döndü
Üstüne doğru eğildi bu kez ne demek sen kalkmiş

" niye ben kalkıyorum benim jinam hâlâ utangaçlık mi ediyor ? Kocasından çekiniyormu yoksa? az önceki güzel sözler nerde?  ben bir masaldamiydim uyandım mı?" Diyerek  burnunu sürttü Güleyşa'nin burnuna dudakları buldu mabedini müthiş bir arzu ile damarında akan sıcak kanı serinletmek istedi.

  " deme öyle  " dedi Güleyşa konuşmasi bile güç iken devamında ise karşı duramayacaği her  zerresi yangınlara iten candaki tendi...
" derim, sen benimsin bende sende varım utanma artık benden kadınım" dedi Zahir.

Zahir'in kollarından kurtulmak ne mümkündü, şikayetçi  de değildi ya işte ortamin  müsait olmaması tedirgin etmişti.

Dış kapıdan tıkırtılar  geldi biraz sonra ve Zişan  hanımın sesi duyuldu.
Güleyşa  hızlıca doğruldu
" Zahir kalk gördünmü  uyandılar" dedi telaşla.
" yat canımın içi, Serhat'gil geldi anam zaten uyumamıştır onlar eve girene kadar sakin ol gulemın" diye cevapladı zıt bir şekilde  o çok sakindi.

" Zahir ne diyorsun hani uyumuştur  herkes dedin napcaz şimdi? " diye sordu Güleyşa  karnındaki ağrıyıda  düşünmemeye çalışıyordu.
   Hazal yengesine göre herşey  mükemmel olmalıydı ama öyle değildi şuan.
   Yakasını çekiştirdi üstündeki incecik kumaşın, saçları darmadağındi toparlamaya çalıştı
of of tokası falan nerdeydi, pijamalarını  çıkardımı nereye koydu  dolaptamiydi  hiç hatırlamıyordu, karanlıktıda seçilmez.
  Eliyle destek aldı döşekten kalkmaya çalıştı karnındaki sızı kıvırdı içini.

.. GÜLEYŞA...( Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin