Zawgyi**
" ဒါက သားအခန္းပဲ "
ေဒၚနန္းထိုက္မူယာက ေျပာရင္းျဖင့္ အခန္းတံခါးအား ဆြဲဖြင့္လိုက္ပါ၏။
" ဆည္းအခန္းက တစ္အိမ္လံုးမွာ အက်ယ္ဆံုးပဲေနာ္ "
လႊမ္း၏ မွတ္ခ်က္စကားအဆံုး၌ ေဒၚနန္းထိုက္မူယာက ျပံဳးရံုသာေျပာၿပီး ဘာမွျပန္မေျပာ။ ဆည္းစိတ္ထဲမွာလည္းထိုသို႔သာ ခံစားမိသည္။
ေဒၚနန္းထိုက္မူယာက ဆည္းအားႏူးည့ံစြာျပံဳးျပလိုက္ရင္း...။
" သားရဲ႕အရင္အခန္းက ပစၥည္းေတြ မာမီအကုန္ယူလာခ့ဲတယ္..."
" ဘာလို႔လဲ... မာမီ.. ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ နႈတ္မဆက္ဘဲ ထြက္သြားခ့ဲတာေတာင္မွ... ဘာလို႔မ်ား ကၽြန္ေတာ္တကယ္ျပန္လာမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနခ့ဲၾကတာလဲ "
ဆည္း နားမလည္ႏိုင္စြာေမးေတာ့ ေဒၚနန္းထိုက္မူယာက သူ၏လက္ဖဝါးျဖင့္ ဆည္း၏ ပါးျပင္ကိုထိကပ္လိုက္ရင္း...။
" မာမီ သိပါတယ္... မာမီ့သားေလးက အိမ္န႔ဲအေဝးမွာ အၾကာႀကီး မေနႏိုင္ဘူးဆိုတာ.. သားျပန္လာတ့ဲအခါက် မာမီတို႔ ဘဝသစ္ကို စဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ့ဲတယ္..အတိတ္မွာ မာမီ သားအေပၚမွာ မေကာင္းခ့ဲဘူး.. မာမီက သားကို နာက်င္စရာေတြပဲ ေပးခ့ဲတယ္... သားထြက္သြားခ့ဲရတ့ဲ အေၾကာင္းအရင္းရဲ႕ တကယ့္တရားခံက မာမီပဲေလ...ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သားအေပၚကို မာမီ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ေကာင္းေပးခ်င္တယ္... ေနာက္က်ေနၿပီဆိုေပမယ့္"
" ဟင့္အင္း... လံုးဝ ေနာက္မက်ပါဘူး.. အခ်ိန္ကိုက္ပါပဲ "
ဆည္းက သူ႔ပါးျပင္အား ထိကိုင္ထားသည့္ ေဒၚနန္းထိုက္မူယာ၏ လက္ဖဝါးအား ညင္သာစြာဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း ျပံဳးလ်က္ေျပာလိုက္ပါ၏။
" မာမီ့သားေလးက ျပံဳးေနတ့ဲအခ်ိန္မွာ အေခ်ာဆံုးပဲ "
ေဒၚနန္းထိုက္မူယာက ဆည္းအားၾကည္ႏူးစြာၾကည့္လ်က္ေျပာေတာ့ ဆည္းက အရွက္ေျပအျဖစ္ ခပ္ဟဟရယ္ကာ လည္တိုင္ကို ပြတ္သည္။
" ဒါန႔ဲ မာမီ... ကၽြန္ေတာ့္အခန္းက ေတာ္ေတာ္ေလးက်ယ္လြန္းေနတယ္.. ကူးကူးအခန္းန႔ဲလဲလိုက္ပါလား.. ကၽြန္ေတာ္က ဒီမွာလည္း ေနမွာမဟုတ္ဘဲကို "
YOU ARE READING
Twilight ( Zaw+ Uni )
RomanceZawgyi## " ငါ့အခ်စ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနရတာ မပင္ပန္းဘူးလား" " မပင္ပန္းေစခ်င္ရင္... ငါ့ကိုျပန္ခ်စ္လိုက္ေတာ့ေလ " Unicode## " ငါ့အချစ်ကို မျှော်လင့်နေရတာ မပင်ပန်းဘူးလား" " မပင်ပန်းစေချင်ရင်... ငါ့ကိုပြန်ချစ်လိုက်တော့လေ "
