Zawgyi***
" အစ္ကိုလႊမ္း... မနက္စာ စားစို႔ေလ "
ဖိုးေကာက္က အခန္းတံခါးကို ေခါက္လ်က္ လႊမ္းအား မနက္စာ စားရန္အတြက္ သတိလာေပး၏။
မေန႔ညကလည္း အစ္ကိုဆည္းေရာ အစ္ကိုလႊမ္းပါ ညစာထြက္မစားတာေၾကာင့္ ဖိုးေကာက္တကယ္ပဲစိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ရသည္။ ဒီမနက္တြင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးအား သတိလိုက္ေပးၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆံုေတြ႕ရန္အတြက္ ၾကံဖန္ေပးမိသည္။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ေတြ႕သည့္အခါမွာ အနည္းဆံုးေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ့ေကာင္းေလွ်ာ့ႏိုင္ပါ၏။
ဖိုးေကာက္၏ တံခါးေခါက္သံကိုၾကားေပမယ့္လို႔ လႊမ္းအျပင္ထြက္ၿပီးစားခ်င္စိတ္ရွိမေန။
" ငါမစားေတာ့ဘူး... မင္းပဲစားလိုက္ေတာ့ "
ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း အျငင္းစကားကိုပဲ ၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ဖိုးေကာက္လွ်ိဳ႕ဝွက္လက္နက္ကို ထုတ္သံုးရန္ျပင္လိုက္သည္။
" ႀကီးနန္းက ဒီေန႔ ရွမ္းေခါက္ဆြဲလုပ္ေကၽြးမွာတ့ဲ အစ္ကိုဆည္းေတာင္ မနက္စာဝိုင္းေရာက္ေနၿပီ "
ဆည္းဆိုသည့္ အသံကို အၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ လႊမ္းကုတင္ေပၚ၌ စိတ္မပါတပါ လွဲအိပ္ေနရာမွ ခ်က္ခ်င္းပင္ ထလိုက္ရင္း အခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ပါ၏။
အခန္းထဲမွ ထြက္လာသည့္ လႊမ္း၏ပံုစံကို ျမင္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဖိုးေကာက္နည္းနည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိသည္။
အစ္ကိုလႊမ္း၏မ်က္ဝန္းတစ္စံုက အိပ္ေရးပ်က္ထားတာေၾကာင့္ နီရဲေနကာ ခါတိုင္း ေသခ်ာစြာ ၿဖီးသင္ထားတတ္သည့္ ဆံပင္တို႔ကလည္း ဖရိဖရဲႏွင့္။ ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ထိခိုက္ေနဟန္တူသည္။ အစ္ကိုဆည္းမွာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္။ မ်က္ႏွာက သိပ္မလန္းေပ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း ဖိုးေကာက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေပမယ့္ သူတတ္ႏိုင္တာ ဘာမွမရွိတာေၾကာင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာ ခ်လိုက္ရင္း မီးဖိုခန္းထဲဝင္လာခ့ဲသည္။
" သား လႊမ္း... ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားေတာ့မလား ႀကီးနန္းျပင္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ "
YOU ARE READING
Twilight ( Zaw+ Uni )
RomanceZawgyi## " ငါ့အခ်စ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနရတာ မပင္ပန္းဘူးလား" " မပင္ပန္းေစခ်င္ရင္... ငါ့ကိုျပန္ခ်စ္လိုက္ေတာ့ေလ " Unicode## " ငါ့အချစ်ကို မျှော်လင့်နေရတာ မပင်ပန်းဘူးလား" " မပင်ပန်းစေချင်ရင်... ငါ့ကိုပြန်ချစ်လိုက်တော့လေ "
