𝑻𝒐𝒙𝒊𝒄 𝑹𝒐𝒔𝒆𝒔 [𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆𝒅]

𝕭𝖑𝖔𝖔𝖉 29

- جیسونگ میخواسته نجاتم بده نه؟ جیسونگ کجاست لعنتی؟! چه بلایی سرش اوردی؟

با برخورد ضربه شلاق به پوست حساسش و رد زخمای قبلیش، ناله ای کرد و اشک دیگه ای از گوشه چشمش سرازیر شد.

+ تو و اون دوستت مثل همین. دوتا احمق!

و ضربه دیگه ای به کمرش خورد. از وقتی که کیم سونگمین پیشش برگشته بود، زندگی رو براش جهنم کرده بود.

اول از همه، دستور داده بود روی هوا معلق ببندنش. طوری که توی اون چهارچوب بزرگ، هرکدوم از دستاش رو به یک گوشه چهارچوب، و پاهاش رو هم به یک گوشه بسته بودن و حالا، پسر با بالا تنه ای برهنه، رو به روی چشمان سونگمین داشت ضربه شلاق میخورد.

سونگمین از جاش بلند شد و رو به روی هیونجین بی حال ایستاد. انگشتش رو، روی رد زخم ایجاد شده از شلاق ها کشید که باعث شد ناله ضعیفی از پسرک شنیده بشه

+ ردشون نمیمونه نگران نباش. برای رام کردنت باید همچین زخم هایی بهت هدیه بدم.

ضربه دیگه ای به کمرش خورد و سر پسرک با درد به عقب رفت. اشک هاش، گونه های قرمز شده اش رو لمس میکردن و به کف چوبی زمین برخورد میکردن.

بیشتر از این که نگران خودش باشه، عذاب وجدان جیسونگ رو داشت. اون بخاطر هیونجین توی این شرایط افتاده بود و حالا حتی نمیدونست چه بلایی سر دوستش اومده.

سونگمین هم جوابی به سوالاش راجع به جیسونگ نمیداد. ترجیح میداد یه جایی شکنجه بشه که بتونه جیسونگ رو ببینه و از سلامتیش مطمئن شه.

میدونست حتی اگر از اینجا سالم بیرون برن، مینهو بخاطر این که جیسونگ خودشو برای اون به خطر انداخته، دمار از روزگارش در میاره.

بعد اون وقت، چانگبین میاد و ازش دفاع میکنه. مثل یه درامای ابکی و کلیشه‌ای توی تلویزیون!

لبخند محوی بین اون همه درد روی لبش نشست. از کی انقدر شیفته چانگبین شده بود که حتی با فکر کردن بهش، درد رو فراموش میکرد؟

کاش اون شب از خونه بیرون نرفته بود و مسالمت امیز با چانگبین همه چی رو حل میکرد. اون وقت دیگه هیچ کدوم از این چیزا پیش نمیومد و الان، جفتشون داشتن سر میز صبحانه بحث میکردن که چرا ظرفای شب قبل همچنان توی سینک ظرفشویی مونده و شسته نشده.

با حس کردن سرما توسط پاهاش، از خلسه افکارش بیرون اومد و به پوست لخت پاهاش خیره شد. قبل این که بتونه موقعیتش رو تحلیل کنه، ضربه محکمی روی رون های سفیدش خورد و از شدتش، به سرخی خون تبدیل شد.