Langzaam wordt de tekst op het bord door meer leerlingen gelezen, en de klas valt stil.
Professor Merryweather kijkt iedereen in de klas glimlachend aan, "het heeft geen zin om het langer uit te stellen, jongens en meisjes," zegt hij. "Ik weet dat het onderwerp een lading heeft, maar als ik het er niet over heb krijg ik dat bij mijn functioneringsgesprek te horen."
Een paar leerlingen lachen, en ik voel Albus even naar me kijken. Ik heb hier helemaal geen zin in.
"Dus, wie kan er tenminste ééntje noemen?" vraagt onze Professor door, hoewel hij waarschijnlijk ook wel weet dat iedereen in de klas ze allemaal bij naam kan noemen en welk effect ze hebben.
Een meisje uit Huffelpuf, met wie we de les hebben, steekt haar hand op, "eh- de Imperius vloek."
Merryweather knikt, "ja, prima, prima. En welk effect heeft deze spreuk?"
"Het slachtoffer doet alles wat de gebruiker van de spreuk wilt dat het slachtoffer doet," zegt het meisje, "zelfs- bijvoorbeeld uit een raam springen," ze wijst even naar het raam.
Merryweather schrijft het op het bord, en draait zich weer naar de klas, "nog iemand?"
Albus steekt zijn hand op, "Avada Kedavra," zegt hij mat. "De vloek des doods. Ik hoef niet verder uit te wijden over wat dat betekent, toch?"
Merryweather glimlacht even, "nee, meneer Potter," zegt hij. En hij schrijft ook die spreuk op het bord, "dan hebben we er nog één over." Zijn ogen gaan de klas rond, en iedereen weet dat hij iemand gaat kiezen om het antwoord te geven.
"Als hij mij kiest bega ik zelf een onverg-" mompel ik, net te laat.
"Meneer Malfidus."
Geïrriteerd kijk ik Merryweather aan, mijn familie heeft niet bepaald een goede "track record" als het om deze spreuk gaat, en dat weet Merryweather dondersgoed.
"De Cruciatus vloek," ik sla mijn armen over elkaar, en kijk onze Professor expres niet aan. Ik kijk net langs hem heen naar het bord, waar nu de derde spreuk op wordt geschreven.
"En die spreuk-"
"Martelt mensen," val ik hem in de reden, "soms tot ze krankzinnig worden."
"Prima geantwoord. Jullie huiswerk voor de komende week is uitzoeken waarom nu juist deze spreuken onvergefelijk zijn, en hoeveel mensen er in de geschiedenis zijn veroordeeld voor het gebruiken van een of meerdere van deze spreuken."
Het meisje uit Huffelpuf steekt haar hand op, "Professor, door wie zijn de spreuken ontwikkeld?"
Merryweather loopt naar zijn kast, "dat weten we niet, juffrouw Broom," zegt hij kalm, "er wordt gesuggereerd dat het is gebeurd ten tijde van het oprichten van Zweinstein," even kijkt hij achterom, "en dan kunnen we wel raden wie er achter de ontwikkeling zat. Anderen denken dat Grindelwald er iets mee van doen had en dat hij ze op een van zijn reizen heeft ontwikkeld. De Imperius zou hem natuurlijk bijzonder goed zijn uitgekomen want hij was niet per se een gewetenloze moordenaar zoals Voldemort was." Hij komt teruglopen met drie potten waar hij spinnen in heeft zitten. "Tijd voor een demonstratie," verkondigt hij simpel, en hij kijkt de klas rond, "wij zijn een generatie die niet zijn opgegroeid met het idee wat voor impact deze spreuken hebben op een levend wezen. Dat gaat vandaag veranderen."
Hij pakt voorzichtig de eerste spin uit haar potje, en vergroot haar. Een paar meisjes schuiven met een vies of bleek gezicht hun stoel naar achteren.
Merryweather richt zijn toverstok op de spin, "Imperio!" er is geen flits te zien. Merrryweather zet haar op zijn bureau, en meteen rent de spin naar het aquarium dat daar staat. Ze klimt naar boven, en vol afschuw ziet de klas dat de spin zichzelf gaat verdrinken.
