Scorpius Malfoy: The Prophecy

Grimmauld place Twelve

Soezend zit ik met Georgia, Albus en Roos in een coupé. Op weg terug naar London, Kings Cross.

Buiten is het flink aan het sneeuwen en dat geeft me goede hoop op een witte kerst. Wat alleen maar leuk is, want dát betekent weer dat we in de straat sneeuwballengevechten kunnen houden en ik met Spruit een sneeuwpop kan bouwen.

De coupédeur gaat open, en niemand minder dan Lily staat in de deuropening, "pas ik er nog bij?" vraagt ze een beetje verlegen.

Meteen ben ik wakker en open mijn armen. Ik til haar op schoot zodat ze uit het raam kan kijken.

"Dit is een nieuwe vriendin," wijs ik naar Georgia, "Georgia Farras. Ze komt mee kerst vieren."

De twee geven elkaar een hand.

"Is dit nu de Spruit waar je het over had in de Grote Zaal, een tijdje geleden?"

Ik grinnik en knik, "jep!"

Lily tuit haar lippen in een uiting van ongenoegen, "ik bén geen spruit meer!"

"In mijn ogen zul je altijd een Spruit blijven Lils," zeg ik, en trek haar tegen me aan. Ze slaakt lachend een kreetje maar laat zich comfortabel tegen me aan zakken.

"Hoe bevalt je jaar tot nu toe?" vraag ik, "doe je een beetje je best?"

"Natuurlijk doe ik mijn best!" zegt Lily meteen. "Ik haal alleen maar goede punten," trots steekt ze even haar neus in de lucht, "ik ben volgens James nu al beter dan papa op zijn leeftijd."

"Maar dat is dan ook niet zo moeilijk Lils," zegt Albus, "hij was een gemiddeld goede leerling. En jij bent een bolleboos."

"Wel mijn favoriete bolleboos, toevallig," zeg ik gemaakt hooghartig, en Lily begint te giechelen. "Spruit ben je al zenuwachtig voor kerst?" vraag ik wetende dat Lily een dag voor kerst niet rustig te krijgen is door de zenuwen.

Zenuwen voor wat ze gaat krijgen, wie er gaan komen en wat er allemaal te doen gaat zijn.

Meteen slaat ze hand over haar oren, "shhh," sist ze, "maak me nou niet zenuwachtig!"

Ik lach, "ik ben er zoals elk jaar ook bij Spruit, maakt dat het niet een beetje beter?"

"Nee jij maakt het altijd erger!" ze geeft me een duwtje maar kan een glimlach niet helemaal inhouden. De anderen beginnen te lachen.

"Dit jaar gaat het helemaal even een keer anders Lils," zegt Albus. "Dit jaar is Georgia er ook bij, en spelen we Secret Santa."

Lily kijkt bedenkelijk, "daar heb ik klasgenoten ook over gehoord,' zegt ze, "dat je voor iedereen een cadeautje moet kopen, toch? En dat je door middel van spelletjes steeds ruilt of terug moet leggen enzo. Uiteindelijk weetje niet meer met wat voor cadeautje je eindigt."

"Ja, precies!" zegt Georgia, "je ouders vonden het een leuk idee."

"Het is weer eens anders dan normaal," zegt Lily, "en dat maakt het leuk."

Ik kijk Georgia even aan, die glimlacht. Aan alles kan ik zien dat ze zich welkom voelt in deze familie. Dat gevoel deel ik, het voelt als een warm bad.

Niet veel later is Lily op mijn schoot in slaap gevallen terwijl de trein lekker verder dendert.

Op het perron staat tot mijn verbazing mijn moeder op me te wachten. Ze zwaait als ze met de trein uit ziet komen.

Even frons ik, maar zeg dan tegen Albus dat ik er zo aan kom.

Ik ren naar mijn moeder en geef haar een warme omhelzing, "wat een verrassing mam!"

"Schat ik weet dat we je deze vakantie niet gaan zien, maar ik wilde je dit meegeven voor de familie Potter, voor kerst," ze knipoogt en geeft me een doos.

Er komt een heerlijke geur uit en ik glimlach, "is dit je beroemde pompoentaart?"

"Misschien,' antwoord ze geheimzinnig maar ze knipoogt. "Zeg maar niets tegen je vader want hoewel hij er meer en meer oké mee is blijft het een pijnpunt."

"Ik zeg niets, mam," zeg ik meteen en geef haar een zoen op haar wang, "ik hou van je, dankjewel."

"Ik ook van jou lieverd, veel plezier."

We zwaaien even voor ik me naar de Potters begeef die staan te wachten tot ik me bij hen voeg.

"Scorpius!" roept Harry joviaal als hij me ziet, en we geven elkaar een hand.

Ginny legt even haar hand op mijn hoofd en glimlacht, "fijn dat je er weer bij bent," zegt ze.

Ik geef haar de doos van mijn moeder, "dit is van mijn moeder, door haar gebakken,' zeg ik. "Maar die is pas voor kerst."

We zwaaien even naar Roos en Georgia, die bij Ron en Hermelien staan, en lopen door de muur het gewone Kings Cross station op.

De familie Potter heeft een grote auto die nog eens magisch vergroot is van binnen, dus iedereen zit comfortabel.

"Kunnen jullie je deze kerst voor de verandering een keer gedragen?" James draait zich om op zijn stoel om Albus en mij aan te kunnen kijken.

"Is dat een serieuze vraag?" vraagt Albus.

James rolt met zijn ogen, "ik zit niet te wachten op weer zo'n debacle als vorig jaar, graag en dankje."

Met dat debacle doelt James op het eten waar Albus en ik samen voor hadden gezorgd. Toen hadden we per ongeluk expres peper duiveltjes fijngemalen en in de appeltaart gestrooid. Dat werd ons niet in wil en dank afgenomen.

En niemand had daarna ook nog maar een kransje van ons aan durven nemen. Albus en ik hadden er lol om, tot James ons koffie had opgediend met diezelfde fijngemalen peper duiveltjes erdoorheen.

"We zullen in ieder geval niets doen wat jullie kwaad kan doen, dit keer," zeg ik liefjes. "Hooguit jouw ego schaden. Maar daar hoeft niet zoveel voor te gebeuren, toch?"

"Oh please, grow up,' zegt James en hij kijkt van zijn broertje naar mij.

Een half uurtje later parkeert Ginny de auto in de straat.

Grimboudplein twaalf. Als ik de verhalen moet geloven is het flink opgeknapt toen de Potters besloten het te betrekken.

Harry wilde geen donkere kleuren meer, zoals toen hij het leerde kennen. Dus het huis heeft veel licht hout en licht getinte muren.

Als ik binnenloop komt de kerst ook hier me tegemoet. En in de huiskamer hoor ik heel zacht een harp in de boom kerstdeuntjes spelen.

Die is nieuw.

'Welkom weer, Scorpius," zegt Harry, "je kent de weg."

Ik grijns en knik terwijl ik mijn hutkoffer naar boven sleep. Naar de kamer van Albus.

Die is op de eerste verdieping.

James heeft de grootste kamer, en als we de verhalen moeten geloven heeft Albus de oude kamer van Regulus.

De jongere broer van Sirius, die als een onbekende held is gestorven in het vernietigen van een Gruzielement.

Ik glimlach als ik de foto van de jongeman zie.

Hier in dit huis zijn we hem niet vergeten.