Scorpius Malfoy: The Prophecy

And Conquer

"Je ziet eruit alsof je door de mangel bent getrokken," Georgia ploft naast me neer in de Grote Hal voor het avondeten.

"Zo voel ik me ook," mompel ik, "ik kan nergens over uitweiden, maar Al deed zo raar. Het voelde alsof hij onze vriendschap aan het verbreken was zonder het hardop te zeggen."

Ze tuit haar lippen, "het zit jullie niet mee dit jaar hm?" zegt ze nuchter en ze schenkt vast pompoensap voor zichzelf in, "jij ook?"

Ik knik, "nouja, het zat ons mee voor- voor de vakantie," ik kijk haar even veelzeggend aan, en ze grinnikt.

"Als je het hele verhaal wilt horen- moeten we dat niet hier doen, waar iedereen mee kan luisteren," zeg ik zacht. "Bibliotheek is de meest veilige plek waar ik je echt alles kan vertellen."

Georgia knikt, 'oké, het is een date," zegt ze met een glimlach.

"Nee maar, hebben jullie een date?" Albus ploft voor ons neer en kijkt ons nieuwsgierig aan.

"Een studie-date, ja," zegt Georgia, "haal je maar niks in je hoofd Albus."

Na het eten lopen we snel door de gangen om in de bibliotheek een plekje on een hoekje te zoeken.

"Bwah, ik heb nog nooit zo snel gegeten," klaagt Georgia, "you owe me one Scor."

"Sorry," ik maak het me gemakkelijk in de stoel en vertel haar dan wat Albus en ik hebben gehoord tijdens de vakantie. Over de Profetie en dat onze beide namen erop staan. En dat toen die weddenschap kwam en ik hem zei dat ik met hem mee zou gaan als hij de weddenschap zou winnen. Wat betekende dat hij me een zoen zou geven. Uiteindelijk bleek hij daar alsnog te angstig voor te zijn, dus heb ik hem feitelijk láten winnen.

"En nu ben ik voor hem de kaart van het héle fucking Ministerie uit mijn hoofd aan het leren omdat ik weet dat hem dat niet gaat lukken. En nu wilt meneer het ineens in zijn eentje gaan doen. Hij gaat me niet zeggen wanneer hij wilt gaan, hij gaat zelf die kaart bestuderen, wat hem al niet lukte. En als hij dan de Profetie heeft gehoord, wil hij hem wel weer doorbrieven aan mij."

"Dat klinkt als een omweg als je ook met zijn tweeën kunt gaan ja," zegt Georgia, die haar knieën optrekt en me bedachtzaam aankijkt. "Had jijzelf al nagedacht over wanneer je had willen gaan?"

"In een weekend," zeg ik meteen, "niemand die dan echt op ons let dus dan is het makkelijker weg te komen van het terrein. Trouwens, doordeweeks hebben we het veel te druk met naar lessen gaan om weg te gaan. En onze ouders werken niet in de avonden. Alleen bij hoge uitzondering en zelfs als er een hoge uitzondering is weten wij dat vaak toch niet want we zitten hier."

"Hm," Georgia kijkt me aan, "wat wil je doen als je zelf de Profetie als eerste in handen hebt?"

"Wachten tot Albus weer normaal kan doen en hem er dan samen naar luisteren," antwoord ik zonder enige twijfel, "geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om die Profetie alleen te luisteren. Waar haalt hij het idee vandaan ook gewoon," ik sla mijn armen over elkaar en kijk nors voor me uit.

"Ik weet het niet," zegt Georgia bedachtzaam, "het klinkt niet als Albus, vind jij wel?"

Ik schud mijn hoofd, "dat weet ik, daar heb ik ook over nagedacht. En ik heb er ook over na zitten denken wie er iets zou winnen met onze vriendschap willen verbreken, maar ik niets of niemand bedenken."

"Denk je dat hij met iemand heeft gepraat dan?"

"Waar zou het anders vandaan moeten komen?"

Ze haalt haar schouders op, "ik weet dat je er liever niet op die manier naar kijkt Scor, maar zou het kunnen dat hij het gewoon echt even niet ziet zitten om nog vrienden met je te zijn? Na het- hele gebeuren in de vakantie? Ik zou dat zelf ook echt heel awkward vinden namelijk."

"Als hij het toen naderhand awkward vond, had hij dat toen gezegd, zo is Al ook," zeg ik, "dan had hij voor we weer naar school gingen al tegen me gezegd dat die hele weddenschap niet meer gold en ik dus niet meer mee hoefde naar het Ministerie. Dat heeft hij niet gedaan. Nu zitten we alweer een paar weken op school, hebben al een paar weken gewoon op een normale manier samen opgetrokken, en ineens heeft hij er geen zin meer in?"

"Oké, dan nogmaals de vraag stellen: wie zou er baat bij hebben als jullie geen vrienden meer zijn?"

Ik sla even mijn handen voor mijn gezicht, "euh- James?"

"Zou kunnen," zegt Georgia, "maar alleen maar omdat hij jou een slechte invloed voor zijn broertje vind?"

"Er zijn mensen voor minder uit elkaar gevallen," mompel ik.

"Zitten er mensen in onze klas of onze afdeling die er iets aan zouden hebben?" Georgia kijkt me bedenkelijk aan, "ik probeer met je mee te denken."

"Alleen Kwast misschien. Maar alleen maar omdat we een grote bek tegen hem hebben wat hij niet kan hebben. En al zou hij met Albus hebben gepraat, of hem iets in hebben gefluisterd, ik geloof voor geen meter dat Albus ooit naar hem zou luisteren."

"Hm, dat ben ik met je eens," knikt Georgia. "En familie misschien?"

Ik kijk haar aan, "mijn pa. Hij begint er steeds meer vrede mee te hebben dat ik en Al vrienden zijn, maar hij staat er ook niet om te springen. Dus ik zou hem er nog wel voor aanzien om misschien een brief te sturen waarin het een en ander gedreigd wordt als hij me niet met rust zou laten?"

"Dat kun je makkelijk natrekken. Dus dat is één persoon die het meest voor de hand zou kunnen liggen."

Ik glimlach, "twee, als je mijn opa meerekent. Die is écht van de oude stempel. Die beging nog net geen ongeluk toen hij hoorde dat ik bevriend was met een Potter. Hoe durfde ik het in mijn hoofd te halen, tuig van de richel. Bloedverraders. Nee dat moest ik vooral laten."

Georgia grinnikt, "en dat zette jou aan om alleen maar die vriendschap verder voort te zetten, jou kennende."

"Je hebt het gezien," grijns ik.

"Daarom vind ik het zo moeilijk voor te stellen dat hij dit uit eigen beweging zou doen," zegt Georgia, "misschien wordt hij gewoon bedreigd. Hetzij door je vader, hetzij door je opa. Alleen vraag ik me dan af, wat houden ze hem boven het hoofd om ervoor te zorgen dat hij die afstand van je neemt en houdt? Hier is er niemand die kan controleren of hij ook daadwerkelijk doet wat er tegen hem zou kúnnen zijn gezegd."

Daar denk ik over na. Ik heb mijn vader nooit enige "ammo" gegeven om Albus mee te kunnen bedreigen. Of mezelf.

Ik heb onze vriendschap goed beschermd gehouden voor mijn familie. En de enigen die het me wel gunnen zijn oma en ma.

dus de vraag blijft; wie heeft er iets aan om ons uit elkaar te halen? Of om ervoor te zorgen dat we misschien weer ruzie krijgen.

Ik tuit mijn lippen en kijk in het vuur, er kruipt angst door mijn lijf. Angst die alles te maken heeft met het gevoel dat dit wel eens te maken zou kunnen hebben met de Profetie.

Iemand lijkt te willenvoorkomen dat we die samen horen...