Scorpius Malfoy: The Prophecy

The next Plan

Ik kijk recht in het gezicht van Merryweather, die zijn toverstok net laag genoeg houdt waardoor zijn gezicht licht beschenen wordt.

"Meneer Malfidus, wat doet u nog zo laat uit bed?" hij trekt zijn wenkbrauwen vragend op en hij kijkt me strak aan.

Ik word er ongemakkelijk van maar dat laat ik niet aan hem merken, "ik kon niet slapen, dus ik ben even een korte wandeling gaan maken over het terrein," antwoord ik.

"Hm," is zijn korte tegenantwoord en ik weet dat hij me niet gelooft. Even wrijf ik in mijn nek en kijk even weg.

"Ik weet dat het niet had gemogen, dus het spijt me," zeg ik.

"Voor deze keer zie ik het door de vingers jongen," zegt Merryweather, "ga maar snel naar bed."

Ik blijf staan, wachtend tot hij zich omdraait en als eerste weer wegloopt. Hij doet hetzelfde en hij trekt een wenkbrauw op.

Met een zucht draai ik me om en loop als eerste naar beneden. Om de hoek kijk ik even om, ik voelde me er voor het eerste helemaal niet prettig bij hem mijn rug toe te keren.

Fronsend loop ik de leerlingenkamer binnen.

In het donker zie ik iemand op me af komen sprinten die mijn gezicht in zijn handen neemt en zijn lippen op die van mij drukt.

Meteen herken ik Albus erin zowel boos als geschokt duw ik hem van me af, "gast wat dóé je?" snauw ik zacht. "Doe normaal man wat wil je van me?"

Hij kijkt me even aan en ik zie zijn gezicht hard worden, "dan toch niet joh. Dit wilde je toch zo graag," zegt hij honend. Dan draait hij zich om en loopt weer naar bed.

Stomverbaasd kijk ik hem na even totaal van slag van wat er zojuist is gebeurd. Ik ben Merryweather en mijn gedachten over hem even compleet kwijt. Door elkaar gehusseld door die onverwachte zoen.

Niet dat het me niets deed... Ik had het gewoon totaal niet zien aankomen. En dan die eikelige reactie van hem ook.

Ik loop achter hem aan de slaapkamer in en ik zie dat hij alweer ligt te slapen. Of hij doet alsof, dat kan ook nog.

Met een zucht ga ik op bed zitten en haal de Profetie uit mijn binnenzak. Het voelt behoorlijk onwerkelijk dat ik deze nu in bezit heb.

Voor nu leg ik hem in het laatje van mijn nachtkastje en ik ga liggen. Met een ferme ruk trek ik de dekens over me heen en staar naar het plafond.

Ik pers mijn lippen op elkaar waar ik nog steeds Albus' lippen op voel. Het hele gebeuren had me bijna doen vergeten dat ik op pad was geweest om die Profetie te fixen.

Voor ons beide, als hij ooit besluit weer een beetje normaal te doen. Even kijk ik naar mijn nachtkastje, me afvragend of wat er in de Profetie gezegd wordt waard was om hem voor te jatten.

Met mijn kin op mijn hand leun ik op mijn knie, en ik teken kleine planeten op het perkament dat ik op de grond heb neergelegd.

Omdat het wat vochtig is in het lokaal van Firenze begint de nattigheid ook in mijn perkament te trekken. En de woorden van de professor dringen eigenlijk helemaal niet tot me door.

Voor de zekerheid heb ik de Profetie meegenomen en die weegt zwaar in de binnenzak van mijn vest.

Ik bijt op mijn lip en kijk even op, precies op het moment dat Firenze mijn kant uitkijkt. Aan zijn blik kan ik zien dat hij in de gaten heeft dat ik niet op heb zitten letten.

Gelukkig zegt hij er niets van en gaat gewoon door met de les.

Mijn concentratie dwaalt alweer af en ik kijk omhoog, naar het met sterren gevulde universum boven me.

"Scor."

Ik schrik en kijk naast me.

Georgia ploft net naast me neer en kijkt me aan, "wat is er met je aan de hand? Normaal let je altijd op in de lessen. Maar ik heb je al de hele dag niets zien schrijven."

"Al doet vreemd," zeg ik en ik kijk haar, "toen ik afgelopen nacht terugkwam- hij zoende me zomaar. Zonder waarschuwing of wat dan ook. Toen ik hem van me af duwde en letterlijk vroeg waar hij mee bezig dacht te zijn, was zijn enige respons: "Dit wilde je toch graag?"

Georgia trekt een wenkbrauw op maar zegt niets.

"Toen is hij gewoon weer naar bed gegaan," ik kijk haar aan, "ik begrijp niets meer van hem."

"Sinds wanneer doet hij raar?" vraagt Georgia.

Ik haal mijn schouders op, "ik heb het gevoel al een tijdje."

"En je hebt er zo je ideeën over gok ik?"

"Ja, alleen daar denk ik liever niet aan," zucht ik en ik laat me op de grond vallen. "Denk jij aan hetzelfde?"

"Dat denk ik wel," Georgia komt naast me liggen en kijkt me aan, "wat wil je ertegen doen?"

"We moeten de dader vinden, dat allereerst,' zeg ik, "alleen het probleem daarmee is; wat is het motief?"

Georgia tuit haar lippen maar blijft me een antwoordt schuldig.

"Wat zou ermee te winnen zijn Al dit aan te doen? Het doel ook?"

"We weten beiden dat je daar waarschijnlijk ook al over hebt nagedacht," glimlacht Georgia, "dus voor de dag ermee Malfidus."

Ik grinnik, "dat ga ik niet doen voor ik een paar zekerheden heb."

"En hoe ga je die zekerheden krijgen?"

"Nou, allereerst moet ik het portret van Severus Sneep weer bezoeken."

"Weer?" Georgia rolt zich op haar zij om me aan te kijken, en ik zie amusement in haar ogen, "do tell me everything."

"Hij heeft me afgelopen nacht geholpen het Ministerie uit te komen," glimlach ik, "ik kon door de bewaking de uitgang niet meer bereiken. Hij zwiepte toen open en opende daarmee een magische gang terug naar het kasteel. Ik kwam uit in het kantoor van Professor Anderling."

"Dat klinkt als een goed verhaal, aangezien hij niet per se een goede verhouding had met jouw familie, toch?"

"Volgens mij heeft hij goede hoop voor mij," lach ik zo zacht mogelijk. "Ik had hem al gesproken voor ik terug ging door zijn gang. Bij toeval was ik zijn kamer ingevlucht en omdat ik de weg naar de Hal der Profetieën niet kon vinden. Toen zat hij nog vol sarcasme toen hij hoorde wie ik was," ik grinnik.

Georgia schudt lachen haar hoofd, "zelf Severus Sneep kon je charme niet weerstaan hm?"

"Dat neem ik hem niet kwalijk," gemaakt arrogant gooi ik mijn haar in mijn nek, "het punt nu is; ik moet zorgen dat ik straf krijg, want dan moet ik naar Professor Anderling en kan ik hopelijk even met het portret van Professor Sneep praten. Als iemand de vragen die ik heb kan beantwoorden is hij het wel."

Ik zie Georgia haar mond open doen om me te antwoorden, maar ik zie haar hem ook weer dichtdoen en achter me kijken.

Snel draai ik me om, Firenze staat ons aan te kijken.

Hij buigt zijn lijf naar me toe, 'dus je hebt straf nodig, jongeheer Malfidus? Ik ben niet iemand die gelooft in het concept "straf" maar als het voor iets belangrijks is; het wachtwoord van Professor Anderlings kantoor is Faunaat."