Scorpius Malfoy: The Prophecy

So What's Next?

"Merryweather is om privé-redenen vertrokken van Zweinstein," legt Anderling een paar dagen later in de Grote Zaal uit aan honderden leerlingen.

Even klinkt er geroezemoes.

"En hij zal helaas ook niet terugkeren," vervolgt Anderling. Meer geroezemoes.

Georgia kijkt Albus en mij aan, "waarom heb ik het gevoel alsof dit met jullie te maken heeft?" zegt ze zacht.

Tegelijk halen we onze schouders op als antwoord.

Ze trekt even een wenkbrauw op, maar vraagt niet verder. Iets waar ik haar dankbaar voor ben. Ik vind het al erg genoeg dat we niets tegen onze vrienden kunnen zeggen.

"En als laatste wil ik de vijfdejaars heel veel succes wensen met hun SLIJMBALLEN, doe jullie best! Meer dan dat kun je ook niet doen." Pas na die laatste woorden gaat ze zitten en kan het eten komen.

Ik krijg amper iets door mijn keel en naast me zie ik ook Albus met moeite iets naar binnen schuiven.

Als we eindelijk even een moment alleen hebben, besluiten we naar de brug te lopen voor wat frisse lucht.

"Hoe voel je je?' vraagt Albus.

De vraag is standaard geworden tussen ons in de laatste twee dagen sinds ik weer uit de ziekenzaal ben.

Om en om stellen we elkaar de vraag, bijna krampachtig vasthoudend aan het idee dat we tenminste elkaar nog hebben.

Ontspannen leun ik op de reling, en kijk in de diepte onder ons, "kweenie," antwoord ik. "Jij?"

Ik kan mezelf wel voor de kop slaan, ik had zoveel anders kunnen vragen of zeggen. En als een soort van Pavlov-reactie doe ik wéér hetzelfde.

Albus leunt naast me, "gek genoeg voel ik me nu nog rustig," zegt hij, "dat komt misschien omdat er nog niets echt heel erg dreigends is gebeurt."

"Excuseer jou, onder invloed zijn van een vloek vindt jij niet dreigend?" ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.

"Ik ben tenminste niet dood."

"Nee als je dat maar laat ook."

"Hallo, jij stond oog in oog met Merryweather die daarmee dreigde," lachend stoot hij me even aan. "Ga je mij een beetje bedreigen, psh."

"Als jou ooit iets zou overkomen-" mompel ik.

Nieuwsgierig kijkt hij me aan, "dan wat?"

"Dan zou ik van gekheid denk ik niet meer weten wat ik zou moeten."

"Nou, dan moet ik mijn best maar doen om in leven te blijven," glimlacht hij nuchter. Albus die nuchter is als het over dit onderwerp gaat. De wonderen zijn de wereld duidelijk nog niet uit.

Ik grinnik, "you better."

Hij sluit even zijn ogen in de zon, wat mij een momentje geeft om naar hem te kijken.

Zo ontspannen als hij eruit ziet voelt hij zich van binnen niet, dat weet ik. Dat zie ik. Ik zie het aan de manier waarop hij me af en toe aankijkt. En aan de manier hoe hij zich nu door de school beweegt. Onverwachte geluiden schrikken hem bijna af.

"bevalt het uitzicht?" hij opent zijn ogen weer en grijnst bij het zien van mijn gezicht.

"Ja," grijns ik terug.

Daar heeft hij duidelijk niet op gerekend, dus zie ik hem even kortsluiting hebben.

"Volgens mij heeft Merryweather ons expres geen tegenspreuken geleerd in de jaren dat hij les heeft gegeven," zeg ik, voor hij een andere bijdehante opmerking kan maken. "Dat besefte ik, toen ik tegenover hem stond in het Verboden Bos." Opnieuw leun ik op de reling. "Zou hij echt zo lang en zo ver vooruit hebben gedacht?" de vraag is meer in en aan mezelf gekeerd dan voor Al om echt antwoord op te geven.
"Die kans zit er dik in," zegt hij echter, "I wouldn't put it past him."

"Nee," zeg ik zacht.

"Maar dan is ook de vraag; hoe lang heeft Merryweather geweten dat Voldemort niet dood was?"

We vervallen even in stilzwijgen. Ieder bij onze eigen gedachte.

En- ik heb een gedachte die ik liever niet hardop uitspreek. Want wat als het echt waar is?

Tot nu toe zijn alle theorieën die ik had uitgekomen en met deze wil ik heel graag dat dat níét zo is.

"Wat denk je?" vraagt Albus. "Je bent sinds het hele gebeuren veel- bedachtzamer. Je houdt meer voor jezelf dan dat je het met me deelt."

We kijken elkaar aan.

"Ben je nog steeds bang dat ik vervloekt ben?"

Ik schud mijn hoofd, "nee, Al, dat is het niet."

"Wat is het dan? Ik wil het weten Scor. Ik wil je kunnen helpen. Of zo nodig gerust stellen voor zover dat mogelijk is."

"Er zijn is wat mij betreft al gen-"

"Stop!" Albus pakt me bij mijn schouders en draait me om. Ik sta tegen een van de palen en hij kijkt me bijna streng aan.

"Ik ben je beste vriend, denk je echt dat ik het niet doorheb wanneer er meer in je omgaat dan je toe durft te geven? Hadden we elkaar niet iets belooft?"

Ik knipper even met mijn ogen, "eh- ja."

"Nou, voor de dag ermee. Ik heb geen zin in meer misverstanden of miscommunicatie. Bovendien zijn wij de enige twee die de volledige waarheid kennen, wat betekent dat we dus alleen elkaar in vertrouwen kunnen vertellen wat we denken."

"Ik heb een theorie," begin ik voorzichtig.

Albus haalt even een hand door zijn haar, maar knikt, "oké."

Ik zucht diep, "mijn theorie is; wat nou als Merryweather niet Merryweather is?"

Albus staart me aan, verward, "huh?"

"Al kom op, denk na. Denk aan álles wat er dit jaar is gebeurd. Wat nou als Merrywweather niet Merryweather is maar-"

"Voldemort!" Albus kijkt me met grote ogen aan. "Oh god-"

"Zoals ik al zei, het is maar een theorie. Maar hij zou aan alle kanten kunnen kloppen."

"Maar we hebben hem nooit veel zien drinken," zegt Albus, "als in- dat het Wisseldrank zou kunnen zijn."

Even is hij stil.

"Bedoel je dat hij misschien net als ooit bij Krinkel zijn lichaam heeft overgenomen?" vraagt hij zacht.

Ik knik.

Albus schudt zijn hoofd, waardoor zijn haar nog warriger gaat zitten, "vindt je het heel erg als ik daar nu even niet aan denk?" hij leunt weer op de reling van de brug.

"Nee," ik volg zijn voorbeeld. "Laat het vooral lekker een theorie zijn, Al. Komende week hebben we toch geen tijd om er veel over na te denken."

Hij grinnikt, "gelukkig heb ik jou om me erdoorheen te slepen," hij stoot me even aan.

"You wish."

"Nee, hallo, je helpt me wel hoor!"

"Dat zullen we nog wel eens zien," ik lach en voel als wraak zijn lippen weer tegen mijn wang.

In plaats van stil te vallen, kijk ik hem aan, en pak zijn kin. Die draai ik naar me toe zodat hij me aankijkt.

"Heb het lef," grijns ik zacht, voor ik mijn lippen op die van hem druk.

-----------------------------------------

A/N: Lieve lezers, bedankt voor het lezen van dit eerste deel! 

Binnenkort komt deel twee (hoop ik) 

Dikke kus Micky