Scorpius Malfoy: The Prophecy

When a plan crumbles

Het lijkt alsof onze docenten nu we het einde van het jaar gaan bereiken, nog net op het laatste moment voor onze examens onze hoofden vol willen proppen met informatie die er eigenlijk niet meer bij kan.

"Alsof we niet al vol genoeg zitten met huiswerk," gromt Lukas chagrijnig als we aan de lunch zitten, "we zijn vijftien, we hebben récht op weekend!"

"Als je dit al veel vind wil ik niet weten hoe jij het later gaat redden als tovenaar," lacht Matthias.

"Weet je al wat je wilt worden?" vraagt Albus, die voor zichzelf een glas sinaasappelsap inschenkt.

Lukas haalt zijn schouders op, "ja weet je, misschien besluit ik na Zweinstein om wel een Dreuzelopleiding te volgen en daarin iets te doen."

"En jij denkt echt dat je daar minder huiswerk krijgt dan hier?" zegt Georgia liefjes, "dan mag je je borst nat maken lieve broer."

"Het verschil is, lief zusje. Dat ik dan alweer een paar jaar ouder ben én niet elk schooljaar een examen hoef te doen. Ja, goede punten halen om over te kunnen gaan naar een nieuw jaar, maar niet élke keer examen. Dat is dan pas aan het einde van mijn opleiding. Dat maakt het toch overzichtelijker."

"Ja? Zou je echt voor een saaie Dreuzelbaan kiezen boven de toverwereld?' vraagt Matthias. "Ik zou voor geen goud een saai baantje willen op een kantoor waar je alleen maar achter een stom beeldscherm moet zitten."

Ik kijk Matthias even aan, "jij weet precies niets van het leven als Dreuzel, dus hoe weet jij nou of het alleen maar dodelijk saai is?"

"Moet jij zeggen, jij weet er net zo min vanaf," ketst Matthias terug.

"Ik beweer toch ook niet dat ik dat wel weet," ik kijk hem geïrriteerd aan, "ik bedoel ermee te zeggen dat je niet moet oordelen over zaken waar je geen weet van hebt. Luuk en Georgia komen uit die wereld, kennen die wereld. Dus zullen ook echt wel zélf kunnen beslissen wat ze dan leuker vinden."

Lukas kijkt me even met een glimlach aan, "thanks," zie ik hem geluidloos zeggen.
"Mijn pa vertelde dat zijn oom echt de meest dodelijk saaie baan ever had," zegt Albus, "bij een boormachine bedrijf. En maar proberen in een goed boekje te komen bij zijn baas en diens vrouw."

"Oh god nee, ik moet er niet aan denken," Lukas trekt zijn neus op, "maar bijvoorbeeld werken in een dierentuin lijkt me wel tof. Ik wil in ieder geval iets met mijn handen doen."

"Als je iets met je handen wilt doen kun je misschien drakenfokker worden," stelt Albus op een luchtige toon voor, "dat is in ieder geval minder saai dan bijvoorbeeld onderzoek doen naar Fabeldieren enzo."

Daar lijkt Lukas over na te denken, "draken hm?" hij leunt met zijn kin op zijn hand en kauwt op een stukje bacon.

"Mijn oom doet al eeuwen dat werk," zegt Albus, "zal ik vragen of hij je een keer en uil wilt sturen met wat informatie over de werkzaamheden?"

"Ja, dat zou ik tof vinden!" glimlacht Lukas. "We hebben het nu steeds over mij, maar wat zijn jullie plannen voor na school?"

"Ik wil naar het Ministerie," zegt Claire meteen, "welke afdeling heb ik alleen echt nog geen idee van. Ik denk dat mijn vader graag zou zien dat ik naar het St. Holisto's ga. Mijn moeder is vrij makkelijk."

"Ik zat eraan te denken om een talencursus te gaan doen na school," zegt Georgia, "dan kan ik uiteindelijk hoop ik een tolk worden. Voor Kobolden en Meermensen bijvoorbeeld."

"Cool!" zegt Albus meteen.

"Ik heb echt nog totaal niet nagedacht over wat ik wil gaan doen na school," ik prik met mijn vork in kleine stukjes ei, "mijn pa en opa willen uiteráárd dat ik naar het Ministerie ga. Maar daar voel ik niets voor. Misschien dat ik eerst wil gaan reizen, voor ik me op een baan oriënteer. Er zijn nog zoveel plekken binnen de toverwereld. Zoveel verschillende culturen. Daar leren we hier op Zweinstein vrijwel niets over."

"Dan ga ik mee," zegt Albus meteen.

Onze vrienden schieten in de lach.

Gespannen zit ik naast Albus in het klaslokaal van Merryweather. Hij is net iets te laat als hij binnenkomt.

Zijn haar zit warrig en zijn bril scheef. Ik besef me dat ik hem de hele dag nog niet heb gezien. Bij het ontbijt was hij afwezig, en net tijdens de lunch ook.

"Pak allemaal je boeken," zegt hij echter opgewekt. Dat is dus niet anders dan anders.

Hij haalt een hand door zijn haar en zet zijn bril recht, "mijn excuses voor mijn uiterlijk vandaag, ik heb een beetje een rommelige nacht en ochtend achter de rug. Jullie weten hoe dat gaat, zo vlak voor de examens toch?" hij kijkt de klas rond en de meeste leerlingen lachen en geven bevestigend antwoord.

"Ah kijk, blij dat ik niet alleen ben in de stress. Ja-" zegt hij, als hij wat veelbetekenende blikken ziet, "ook docenten hebben een vol programma waarin ze van alles moeten voorbereiden. Dachten jullie echt dat die lessen zichzelf schreven?" hij lacht hartelijk, 'maar het is jullie vergeven. We maken er vandaag gewoon een rustige les van, afgesproken? Allemaal naar pagina 398, dan gaan we het vandaag hebben over hoe je je nou eigenlijk verdedigd tegen een weerwolf."

"Hij doet vreemd," mompelt Albus binnensmonds als we onze boeken openslaan en zo snel mogelijk naar de opgegeven pagina gaan.

"Hij doet té normaal," antwoord ik zachtjes terug. "Ik heb me nog nooit zo niet op mijn gemak gevoeld bij Merryweather."

Aan het einde van de les, als ik mijn spullen bij elkaar heb gepakt en met mijn vrienden de gang op wil lopen; roept hij mijn naam.

Albus draait zich met een ruk om en even kijken we elkaar aan. Ik nog in de deuropening, hij al in de gang.

Even zucht ik gek genoeg voel ik een rust over me neerdalen, dus ik knik hem toe, "ga maar." Even kijk ik hem na, voor ik me omdraai.

Bijna schrik ik, als Merryweather op nog geen twee meter achter me staat.

"Scorpius, ik ga je een vraag stellen en ik wil dat je daar eerlijk antwoord op geeft," zegt hij, "ga je dat doen?"

Ik frons, maar hoor mezelf "ja" zeggen.

"Heb jij de Profetie die Sybille Zwamdrift deed gestolen uit het Ministerie?"

Ik staar hem aan en ik doe mijn mond al open om hem te antwoorden. Maar- ergens heb ik helemaal geen zin hem daarvan op de hoogte te brengen.

"Geef me antwoord, Scorpius."

"Ja, die heb ik gejat."

Waarom kan ik mezelf niet tegenhouden? Ik wéét dat ik geen antwoord wil geven. Ik voel aan alles dat dit tegen mijn eigen wil ingaat.

"Waar heb je hem verstopt?"

Opnieuw voel ik dat ik mijn mond opendoe om te antwoorden.

Nee, nee, nee. Geef geen antwoord. Zeg hem helemaal niets!

Merryweather doet een stap dichterbij, "verdomme!' zegt hij boos, "verzet je niet! waar heb je die Profetie verstopt!"

Op het moment dat ik hem het woord "verzet" hoor noemen, lijkt het alsof ik uit een trance kom. Met een ruk draai ik me om, ren de gang in, sla de deur voor zijn neus hard dicht en ren naar beneden.

Naar de Grote Zaal.