Scorpius Malfoy: The Prophecy

The winner takes it all

Ik had veel verwacht, maar niet per se dat mijn zoen beantwoord zou worden. Maar dat gebeurt wel.

De arm en hand waarmee ik de Mistletoe nog steeds vast heb zakken naar beneden en ik laat de Mistletoe vallen om Albus' gezicht in mijn handen te nemen.

Hij duwt me achteruit tot ik voel dat ik tegen een muur sta. Welke boeit me niet zoveel eigenlijk. Al laat hij me alle hoeken van de kamer zien en een stomp op mijn gezicht geven zou ik hem nog bedanken.

Ademloos laat hij me even los, en kijkt me aan. In zijn ogen zie ik dat hij niet had verwacht dat dit zou gebeuren. Alsof hij zich schaamt voor het feit dat hij zich zo mee heeft laten voeren.

Hij haalt een hand door zijn haar en stapt iets achteruit, "ik- sorry," mompelt hij.

"Voor wat precies?"

Hij wijst naar me, "d-dat."

Nu sla ik mijn armen over elkaar, "dat je me terug zoende? Of dat je me tegen de muur pinde?"

"Beide," hij kijkt me niet aan.
"Dus het was niet gemeend? Het was niet je bedoeling me zo vurig terug te zoenen dat je me tegen de muur pinde?" ik kijk hem verward aan.

"N-nou nee eigenlijk n-"

"Loop je me te bullshitten?"

Nu kijkt hij me wel degelijk aan.

"Niemand kan zo'n reactie als dat jij gaf faken Albus!" zeg ik boos, "al zou je de beste acteur uit de hele wereld zijn! Dus stop met bullshitten! Waar ben je bang voor?"

Hij bijt op zijn lip.

"Jij kruipt tegen me aan in bed, jij bent er overduidelijk comfortabel mee me zoenen op mijn wang te geven, je jat mijn kleren omdat ze lekker ruiken. Wat wil je dán dat ik denk? Dat je je arm om mijn schouders legt én die daar laat liggen voor de lol?!" ik probeer zacht te blijven praten om de rest van het huis hier niet mee lastig te vallen. Zij hoeven dit allemaal niet te horen.

"Jij ging aan me voorbij toen ik zei dat er een hart op het spel stond, Al, míjn hart. Heb je me dat horen zeggen?" ik voel tranen branden, verdomme... "En dat niet alleen, je gaf me je toestemming om je te mogen zoenen."

Albus kijkt me aan het is net of ik een lichtknopje in zijn hoofd aan zie gaan, "je nieuwe interesse was ik."

"Oh my gód, Al!" ik geef hem een duw en loop naar het bed, "loop naar de maan, echt."

'Scor-"

"Nee, ik wil het niet horen. The winner takes it all," ik wijs naar hem, "gefeliciteerd. Ik hoop dat dit het je waard was." Met een ruk trek ik de dekens over me heen. Hier in het donker is het veilig en vertrouwd.

Hier kan ik de tranen die ik zo hard terug probeerde te dringen de vrije loop laten.

Pas na een paar minuten voel ik het matras indeuken en komt Albus naast me liggen. op dat moment snuf ik luid, en hij trekt de dekens omhoog om naar me te kijken. Dat weet ik omdat ik een koude windvlaag in mijn nek voel.

"Scor?"

Ik geef geen antwoord.

Albus zucht, "ik weet dat je wakker bent. En dat je moet huilen. Je moet altijd huilen als je boos bent. En je verstopt je óók altijd als je moet huilen."

Ik negeer hem, maar durf het wel aan wat meer vrijuit te laten horen dat ik door het huilen een dichte neus heb.

Hij stapt uit bed en niet heel veel later schuift zijn hand aan mijn kant onder het dekbed met een pak zakdoekjes. Ik weet dat hij het allemaal goed bedoelt. Maar het besef dat er voor mij echt iets stuk is in mezelf lijkt niet tot hem door te dringen.

Dat is ook nog niet doorgedrongen als we een paar dagen later op het perron staan te wachten tot de trein ons weer naar Zweisntein brengt.

Gelukkig heb ik Roos en Georgia ook bij me staan waar ik mee kan kletsen, want ik kan Albus echt even niet meer onder ogen komen na wat hij me heeft geflikt.

"Kom, wij moeten geloof ik even babbelen," zegt Georgia luchtig tegen me, en ze trekt me mee naar een wat stiller hoekje.

"Wat is er Scor? Je loopt echt met je ziel op je arm ik zie het aan je."

"Albus en ik hebben gezoend," zeg ik.

"Dat hoort toch juist leuk te zijn? Dat wilde je toch graag?"

"Het was voor een weddenschap," begin ik met uitleggen, "hij had, vooral met zichzelf de weddenschap dat hij me echt wel een keertje normaal op de mond zou zoenen want meneer had het al zo vaak op mijn wang gedaan," ik sla mijn armen over elkaar, "ik heb hem meerdere kansen gegeven, maar had hem al gewaarschuwd geen spelletjes te beginnen die hij niet af zou kunnen maken. Een paar nachten geleden gaf hij me toestemming hém te zoenen, want hij was toch te angstig. Ik zweer het je Geo, hij zoende me terug. En fucking hoe, pinde me tegen de muur en alles."

Georgia kijkt me alleen maar aan en luistert gewoon naar mijn verhaal.

Opnieuw voel ik tranen branden als ik haar verder uitleg dat het hem blijkbaar echt alleen maar om die stomme weddenschap te doen was, en dat hij er volgens hemzelf niets van meende. Dat het niet zijn bedoeling was zo te reageren.

"Ik denk dat hij misschien is geschrokken van zijn eigen reactie op jouw zoen," zegt Georgia, "en het is niet aan ons om voor hem te beslissen wat hij uiteindelijk voelt voor je. Dat is echt aan hem."

Ik kijk weg ze heeft gelijk dat weet ik echt wel. Dat had ik zelf ook al bedacht.

"Soms hebben we afwijzingen nodig om verder te kunnen, Scor. Misschien lukt het je nu om Al wat meer los te laten hm? Laat hem maar ontdekken of hij je mist als je even wat meer afstand neemt," ze knipoogt.

Ik glimlach droevig maar knik wel, "ja. Fair enough."

De trein begint stoom te blazen voor de eerste keer. Wat een teken is dat we onze spullen moeten gaan pakken en een plekje zoeken.

Snel neem ik afscheid van Harry en Ginny.

Ginny neemt me in een warme omhelzing, en neemt dan even mijn gezicht in haar handen, "lieverd, neem maar van mij aan dat Albus goed is in zijn gevoelens naar achteren schuiven en ze negeren tot hij er niet meer omheen kan."

Zie je wel, ik heb haar hints dus wel goed opgevat.

Ik knik, wat lastig gaat want ze houdt nog steeds mijn gezicht vast, "geef hem de tijd. Hij komt vanzelf naar je toe."

Opnieuw doe ik een poging tot knikken. Ze geeft me een zoen op mijn voorhoofd, en laat me dan los.

Ik zwaai hen uit, en ga in de coupé bij Roos, Georgia en Albus zitten.

Roos en Albus zitten samen na te lachen over de vakantie en Georgia klopt op de lege plek naast haar.

Daar ga ik zitten, en laat me ontspannen achterover in de kussens zakken, "terug naar huis," mompel ik.