Scorpius Malfoy: The Prophecy

Start of a new year

A/N: Je bitch is terug met wéér een HP FanFic. 

Zag ik het aankomen? Nee

Zat ik erop te wachten? Nee

Heb ik er spijt van? Hell no. 

Dit hebben jullie letterlijk te danken aan een meme die @notsotall me stuurde. 

Heb ik enig idee welke kant het opgaat? Als je me een beetje kent weet je het antwoord. 

Also, insert die TikTok trend "Fine I'll do it myself", want laten we eerlijk zijn, zitten we echt te wachten op een Next Gen. geschreven door "miss Audacity" Rowling herself? Ik niet. 

Dus, hier is mijn poging :D

Veel leesplezier! Xxx

-----------------------------------------------------------------------

Slaperig open ik mijn ogen, er toch vrij zeker van dat ik ergens in de verte, op het randje van wakker worden en dromen, mijn naam had gehoord.

Mijn lijf voelt zwaar ik rol op mijn rug.

"Scorpius!"

Aha, dus toch mijn naam gehoord. Met een luide kreun en me uitrekkend ga ik overeind zitten, "ik ben wakker ma!" roep ik terug. Iets voelt- anders.

Alsof er iets in de lucht hangt en we op iets aan het wachten zijn. Even frons ik, maar ik kan het niet plaatsten. Nouja, ik word wel vaker een dromer genoemd en echt wakker ben ik nog niet. Dus misschien zit ik letterlijk nog half in dromenland.

Ik haal een hand door mijn haar dat alle kanten op staat en schiet in mijn sloffen. Een blik op mijn klok laat me zien dat ik nog alle tijd heb om te ontbijten, me aan te kleden en de laatste spullen in mijn hutkoffer te proppen.

Beneden heeft mijn moeder de ontbijttafel al opgemaakt. Mijn vader zit de Ochtendprofeet te lezen en kijkt even op als ik aanschuif.

"Goedemorgen," mompel ik.

Ik krijg geen antwoord.

"Goedemorgen lieverd," mijn moeder geeft me een zoen op mijn kruin, en schept bacon uit de pan op mijn bord. "Draco, krant weg, we ontbijten samen deze laatste ochtend."

Mijn vader doet wat hem wordt gezegd en glimlacht even een beetje stijfjes naar me.

Ik ben echt de teleurstelling van het aloude geslacht Malfidus sinds- ooit. En dat zorgt voor afstand tussen mijn vader en mij.

Niet dat ik op zoek ben naar zijn goedkeuring, ik volg mijn eigen pad. Bovendien probeert hij krampachtig het oude gedachtengoed in ere te houden.

Met mijn kin op mijn hand schenk ik koffie voor mezelf in, dat gedachtengoed is precies wat me niet aanstaat en waar ik tegen in opstand kom waar het ook kan. Het is niet meer van deze tijd om me als de een of andere omhooggevallen klootzak te gedragen. Daarvoor lijk ik teveel op mijn moeder.

Die heeft alles goed op een rijtje en is een stuk flexibeler in haar gedachtengoed. Misschien is het daarom dat mijn opa zo tegen het huwelijk tussen mijn ouders was.

Dat was natuurlijk ver voor ik werd geboren, toen ik kwam hoopten zij dat ik me naar mijn vaders wensen zou schikken.

Daarin kwamen ze van een koude kermis thuis, zeker toen ik mijn eerste jaar Zweinstein tegemoet ging. Ik heb mijn vader nog nooit zo zien steigeren als toen ik hem vertelde dat mijn beste vriend Albus Potter was. Tot mijn amusement.