Voorzichtig kijk ik als eerste om het hoekje van de deur. Tot mijn verbazing zie ik een kleinere versie van Het Grimboudplein.
Ik loop de ruimte in en ook Albus komt achter me aan, "ik heb gehoord dat de Kamer van de Hoge Nood zich aanpast aan de wensen van de vinder van de kamer," zegt hij nuchter.
Ja, dat verhaal ken ik ook maar ik geef geen antwoord, "daar is de deur," wijs ik. Ik wil er al naartoe lopen maar Albus grijpt me net op tijd aan mijn capuchon en trekt me terug, "wacht even."
Hij laat me los en vragend kijk ik hem aan, "die profetie," begint hij en ik slaak een luide kreun.
"Al moet dat nu? Het is fucking laat ik wil naar bed."
Hij slaat zijn armen over elkaar, "die Profetie is van ons beide," hij wijst op ons, "ik heb er ook recht op hem op zijn minst even te zien en vast te houden."
Ik kijk hem aan maar kom niet in beweging.
"Ik heb helemaal nog niet de behoefte om ernaar te luisteren, als dat je angst is," zegt Albus, hij houdt een hand op, "alsjeblieft?"
"Wat geeft je het idee dat ik hem bij me heb?"
"Oh please, Scor," Albus rolt met zijn ogen, "iets zo extreem kostbaars laat jij niet op onze kamer liggen."
Als ik nog steeds geen aanstalten maak wordt Albus ongeduldig, "kom op, voor de dag ermee Scor!"
Met tegenzin haal ik de bol tevoorschijn en houd hem in mijn uitgestrekte hand. Tot mijn verbazing laat Albus zijn hand zakken, en buigt zich naar de bol toe om beter te kunnen kijken.
"Ik had me er meer bij voorgesteld," geeft hij toe.
"Anders ik wel," antwoord ik, "je hebt wel iets gemist hoor. Ik dacht dat ik hem nooit zou vinden in die hal."
Albus komt weer overeind, "het spijt me zo dat je alles in je eentje hebt moeten fixen," zegt hij.
Ik knik, "het is al goed."
"Nee, dat is het niet," hij kijkt me aan, "ongeacht of ik onder invloed was. Je hebt veel alleen moeten doen dit jaar. Sorry."
Ik stop de Profetie terug in mijn zak, "voel je er niet te schuldig over," antwoord ik, "ik probeer dat ook niet te doen om het feit dat ik het zo lang niet in de gaten heb gehad."
"Dit jaar is onverwachts wel een beetje een bende hm?"
Ik grinnik, "laat dat maar aan ons over." Nu ga ik hem wel voor naar de deur en doe die zo zacht mogelijk open.
"Wie heeft er nachtwacht?' fluistert Albus, die ook voorzichtig de gang in kijkt. Het is compleet donker en stil, dus hopelijk veilig om bij de Leerlingenkamer te komen.
"Slakhoorn," mompel ik, "als het goed is. Als Merryweather echt degene is die ons op de hielen zat vanavond zou het me niets verbazen als hij misschien op de loer ligt ofzo. Als hij echt zo gluiperig is heeft hij vast wel een verstopplek-whoa!"
Albus trekt me terug de kamer in en duwt de deur met een klik weer dicht. Angstig kijkt hij me aan, "wil je echt het risico lopen hem tegen het lijf te lopen?' vraagt hij zacht en een beetje paniekerig. "Laten- laten we hier blijven?"
Ik kijk even om naar de deur en overweeg de opties. Ik zou Merryweather graag laten weten wat ik van hem denk mochten we hem tegenkomen.
Aan de andere kant, als hij echt zo gevorderd is als dat we denken, is dat het risico dan waard?
Voor Al wel...
Ik kijk hem in zijn nog steeds angstige gezicht, "wat nou als we echt gevaar lopen? Dan zijn we hier voor vannacht veiliger."
Ik knik, "je hebt gelijk Al," zeg ik.
Meteen zie ik de opluchting op zijn gezicht verschijnen en hij ontspant. Hij laat me los, draait zich om en loopt de kamer weer in. Gaat op onderzoek uit en ik hoor hem een kreet slaan als hij een keuken heeft gevonden.
"Een keuken? Wat dacht je van bed gast?" ik heb het nog niet gezegd of de kamer begint voor mijn ogen te veranderen in de kamer van Al.
"Sure, verraad me nog even dubbel," mompel ik een beetje knorrig. "Je wordt bedankt."
Albus kijkt me verbaast aan als hij de keuken uit komt lopen en in zijn eigen slaapkamer terecht komt.
Ik zit met een uitgestreken gezicht in één van de leunstoelen, "don't you dare," zeg ik als ik hem zijn mond open zie doen.
Hij klapt hem weer dicht maar geeft me grinnikend mijn thee, "ik wilde niets zeggen hoor," zegt hij en hij komt tegenover me zitten.
Ik wil net een slok thee nemen als hij eraan toevoegt: "Behalve dat ik het een eer vind dat je mijn huis zo fijn vind."
Meteen laat ik mijn kop weer zakken en kijk hem waarschuwend aan, "Al ik zweer het je."
Hij moet alleen maar lachen en gooit ontspannen zijn voeten op de theetafel. Achterover leunend sluit hij zijn ogen en ik hoor hem rustig in en uit ademen.
Ook ik zak iets onderuit. Deze kamer voelt net zo veilig als de echte versie en ik voel me hier helemaal niet zo bedreigd als dat ik de rest van de avond heb gedaan.
"Wat nou hè," mompelt Albus, "als Merryweather een voorstander is van duistere magie?"
"Al, hij heeft een Verboden Vloek over je uitgesproken, hoe duister wil je het hebben?"
Albus tilt zijn hoofd op om me aan te kijken, "Voldemort praktijken Duister, bedoel ik."
"Voldemort is dood," herhaal ik het eeuwig oude riedeltje op de automatische piloot.
"Ja, dat weet ik, maar ik bedoel; wat nou als Merryweather hetzelfde probeert te bereiken als Voldemort ooit?"
Ik kijk hem aan, "lieve schat, waar zou hij die kennis vandaan moeten halen? Alle boeken waar ook maar iets in vermeld stond waar Voldemort zich mee bezig hield zijn vernietigd door het Ministerie in de jaren ná Voldemorts dood. Ik zie niet hoe hij aan nieuwe info had moeten komen."
"Het was ook maar een hersenspinsel. Ik probeer met je mee te denken. Het blijft moeilijk te geloven, maar ik wil wel plausibele redenen mee bedenken. Als ze allemaal niet logisch zijn of er past er geen een, dan moeten we hem echt gaan afschrijven als hoofdverdachte."
"Daar ben ik me van bewust."
"Wat denk je zelf?"
"Wat jij net noemde vind ik het meest logisch, en ik kan het me ook voorstellen," begin ik, "alleen omdat hij geen voorbeeld heeft zou hij álles zelf weer moeten her-ontwikkelen. Dat kost járen."
"Scor," Albus komt nu weer helemaal overeind en ik kijk hem aan, vragend.
"Die jaren heeft hij wel gehad, in de tijd dat hij hier al les geeft. In de vakanties zou hij alle tijd hebben om nieuwe Duistere spreuken en vloeken te ontwikkelen, toch?"
Ik tuit mijn lippen bedenkelijk, en frons, "zelfs met die jaren aan mogelijkheden zie ik Merryweather niet op hetzelfde level qua toverkracht als dat Voldemort was," werp ik in. "Mensen willen er niet aan, maar die man was hoogst intelligent. Zie jij Merryweather echt op dat niveau?"
Albus tuit zijn lippen even, bijt er dan op en sluit zijn ogen, "kunnen we er morgen verder over brainstormen? Ik heb barstende koppijn en eigenlijk wil ik gewoon naar bed," met zijn duim wijst hij naar zijn bed.
Ik knik, "ja, natuurlijk Al."
