Fabrikatörün Kızı

Özel Bölüm '23 Mayıs 2018'

•Küçük yıldızı aydınlatmayı unutmayın lütfen <3

Yukarıda bölüm şarkımız var.

Keyifli okumalar 💞

~~~~~~ Dört Yıl Önce ~~~~~~

Geçmişe pençe atan bir zaman çemberi beni içine hapsettiğinde, kara bir delik tarafından amansızca çekilmiştim.

Yıllar geriye doğru devrildiğinde, yelkovan hızını kaybetmiş ve akrepe karşı gardını indirmişti.

Ve takvim yaprakları tek tek kopup 23 Mayıs gününde asılı kalmıştı...

Etrafta kocaman bir gürültü vardı, herkes birbirini ite kaka önlere geçmeye çalışıyor ve tüm bu kargaşaya karşılık Fatma Turgut son ses şarkısını söylüyordu.

"Hadi Efsun, hareketlen azıcık."

Sesini bana duyurmak için yanı başımda bağıran Uğur'a gözlerimi çevirdiğimde zar zor gülümsemiştim.

Normalde şu an yerimde duramaz, burada ki herkesi tek başıma bile coşturabilirdim ama... Ama bir şeyler vardı. İçten içe beni yiyip bitiren kötü bir his vardı.
Kendine gel Beria!

"Efsun neyin var?"

Nil'de, Uğur gibi ben de bir farklılık olduğunu anladığında şarkı söylemeyi kesmiş ve endişeli bakışlarını bana dikmişti.

"Bir şey yok, iyiyim. Okula takıldı aklım."

Uğur, inanmazcasına gözlerini kıssada sessiz kalmayı seçmişti.
Keşke sessiz kalmasaydı...

"O zaman hareketlen kuzen, modelin konserindeyiz farkındasın değil mi?"

Üzerime çökmüş kara dumanları dağıtmam gerektiğinin farkındaydım yalancı da olsa bir tebessümü yüzüme emanetlik yerleştirdiğimde, sahnede şarkı söyleyen kadına bakmış ve yüksek sesle ona eşlik etmiştim. Dilimden tatlı bir sızıyla dökülen tüm sözler, geleceğe kol kanat germişti.

"Kimse yeni yara açamaz artık
Çok canım yandı acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar
Bu kız kendine acımaz artık..."

Ben her şeyden habersiz, liseli bir genç olarak gittiğim konserde hunharca eğlenmeye çalışmış ve en yakın iki arkadaşıma eşlik etmiştim.

Ve gece, etrafta bizim gibilerin gülüşlerinde kaybolmuş benim kaburgalarımın arasında son bulmaya hazırlanmıştı.

~~~

"17 yaşındayım, şu ana kadar yaşadığım en güzel akşamdı."

Nil, deli gibi gülerek kalabalıktan kendini soyutlamaya çalıştığında onun bu hallerine artık şaşırmıyordum.

Uğur, kolunun birini benim omzuma attığında bunu fırsat bilerek anında kollarımı beline sarmıştım.

"Sen her dışarı çıktığımızda aynısını söylüyorsun esmer?"

Nil, Uğur'un söylediklerine hiç kulak asmamış ve istifini bozmadan güleç bir tavırla yerinde dans etmeye devam etmişti.
Oysa konser çoktan bitmiş ve üç silahşör olarak arabalarımızın olduğu yere doğru gidiyorduk fakat o sanki hala müzik sesi duyabiliyormuş gibi davranıyordu.

"Ya abi bu gece ayrı harikaydı ama Model'in sesi hala kulaklarımda."

"Bu konserde de hayatının aşkını bulamadın ama onu ne yapacağız?"