Fabrikatörün Kızı

Bölüm 7 'Tehlikeli Sular'

Multi: Boran 🥵

Hayat insanın karşısına ders alabilmesi için türlü insanlar sererdi.
Kimisi sana deva olurdu kimisi ise dert.

Cihangir'in derdime deva olmasını istiyordum...

Çok muydu?

Orasını da zaman gösterecekti.

Önümdeki tabaktan bakışlarımı, yanımdaki bar taburesinin çekilmesiyle ayırdım.

Hiç beklemediğim birinin yüzünü gördüğüm an da kocaman gülümsemiştim.
"Uğur'um hoşgeldin."

Kolunun birini anında belime sardığında, burnuma dolan kokusuyla parfümünü tekrar değiştirdiğini anlamak zor değildi.

Uğur'un parfüm kokularına takıntısı vardı. Hatta odasının büyük bir kısmını sadece parfüm şişeleri kaplıyordu.
Garip bir özellikti fakat asla kötü değildi.

Benden ayrıldığında, yüzümdeki tebessüm anında ona da bulaşmıştı.
"Güzelim, nasılsın?"

Uğur ile en son Cihangir'in vurulduğu gece konuşmuştuk.
Telefonumun yere düşmesi ile otomatikman çağrısı kapanmıştı ve o da anında Nil'i arayıp iyi olup olmadığımı sormuştu.
Canım kuzenim ise profesyonel yalanlarıyla Uğur'u iyi olduğuma inandırmıştı.

"Orta şeker... Sen nasılsın, haftalardır gelmiyordun mekana."

Gözleri çok da kalabalık olmayan kafemde dolaştığında, bende onu inceleme fırsatı bulmuştum.

Uzun saçlarını, kısacık kestirmişti.
Üstündeki buz mavisi gömlek de ona oldukça yakışmıştı.

"İşlerim vardı. Sonra seni özledim, bir bakmışım buradayım."

Dudaklarımı birbirine bastırıp, gözlerimi kaçırmıştım.
Bana sadece aylar öncesinde aşk itirafında bulunmuştu... Cihangir'i sevdiğimi bile bile.

Çok yakın arkadaşlarımdan biriydi fakat o itiraftan sonra göremediğim bir güç aramızı açmıştı.
İstemsizce ondan uzak duruyor gibiydim ve o da bunun farkındaydı.

"Kaçırma gözlerini hemen... Tamam bir şey demedim. Beni bırak sen, nedir bu kadar dalgın olmanın sebebi?"

Beni seven adama, başka bir adamdan bahsetmem oldukça acımasız olurdu.

"Hiç. Hiçbir şey."

Bir süre sessizce yüzümü izledi. Ve sanki aradığını bulmuş gibi kısacık saçlarının arasında ellerini gezdirdi.

"Benden uzaklaştığının farkında mısın?"

Zira ona her şeyimi anlatırdım ben. Aramızda açılan uçurumu hızlıca kapatmak istiyor gibiydi.
Ben de istiyordum... Fakat en yakın arkadaşımın bana aşık olduğunu bilmek tuhaftı. Ona nasıl davranacağımı kestiremiyordum.

"Sana öyle geli-"

"Efsun!"
Sitemli sesine karşılık anında gözlerimi ona çevirdiğimde, devam etti.
"Sana hiçbir zaman gerçekleri söylememeliydim."

Ellerim anında bar tezgahı misali dizayn edilen masanın üstünde duran eline kaydı.
Onun üzülmesi isteyeceğim en son şey bile değildi. Zira o benim dostumdu...

"Hayır hayır böyle düşünme..."
Derince yutkundum. Neler söyleyeceğimi kafamda birleştirip devam ettim.
"Uğur, ben senin kalbini kırmaktan korkuyorum. Ona aşık olduğumu biliyordun ve göz göre göre beni sevdiğini söylemen-"