"Naaksidente si Ate George, Ate...isinugod sya sa E.R!"
"Naaksidente si Ate George, Ate...isinugod sya sa E.R!"
"Naaksidente si Ate George, Ate...isinugod sya sa E.R!"
Napapikit ako ng mariin at naigulo ang buhok ko. Napatingin ako kay George na hindi pa din nagigising.
Her CT scan results aren't out yet and every minute passing by felt hours.
Baka panaginip lang to.
"Rina," napalingon ako and saw Nick na may dalang pagkain. "You should eat. You haven't eaten yet."
Ibinalik ko ang tingin kay George. Para lang syang mahimbing na natutulog. "Later, Nick. Thank you."
Nasa isang executive room na si George nang makarating kami. Agad na naasikaso si George dahil kay Ota.
Perks of being a Baltan.
I heard Nick sigh as he put the paper bag on the table. "I spoke to Dad on the phone. They're on their way. They're currently contacting George's parents."
Tumango ako. "Okay. Thank you, Nick."
Naramdaman ko ang kamay ni Nick sa balikat ko. "Always remember that we're here for you, Rina."
"Thank you."
Iyon lang ang tanging nasagot ko dahil wala nang kahit anong pumapasok sa utak ko kundi si George.
Wag kang mauna sa impyerno, George. Parang awa mo na.
Naiwan akong magisa sa loob ng kwarto dahil nagpaalam si Nick na pupunta muna sa resort para kunin ang mga gamit namin ni Ota.
While si Ota ay inasikaso ang billing ni George at kung ano pa ang kailangan asikasuhin.
Napatingin ako sa cellphone ko nang bigla itong mag-vibrate, agad na chineck ko ito dahil baka sila Mama ang tumatawag.
Watanabe. Basa ko sa caller ID ng tumatawag.
F-uck!
Naiwan ko sya sa simbahan kanina. Hindi ko na sya naisip pa at agad na sumama kay Ota nang marinig ko ang nangyari kay George.
Sinagot ko naman ito and put it on speaker. "Hello, Watanabe?"
"Puro ka Watanabe, Prido. Yubi nalang." I heard her say.
"Pasensya na pala about kanina, nagmamadali kasi ako tapos—,"
"Narinig ko ang nangyari. Tinext ako ni Sabrina pagkaalis na pagkaalis nyo ni Dakota. Kumusta pala yung fianceé mo?" napatingin ako kay George at napabuntong hininga nalang.
"Hinihintay ko pa ang CT scan results nya. But I am praying to f-ucking God na okay lang si George."
"Baka bukas ay pupunta kami dyaan."
I unconsciously nodded. "Sige. Text nalang kayo. Good night, Yubi."
"Good night, Prido." and I hung up.
Muli akong napatingin sa gawi ni George at napatitig dito. She still looked like a freaking Greek Goddess even if her face is covered in bruises.
Parang dumagdag pa yung mga natamo nyang mga gasgas at mga sugat sa kagandahan ng babaeng ito.
F-ucking God, I hope she'll be okay. Pu-tangina lang talaga kapag hindi sya gumaling.
Napabuntong hininga nalang ako nang maalala kong kinocontact na nila Mama ang kamaganak ni George.
Ah sh-it. Baka muli na namang sumugod dito yung mga letseng reporters.
I heard the door open kaya agad na napalingon ako and saw Ota who looked restless.
"Ota," I weakly smiled at her. Lumapit naman ito sa akin at niyakap ako.
"Ate. Si Kuya Nick?"
"Umalis para kuhanan tayo ng mga gamit. Natawagan mo na ba ang Kuya mo?"
Umiling si Ota. "Hindi ko nga sya macontact e, ewan ko sa mukhang paa na yun."
Napangiti at napailing nalang ako sa paggiging alaskador nitong si Ota. Agad namang nawala ang ngiti ko nang napatingin akong muli kay George.
"She's just asleep, Ate. I bet magigising agad yan kapag sinampal ko yan." biro ni Ota.
I know deep inside sobrang bigat sa pakiramdam nya. Pero mas inuuna nyang pagaanin ang loob ko.
Ota's future boyfriend or girlfriend would be so lucky.
Nang biglang nakarinig kami ng katok at kasunod nito ay ang pagbukas ng pintuan. Revealing the doctor, holding an envelope in hand.
"Kayo po ba ang kamaganak ng pasyente?" the doctor asked as she opened the envelope.
"I'm her fianceé." agad na sagot ko. "How is George?"
The doctor then explained na nagclear si George sa CT scan nya at hintayin na lamang si George na magising. She's at risk of having a temporary amnesia, pero madalang lang naman daw iyon mangyari.
She instructed me na kapag nagising si George ay agad na ipatawag sya to have her check.
"Thank you, Doctor."
The doctor smiled and nodded bago nagpaalam na lumabas.
Ota stayed up with me hanggang sa nagpaalam akong iihi lang saglit, pagbalik ko ay tulog itong nakaupo sa upuang katabi sa higaan ni George.
Napailing nalang ako at hinubad ang suot kong jacket at ipinatong ito sa balikat ni Ota.
Muli akong napatingin kay George. Lumapit ako sa higaan nya sa kabilang side at hinalikan ito sa noo.
"I love you. Wake up, George, marami kaming naghihintay at nagaalala sayo." bulong ko sa kanya bago lumayo.
Nang biglang bumukas ang pintuan ng kwarto ng malakas. I got startled, while Ota jolted up.
At the entrance was Belle holding Ota's bag.
"George," tila nanghihina na tawag ni Belle na puno ng luha ang mukha. Agad na lumapit ito sa higaan ni George habang si Ota naman ay tumayo at nagbigay daan para kay Belle.
Tinapik ko si Ota and gestured na lumabas para bigyan ng privacy si George at Ota.
Bago lumabas ay kinuha ko ang bag ni Ota na nabitawan ni Belle at nilagay sa may couch.
"Are...are they in a relationship, Ate?" was what Ota asked when we got out.
"I...I don't know, Ota. Seems like it but not official."
"Oh. I see."
Why...do you look so troubled, Ota?
