Riding Your Waves (Broken Soul Series #1)

Chapter 40

Moon Pov

My gaze met the radiance of the moon frontwise of me. Stars twinkling as if there are mirthful thing occurrence on the galaxy. I embraced myself when mellow breeze soothe in my skin. The tranquil ambience of the farm filled with the hums of crickets.

It's been 3 days when I asked her. And since then, she was avoiding me. It was as if I'm just a wind for her. Did I scare her? Fuck! I'm tired of thinking and thinking and thinking. Why don't she just tell me that she doesn't want to?

I rubbed the temple of my head. I haven't had a good night sleep for three consecutive night. Hindi na ako nakatiis at tumayo na sa aking kinauupuan. If I want to clarify things, I need to talk to her.

Pumasok ako sa loob ng inuukupang bahay. Kumuha ng makapal na hoddie sa loob ng aking closet. Sinaklob ko ang hood noon, nilagay ang dalawang kamay sa bulsa, at naglakad na palabas ng bahay. Malapit lang naman dito 'yong pinag i-stay-an niya kaya lalakarin ko na lamang.

Kahit makapal na ang suot kong jacket ay lumulusot pa rin ang lamig doon. Malapit na ang pasko kaya naman sobrang lamig na ng simoy ng hangin. Lalo pa't andito kami sa probinsya.

Huminto ako sa tapat ng may kalakihang bahay. Ini-angat ko ang aking phone at inilagay sa tapat ng aking tenga. Nakailang ring iyon bago may sumagot sa kabilang linya.

*Lets talk* I said while looking at her window.

*I'm sorry pero...*

*I'm here outside your house* putol ko sa sasabihin pa sana nito. *Let me talk to you now*

She hanged up her phone. Matiyaga akong naghintay sa labas ng gate. Hanggang sa marinig ko ang pagbukas ng pintuan.

"Ano bang ginagawa mo rito? Gabing-gabi na, Moon," agarang sita nito nang buksan ang gate.

"I just want to talk to you," I pleadingly said.

"Let's talk tomorrow." Akmang isasarado nito ang gate ng pigilan ko iyon.

"Please, Eury. Ano bang nagawa ko? May nagawa ba akong hindi mo nagustuhan? Natakot ba kita? Na-pressure ba kita? Please, let me know. I can't sleep, there's a lot of questions running inside my head. Kahit anong isip ko kung bakit mo ako iniiwasan, wala akong makuhang dahilan," lintanya ko, pakiramdam ko mababaliw na ako sa kakaisip.

"Hindi ko rin alam! Siguro nga natatakot ako. Hindi na ako 'yong Eury noon, at hindi na ikaw 'yong Moon noon. Marami na ang nagbago. Paano kung may nagbago sa akin o sayo na hindi natin magustuhan? Paano kung akala natin mahal pa rin natin 'yong isa't-isa pero hindi na pala? Natatakot akong sumugal at masaktan ulit kita. Paano kung may dumating na naman na problema, tapos hindi na naman kita mapanindigan?" 

Bakit gano'n? Hinihiwa ng salita niya ang aking puso. Hindi ba't kapag mahal mo ang isang tao, sigurado ka. Walang pag-aalinlangan, what if's, or but's. Kasi hanggat sigurado ka, alam mong walang makakasira noon.

"But I am still so sure about you. Ni minsan hindi ako nagkaroon ng pag-aalinlangan sa pagmamahal ko sayo. Pero baka nga hindi dahil nararamdaman natin, ay 'yon na rin ang nararamdaman ng iba. I'm sorry for disturbing you, and your peaceful life. Maybe what we had was just like a eclipse. Exquisite, perfect, but just given, temporarily."

Mabibigat ang hakbang na nilisan ko ang lugar, kasabay ng pag-agos ng luha sa aking mata. Akala ko madali lang eh. Pag nagkaroon akong muli ng puwang sa buhay niya, ay ayos na, pero hindi pala. Masakit palang makita siyang naguguluhan sa kung ano ba 'yong nararamdaman niya para sa akin. Baka nga, baka nga sa limang taon na lumipas, kasama na rin no'ng kumupas 'yong pagmamahal niya.