Chapter (15) Zawgyi

1.2K 30 0
                                    

သက္ၿငိမ္ေအးသည္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေသာက္မိၿပီးသည့္ေနာက္ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ကာ သတိမရွိေတာ့။ အမူးလြန္ၿပီး အသိစိတ္ရွိမေနေတာ့သည့္ သက္ၿငိမ္ေအးကို ၾကည့္ရင္း ရွင္ေနမင္းစိတ္ထဲနာက်င္လာသည္။

သက္ၿငိမ္ေအးသည္ဆိုင္ကိုေရာက္တည္းက ထည့္ေပးသမွ်အကုန္ေမာ့ေနသည္။ ေနာက္ဆုံးသူ႕ဘာသာသူထည့္ေသာက္ေနတာ ရွင္ေနမင္းဘယ္လိုတားတားမရေပ။ အရက္ဒဏ္မခံနိုင္သည့္သူက ပုလင္းတစ္ဝက္ေလာက္အေရာက္မွာေတာ့ အသိစိတ္ေတြယိုင္နဲ႕ကုန္သည္။ ရွင္ေနမင္းက ေတာ္႐ုံႏွင့္မမူးတတ္ေပမဲ့ သက္ၿငိမ္ေအးကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးရမွာမို႔ ထိန္းေသာက္သည္။

သက္ၿငိမ္ေအးကေတာ့မရ။ "ကိုယ္မူးမွျဖစ္မယ္...ကိုယ္ေမ့သြားမွျဖစ္မယ္" ဆိုတာကိုအထပ္ထပ္ေရ႐ြတ္လို႔ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေသာက္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ႏွိပ္စက္ေနသည့္ ဒီလူ႕ကိုၾကည့္ရင္း ရွင္ေနမင္းဝမ္းနည္းလာ၏။ သက္ၿငိမ္ေအးပုံစံက လြန္ခဲ့ေသာလေတြတုန္းက ရွင္ေနမင္းပုံစံႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း။

အရာရာကိုလႊတ္ခ်ပစ္ခ်င္ေနတဲ့သူက အရက္ကိုလူမွန္းသူမွန္းမသိေအာင္ထိေသာက္ေနတယ္...သက္ၿငိမ္ေအးအခုလို ၿပိဳလဲပ်က္စီးသြားတာကိုၾကည့္ရင္းသူ႕ရင္ေတြအဆမတန္နာက်င္ရတယ္... ဒီအေမွာင္ထုထဲကေန သက္ၿငိမ္ေအးကိုဘယ္လိုဆြဲထုတ္ေပးရမလဲ။

"ကိုယ္ကဒီၾကားထဲမွာ သူ႕ကိုခ်စ္ေပးရင္း ကိုယ္တို႔အျပန္အလွန္ခ်စ္ခဲ့တယ္လို႔ထင္ခဲ့တာ အခုေတာ့ကိုယ္ကအ႐ူးလိုပဲ...ဒီႏွစ္ေတြထဲမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ပဲအိမ္မက္ေတြမက္ေနခဲ့တာလား...
သူကကိုယ့္ကိုမခ်စ္ခဲ့ဘူးတဲ့ေလ မခ်စ္ခဲ့ဘူး ကိုယ္ကသာတစ္ဖက္သတ္အရာအားလုံးကို အျမင္မွားေနခဲ့တာ"

သက္ၿငိမ္ေအး၏စကားေတြက ႏွလုံးေသြးေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကုန္ခမ္းၿပီးမွထြက္လာရတာလဲ။ ဒီစကားေတြၾကားရေလ ေဒါသေၾကာင့္ရွင္ေနမင္းလက္သီးေတြ ပိုတင္းက်ပ္ေအာင္ဆုပ္မိေလပဲ။ သက္ၿငိမ္ေအးလိုမ်ိဳး စိတ္သေဘာထားျပည့္ဝသည့္သူအေပၚ ဘာလို႔ဒီေလာက္ထိရက္စက္ရတာလဲ။

"အခုမွ လူမွန္ေနရာမွန္တဲ့ေလ အဟက္"

ရွင္ေနမင္းကိုေျပာေနတာလား သူ႕ကိုယ္သူေရ႐ြတ္ေနတာလားမသိသည့္ စကားေတြဆိုေနသည္။ သက္ၿငိမ္ေအး၏ ၿပိဳလဲေနသည့္ပုံရိပ္က ရွင္ေနမင္းအတြက္အိမ္မက္ဆိုးလိုပင္။ ဒီလူေပ်ာ္ဖို႔ဆို ဒီလူ႕အတြက္သာဆို ဘာမဆိုလုပ္ေပးခ်င္မိသည္။

ချစ်ရေစက်Where stories live. Discover now