Chapter (16) Zawgyi

1.2K 27 0
                                    

‌မႏၲေလး၏ ေနသာေသာပုံမွန္ေန႕တစ္ေန႕။ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာရာသီဥတုကို ၿမိဳ႕ခံေတြကေတာ့ ေနသားတက်ျဖစ္ေနၿပီ။ လမ္းမေပၚတြင္ ဆိုင္ကယ္မ်ားရံဖန္ရံခါ ကားမ်ားျဖတ္သြားတတ္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကေတာ့ ေႏြရာသီေန႕ခင္းပိုင္းကိုအံတုကာ ေအးေဆးတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ တိုက္ခတ္လာေသာေလေအးအခ်ိဳ႕က ေႏြအပူရွိန္ကိုဖယ္ရွားနိုင္ေပမဲ့လည္း ၾကာၾကာမတိုက္ခတ္။ ဆိုင္ကယ္မ်ား၏အရွိန္ေၾကာင့္ ေ႐ြ႕လ်ားလြင့္ပါးသြားရသည့္ဗာဒံ႐ြက္ေျခာက္မ်ားသည္ လမ္းမေပၚတြင္ ဟိုတစ္စသည္တစ္စ ျပန့္က်ဲလို႔ေနသည္။

ေဆာင္းတသက္သည္ ထီးေဆာင္းကာလမ္းေလွ်ာက္လာရင္း တိုက္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာကို ႏွင္းဆီပန္းမ်ားျဖင့္အလွဆင္ထားသည့္ တိုက္အျပာေရာင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ရပ္လိုက္သည္။

အိမ္ထဲကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က သြက္လက္စြာတံခါးလာဖြင့္ေပးေလသည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို လက္ကကိုင္ထားသည့္ေမလွိုင္းခ်ိဳကပါ ထြက္လာကာ ၿခံထဲသို႔လွမ္းဝင္ေနၿပီျဖစ္ေသာေဆာင္းတသက္ကိုလာႀကိဳေတာ့သည္။

"ပူတယ္ေမလွိုင္းရဲ႕"

ေဆာင္းတသက္က သူေဆာင္းလာသည့္ထီးကို ေမလွိုင္းခ်ိဳဘက္ထိုးေပးလိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ထီးအတူေဆာင္းရင္း အိမ္ထဲကိုလွမ္းဝင္လိုက္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာအလုပ္ပိတ္ရက္ဆိုလွ်င္ ေဆာင္းတသက္သည္ ေမလွိုင္းခ်ိဳရွိသည့္ ဒီအိမ္ကိုလာလည္တတ္သည္။ ေမလွိုင္းကလည္း တစ္ခါတေလ ေဆာင္းတသက္အိမ္ကိုလာၿပီး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္မုန့္ေတြ deliveryႏွင့္မွာစားကာ ၿခံထဲဆင္းလို႔စကားမ်ားေျပာတတ္ၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးမပ်င္းသည့္ေန႕ေတြဆိုလွ်င္အျပင္ထြက္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ကာ ဆိုင္အတူထိုင္တတ္ၾကသည္။ စိတ္တူကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိျခင္းအက်ိဳးေက်းဇူးက ဘယ္ေတာ့မွမပ်င္းရျခင္းပင္။

ေဆာင္းတသက္သည္ပါလာသည့္ ေလးဆင့္ခ်ိဳင့္ကိုယူကာ မီးဖိုခန္းထဲဝင္သြားလိုက္ေတာ့ အန္တီခင္ႏြယ္ရွင္ အလုပ္ရႈပ္ေနတာကို ေတြ႕ရသည္။

"အန္တီ"

"သမီးတသက္ လာ ခ်ိဳင့္ကဘာေတြယူလာတာတုံး"

ချစ်ရေစက်Où les histoires vivent. Découvrez maintenant