UYUZ -Tekrardan Yayınlandı!-

6. Bölüm - Sen Benim

Multimedya da Armina ☆♡☆♡☆
Armina'nın söylediği şarkı multide var dinleyebilirsiniz. Cem Adrian - Sen Benim

"Yolda önüne bakarak sana önüne bakarak yürümeyi kimse öğretmedi mi?"

Hah yine başladık uyuzlukta sınır tanımayan tek kişi Çağlayan herhalde !

"Sana da bütün zamanlarını kas yaparak değil de uyuz olmama kursuna kimse göndermedi mi ? Yemin ederim uyuzlukta mastır yapmışsın of kafam!"

"Senide kimse evde çene yapacağına 'Yolda Nasıl Düzgün Yürülür?' kursuna göndermedi mi?"

"Ben mi çok çene yapıyorum?!"

"Nasıl anladıysan"

"Ailen sana ismini gerçekten yanlış katmış senin adın UYUZ olmalıydı!"

"Sende maşallah tam da ismine yaraşır bir şekilde yaşıyorsun eline su dökülmez"

"Of çekilsene ders başladı geç kaldım"

"Yürü dersin olduğu amfide ders işlenmeyecek. Müzik salonuna" dedi ve kolumu tutarak beni sürüklemeye başladı.

Bir kaç kez kolumu kurtarmaya çalışsam da daha çok sıkıp hiç ümit bırakmıyordu. Sonunda müzik salonu yazılı olan yere girdiğimizde halen aynı şekilde kolumu tutuyordu

. Allah'tan öğretmen daha gelmemişti. Sınıftaki bütün kızlar bana ölümcül bakışlar atarken Çağlayan'da boş puf koltuk ararken 2 tane yan yana buldu ve kolumu tutarak beni otutturup kendisi de yayılarak oturdu.

Sonra da kolumu bırakıp etrafa bakmaya başladı. Bende kolumda olan zonklamayı umursamadan müzik salonunu incelemeye başladım. Neredeyse bir amfi büyüklüğünde salondu. Her yer müzik aletleri tablolar ile doluydu. Kürsü tarzı bir yer vardı. Sanırım orda çalınıp söylenen yerdi. Etrafta rengarenk puf koltuklar vardı ve ortama çok güzel bir hava katmıştı.

Ben bu üniversiteyi kazanarak çok iyi etmişim..

O sırada kapı açıldı ve içeriye hoca girdi. Selamlaşma faslından sonra yeni hocaya kendimi tanıttım.

Hoca konuşmak için boğazını temizledi ve konuşmaya başladı

"Evet arkadaşlar. Uzun zamandır müzik etkinliği yapmıyorduk. Bu yüzden bugün sizi buraya çağırdım. Şimdi herkes müzikle ilgili yeteneklerini gösterecek. Bu şarkı söylemekte olabilir çalgı çalmakta olabilir size kalmış. Şimdi herkes sırayla gelecek."

Öğretmen konuşmasını bitirdikten sonra öğrenciler yavaş yavaş yeteneklerini gösteriyordu. Sıra bana geldiğinde heyecanla ayağa kalktım ve kürsüye doğru çıktım. Gözlerim Çağlayan'ı bulduğunda defteriyle ilgileniyordu.

Bende gözlerimi kapatıp şarkıyı içimde hissederek söylemeye başladım. Zor bir şarkı seçmiştim. Bunun hakkını vermeliydim.

"Hep aynı sessizlikte geliyor gece
Hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine..."

Gözlerimi açtığımda Çağlayan'a baktım beni izliyordu şaşırmıştım.

"Hep aynı yüzler, hep aynı sesler peşimde.
Anlatamıyorum inandıramıyorum kendime.
Sen Benim yarım kalan cümlelerimsin.
Hiç söyleyemediğim, söylemediğim o sözlerim.
Sen Benim hiç ısınmayan ellerimsin.
Hiç unutamayan, unutmayan kalbim.."

Çağlayan'a baktığımda dudaklarını kıpırtadıyordu Sanırım bana eşlik ediyordu. Öğrencilerde yerinden sağlanarak bana bakıyorlardı. Ama ben şarkıya çoktan kendimi kaptırarak gözlerimi kapattım.

"Sen Benim eksik kalan yerimsin
Kapattığım pencereler, güneşlere çektiğim o perdelerim.
Sen Benim hiç sevmediğim sessizliğimsin
Kaybettiğim yolum, korktuğum karanlık hiç tutamadığım o yeminlerim."

Derin bir nefes alıp tekrar gözlerimi açtım ve öğrencilerde gözlerimi gezdirdim.

"Sen Benim yarım kalan cümlelerimsin
Hiç söyleyemediğim, söylemediğim o sözlerim
Sen Benim hiç ısınmayan ellerimsin
Hiç unutamayan, unutmayan o kalbim.
Sen Benim eksik kalan yerimsin
Kapattığım pencereler, güneşlere çektiğim o perdelerim
Sen Benim hiç sevmediğim sessizliğimsin
Kaybettiğim yolum, korktuğum karanlık hiç tutamadığım o yeminlerim."

O an son bölümü söylerken gözlerim istemsizce Çağlayan'ın gözlerinde duraksadı.

"Sen Benim terk ettiğim şehirlerimsin
Düştüğüm çukur, uzanan ellerin hiç tutamadığım gidenlerim.
Sen Benim kovulduğum cenettimsin
Övďüğum yüzüm, sövdüğüm aydınlığa hiç açamadığım o gözlerim..."

♡

BU BÖLÜM DÜZENLENMİŞTİR..

VOTE VE YORUM VERMEDEN GEÇMEYİN LÜTFEN