Bolts Of Desire

Kabanata 3

“Binago mo?” Napalakas ang kanyang boses. He sounded upset. Iniwan ko ang hugasin at nagmamadali akong lumapit para harapin siya.

“Madilim kasi—” Hindi ko natapos ang aking sasabihin dahil minuwestra na niya ang kanyang kamay para tumahimik ako.

“This is my house. Kung ano ang nadatnan mong ayos nito ’yun lang ang dapat.”

Namumula ang kanyang nga mata sa galit. Hindi naman kasi ako nagpaalam sa kanya. Paano naman ako magpapa-alam kung isang linggo siyang wala rito.

“P-pwede ko namang ibalik ulit!” Nanginginig ang boses ko dahil sa pinapakita niyang ugali. Hindi ako sanay, lumaki ako sa tahimik at mapagmahal na tahanan.

“Maibabalik mo kaya lahat ng sinira mo, Amirie?” 

“Leon!” sigaw ko nang sipain niya ang nananahimik na coffee table sa tabi. My tears escaped from my eyes.

“Don’t you fucking cry!”

“G-gusto ko lang namang pasayahin ka, Leon!” Hindi ko na siya maaninag dahil sa mga luhang lumalabas sa aking mata. Pumihit ako upang punasan ang aking mga luha gamit ang likod ng kamay ko.

“Mukha ba akong malungkot na kailangan mong pasayahin?” tumaas ang hintuturo niya at dumuro sa kanyang dibdib.

“You’re not a clown, and I'm not a five-year old boy, either! I was living a peaceful life. I'm fine with it, then you came and destroyed everything!” dumagundong ang kanyang sigaw.

“Kahit anong sabihin mo Leon hindi ako naniniwala. Kitang-kita ko! Gagawin ko ang lahat, sumaya ka lang! Kaya please Leon, hayaan mo akong tulungan ka. Hayaan mo akong mahalin ka! Nandito ako Leon. Subukan natin. Bigyan mo ako nang kaunting panahon para maipakita sa iyo kung gaano kita kamahal.” Unti-unting dumilim ang kanyang mukha.

“ Aalis ka rin!” Umiling ako sa sinabi niya. Hinakbang ko ang pagitan namin at yumakap sa kanya. Hindi ako aalis kung hindi niya ako pipiliting iwanan siya.

“I’ll stay,”

“Even if you stay, I’m never gonna love you, Amirie!”

I was lost with that thought. Hindi niya kaya. Pero natuturuan naman ang puso ’diba? Pwede kong subukan. Hindi ko sasayangin ang pagkakataong ito para makasama siya. Para iparamdam sa kanya kung gaano ko siya kamagal.

Matapos ang aming pagtatalo, pumasok siya sa kanyang kwarto at hindi na lumabas.

Naghahapunan ako ng marinig ko ang pagbukas-sara ng pinto kaya nag-angat ako ng tingin. Lalabas siya? Gabi na, ah.

Inaayos niya ang kanyang jacket na suot habang naglalakad.

“ Saan ka pupunta?” napahinto siya at dumako ang tinging puno ng pagkamuhi sa aking direksyon.

“ Aalis ako kung kailan ko gusto!” walang gana niyang sagot.

“ Saan?” tumingala siya sa kisame dahil sa inis. Hindi naman siguro masamang magtanong.

“You’re not my mother for fucking sake. Sa bahay na ito ako ang masusunod...hindi ko kailangan ng opinyon mo dahil wala kang karapatan. Your right, as my wife was gone after you took advantage of my sanity!” napalunok ako sa katotohanang kanyang sinasabi ngunit kailangan ko siyang intindihin.

“ Asawa mo pa rin ako, Leon,” kahit sumasakit na ang aking lalamunan sa pagpipigil ng luha pinanatili kong kalmado ang aking boses.

“ Wife?" he chuckled then he quickly forwarded his pace towards me.

“ Let's see how you become... a submissive wife to your husband.” Naramdaman ko ang mainit niyang hininga sa aking tenga. Nakikita ko sa aking peripheral vision ang mga pilyo niyang ngisi.