Anemoia

7.Bölüm

İyi okumalar🍂

Ezâ'dan...

Hastaneden çıktım ve arabama bindim. Anahtarı takıp çalıştırdım ardından kemerimi taktım. Bu sırada arabamın kapısı hızla açıldı ve yan koltuğa biri oturdu. Seren.

"Ne yaptığını zannediyorsun!? İn arabamdan!" dedim.

"İşe geri dönüyorum." dedi rahatça. Bu kız iyi değildi.

"Hemen in arabamdan!"

"Üzgünüm Ezâ Hanım, asistan da bulamamışsınız. Bunun için geri dönüyorum, hem yazılı olarak daha istifa etmemiştim sadece sözlü olarak istifa etmiştim." dedi gayet sakince.

Bir şey demek için ağzımı açacağım sırada kendimi tuttum. Ne kadar Seren'le atışsamda güvendiğim sayılı insanlardandı. Başımı sallayıp arabayı çalıştırdım. Ne kadar belli etmemeye çalışsada Seren'in derin bir nefes verip arkasına yaslandığını fark etmiştim.

"İşler birikti, bugün mesaiye kalacağız." dedim yola bakarken. Seren'de onaylar mırıltılar çıkarmıştı.

Şirkete geldiğimizde arabadan indik ve içeri girdik.

•••

Aden Demirel'den...

"Bu akşam Ezâ'yla konuşup soyad işini halledelim." dedi annem.

"Evet, bende öyle düşünüyordum." dedi babam.

"Bence gerek yok." dedi göz devirerek Aren. Bu çocuk beni deli ediyordu.

"Aren, sinirlerimi bozma annecim." dedi annem. Aren ise göz devirerek çıkmıştı hastane odasından. Ergen.

"Abicim daha iyisin değil mi?" diye sordum Yaman abime. Onun için çok endişelenmiştim.

"İyiyim güzelim, merak etme. Pamir kalk okula götür Aden'le Aren'i."

"Tamam abi. Yattığın yerden bile emir veriyorsun, az uyu yaşlandın zaten." dedi sırıtarak. Yaman abim ise yatağın yanında duran komodinin üstünden televizyonun kumandasını alıp ona fırlatmıştı.

"Aden gel gidelim abicim, Yaman abin bunadı." dedi ve hızla çıktı odadan Pamir abim.

"Anne söyle oğluna uğraşmasın benimle." dedi sinirle Yaman abim. Ona gülüp çıktım odadan.

Pamir abim ve Aren kapıdaydı. Ben de gelince çıktık hastaneden. Umarım bugün olaysız geçerdi.

•••

Birkaç saat sonra, Ezâ'dan...

Oldukça yorulmuştum. Bugün sandığımdan yorucu geçmişti. Ve mesaiye kalmaktan vazgeçmiştim, yarın kalırdım. Saate baktığımda 16.00'a geldiğini gördüm. Öğle yemeği yemeyi yine unutmuştum. Tam Seren'e mesaj atacağım sırada kapı tıklandı ve açıldı.

"Ezâ Hanım, Pamir Bey göndermiş." dedi ve önüme bir paket bırakıp çıktı. Paketi açtığımda yemek gönderdiğini gördüm. Şaşkınlıkla beraber gülümsemiştim. Gönderdiği şeye bakınca, Tavuklu fettuccine olduğunu gördüm. Gülümsemem büyüdü.