İyi okumalar🍂
Ezâ'dan...
Eve geldiğimde evde kimse yoktu. Rahat rahat odama çıkıp, üstümü değiştirdim. Susayınca su içmek için aşağıya indim ve mutfağa girdim. Tezgâhın üstündeki sürahiyi görünce dolaptan bir bardak alıp su doldurdum. Suyumu içtikten sonra mutfaktan çıktım.
Oturma odasına gidip koltuğa oturdum ve televizyonu açtım. Hiçbir şey yoktu. Bir yemek programı açıp onu izlemeye başladım.
"Tunç Bey çorbanızda çok fazla kekik tadı alıyorum, gereksiz kullanmışsınız."
"Sibel Hanım çorbada kekik yok."
Televizyona hayretle bakıp kapattım. Zaman kaybı.
"Erken emekli mi olacaksın." aniden gelen sesle korkup sesin geldiği yöne döndüm. Yaman.
"Öyle bir niyetim yok." dedim.
"İyi madem, niye erken geldin?" dedi koltuğa otururken.
"Canım sıkıldı, geldim. Gelemez miyim?" dedim tek kaşımı kaldırarak.
"Gelebilirsin. Senin evin sonuçta." dedi omuz silkerek. Ben de omzumu silktim ve ayağa kalktım.
"Nereye?" diye sordu. Bu aileye yavaş yavaş ısınmaya başlamıştım. Fakat Yaman gözüme o kadar itici geliyordu ki.
"Seni ilgilendirmez." dedim ve merdivenlere yöneldim. Odama geldiğimde yatağıma oturdum ve derin bir nefes verdim. O sırada telefonum çaldı.
"Efendim İpek Hanım."
"Kızım eve geldin mi?"
"Evet, evdeyim."
"Ezrâ arkadaşlarıyla, Giray hastanede, Aden ve Aren okulda, Yaman şirketten çıkmıştı, Pamir restoranda, baban şirkette, ben de halanlardayım kızım. Yanımıza gel istersen." dedi İpek Hanım.
"Biraz yorgunum İpek Hanım, dinleneceğim." dedim.
"Bir şeyin mi var? Hasta mı oldun!? Dur geliyorum."
"Hayır, hayır. Hiç gerek yok hasta değilim. Yorgunum sadece."
"Emin misin?" dedi emin olamayarak.
"Eminim, teşekkür ederim. İyi eğlenceler size." dedim ve kapattım.
Yatağıma uzanıp gözlerimi kapattım.
•••
"Abla, abla. Hadi kalk. Yemek yiyeceğiz." birinin başımda konuşmasıyla gözlerimi açmıştım. Aden.
"İn sen gelirim birazdan." başını sallayıp odadan çıktı. Ayağa kalktım ve banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve aşağıya indim. Herkes yerine oturmuştu. Masada bir soğukluk vardı.
"Yemeğe başlamadan önce, Ezâ kızım yeni kimliğin." dedi ve kimliğimi uzattı Serkan Bey.
"Ezâ Demirel. Çok yakıştı he." dedi Pamir. Ona göz devirip kimliği aldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anemoia
Teen FictionKabul etmek istemiyordum. Ben yıllardır tek başımaydım. Bundan sonra bir aileyle yapamazdım. Fakat içimdeki bu hisse bir türlü anlam veremiyordum. Yüzüme beklentiyle bakıyordu İpek Hanım. Peki benim cevabım neydi?
