Kabul etmek istemiyordum. Ben yıllardır tek başımaydım. Bundan sonra bir aileyle yapamazdım. Fakat içimdeki bu hisse bir türlü anlam veremiyordum. Yüzüme beklentiyle bakıyordu İpek Hanım.
Peki benim cevabım neydi?
Sabah uyandığımda Pamir yanımda değildi. Erken kalkmıştı sanırım. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ardından üstümü değiştirdim. Makyajım ve saçımıda yapınca çantamı alıp odamdan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağıya indiğimde herkes her zaman ki gibi salondaydı.
"Günaydın." dedim.
"Hergün bu kadar güzel olmak zorunda mısın?" dedi annem yalancı bir sitemle.
"Bana çektiyse demek." diye sırıtarak mırıldandı Pamir.
"Sen kime çektin acaba?" dedi imayla Giray'da.
"Susunda kahvaltıya geçelim." dedi ve yemek odasına gitti Aren.
Bizde peşinden gittik. Herkes oturduğunda başladık. Ağzıma bir salatalık attığımda tuzsuz olduğunu fark ettim.
"Abi, tuzu uzatır mısın." dedim karşımda ki Yaman'a. O ise bana bakmamıştı.
Sayende artık kendini abi yerine koymuyor demek ki, yazık.
