Anemoia

13.Bölüm

İyi okumalar🍂

Ezâ Demirel...

Alarmımın sesiyle kalktım. Üstümü değiştirip saçlarımı yaptım. Ardından çantamı alıp odamdan çıktım.

"Aslı bak her yer pırıl pırıl olacak. Anlaşıldı mı?"

"Hiç merak etmeyin İpek Hanım tertemiz olacak her yer."

"Hadi bakalım, yemeklere yardım edeceğim ben de." Merdivenlerden inmeyi bitirdiğimde annemi gördüm.

"Ne oluyor anne? Ne bu telaş?"

"Akşama babaannenler ve amcanlar gelecek ya kızım, iş güç işte." dedi annem.

"Tamam, Ezrâ'lar nerde? Sesleri çıkmıyor." dedim. Ev sessizdi.

"Kahvaltıyı bahçeye hazırladık. Gel hadi geçelim bizde." dedi ve koluma girip bahçeye yöneldi annem.

"Sonunda uyandın Ezâ! Açlıktan öldüm!" dedi Pamir. Saatime baktığımda sekize çeyrek vardı.

"Abartma abi." dedim göz devirerek ve Ezrâ'nın yanına oturdum. Yüzü asık görünüyordu.

"Ne oldu? Niye suratın beş karış?" dedim.

"Akşam pekmez yiyeceksiniz ya, üzgün kendisi." dedi Pamir abim sırıtarak.

"Ben yemem." dedim kendimden emin bir ses tonuyla. Pamir bu dediğime kahkaha atmıştı. O kadar kötü olamazdı herhalde?

•••

Aden ve Aren'i okula bıraktıktan sonra şirkete geçmiştim.

"Seren, bugün acil olan işleri hemen halledelim. Yarın kaçtaydı uçak?"

"Gece 00.20'de Ezâ Hanım. Gece uçmayı sevdiğiniz için geceye ayarladım."

"Teşekkürler Seren, çıkabilirsin." Seren başını sallayıp odadan çıktı. Ben de Ezrâ'yı aradım.

"Ne oldu, beni mi özledin?" dedi gülerek Ezrâ.

"Özlemedim. Yarın geceyr Dubai uçağımız. Valizini hazırla."

"Ok." dedi ve kapattı. Ok mu?

Özlemedim dedin ya, trip atıyor saftirik.

Gülerek Ezrâ'yı tekrar aradım. İlk çalışta açmıştı.

"Evet?" dedi umursamazca.

"Seni seviyorum." dedim ve telefonu kapattım. Sanırım ilk defa birine seni seviyorum demiştim.