İyi okumalar🍂
Ezâ Demirel...
"Ezâ, yemek hazırmış."
"Tamam Seren, sen geç geliyorum ben." Seren başını sallayıp çıktı odamdan.
İtalya'ya geleli dört gün olmuştu. Bu dört gün sakin ve normal geçmişti. Barış'la, tedavi için gittiğimiz doktor olumlu konuşmuştu. Barış çok sevinmişti. Odamdan çıkıp aşağıya indim. Mutfağa geçip, masaya oturdum.
"Barış bir makarna yaptı, parmaklarını yiyeceksin!" Seren heyecanla konuşmuştu.
Üçümüz, benim evimde kalıyorduk. Makarna gerçekten güzel olmuştu.
"Eline sağlık." dedim gülümseyerek. Barış'da gülümseyip başını salladı.
"Ne kadar daha kalacağız?" dedi Seren, makarnasını yerken.
"1 hafta sonra döneriz." dedim su içerek. Başını sallayıp önüne döndü. Bu sırada masanın üstünde olan telefonu çalmıştı. Emirrr?
Üç 'r' ile Emir mi? Hmm.
Seren hemen toparlanıp açtı telefonu.
"Efendim Emir?" elini saçlarına götürüp kulağının arkasına attı.
"Yiaa- yani yaa." dedi 32 diş sırıtarak. Barış gözlerini devirmişti. Bu dört günde benden yüz bulamayan Seren, Emir'i sürekli Barış'a anlatmıştı. Barış'da sabırla hep dinlemişti.
"Bir sorun olmazsa, 1 hafta sonra." dedi Seren. Karşı tarafı dinleyip işaret parmağını önünde ki saç tutamına doladı.
"Tabii, yani sorun değil." göz devirdim ve bitmiş olan tabakları alıp makineye koydum. Daha sonra, Barış'ın sandalyesini sürüp salona geçtim. Seren, mutfakta konuşmaya devam ediyordu.
"Dönünce Emir'le tanışmak istiyorum. Seren'in anlattığı gibiyse adam, Elon Musk gibi bir şey." dedi ciddiyetle. Ona kahka atıp koltuğa oturmasına yardım ettim.
"Seren abartmış belli ki." dedim yanına otururken. Omuz silkip, geri yaslandı.
"Doktorun çok güzel gittiğini söyledi." dedim gülümseyerek.
"Çabalıyorum." dedi durgunca.
"Semih, tutuklanmış." dedim yüzüne bakarken.
"Olması gereken." dedi. Başımı sallayıp önüme döndüm. Bu sırada telefonum titredi.
Pamir Demirel: Şerefsiz kız kardeş büyüsü?
Pamir Demirel: Ah, Ezâ sana mı yazmışımmm.. Google'a yazacaktım. Sorry.
Ezâ Demirel: Sorun değil abi.
Pamir Demirel: Yiaa, abin miyim gerçekteeennn??
Ezâ Demirel: Yani, bildiğim kadarıyla öyle.
Pamir Demirel:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anemoia
Teen FictionKabul etmek istemiyordum. Ben yıllardır tek başımaydım. Bundan sonra bir aileyle yapamazdım. Fakat içimdeki bu hisse bir türlü anlam veremiyordum. Yüzüme beklentiyle bakıyordu İpek Hanım. Peki benim cevabım neydi?