Kabul etmek istemiyordum. Ben yıllardır tek başımaydım. Bundan sonra bir aileyle yapamazdım. Fakat içimdeki bu hisse bir türlü anlam veremiyordum. Yüzüme beklentiyle bakıyordu İpek Hanım.
Peki benim cevabım neydi?
Bilinmeyen: Bence benim kim olduğum önemli değil. Sadece Ezâ'nın nasıl senin gibi biriyle olabileceğine inanıyorsun anlamıyorum.
Bilinmeyen: Annesiz babasız, babasının şirketi olmasa beş para etmez bir piçle magazine çıkmak onu utandırmış olmalı ki, Emir Sezen'le romantik bir yemekte.
Barış Aysan: Kelimelerine dikkat et. Karşında çocuk yok senin.
Bilinmeyen: Hadi kabul et Barış. Haberlerinizi kaldırttığında sana ne dedi? İlla ki bir şey dedi.
Bilinmeyen: Zaten gerçek değil? Boşver saçma bir haberdi? Ne söyledi sana Barış?
Bilinmeyen: Ailesi, Ezâ ve Emir'in düğün planlarını yaparken, ikisi başbaşa güzel bir yemekte.
Bilinmeyen: Git bak Barış. Ve vazgeç aptal hislerinden.
Bilinmeyen: *Konum*
•••
Ezâ Demirel...
Emir'le ayrıldıktan sonra eve geçmiştim. Barış'ın bakışları hâlâ aklımdan çıkmamıştı.
"Abimler yok mu?" dedim çantamı tekli koltuğa bırakırken.
"Yok kızım, gelmediler daha Ezrâ'da Pamir'in yanına gitti. Aren'le Aden'de arkadaşlarıyla." dedi annem. Dizi izliyordu. Ne izlediğine bakınca kaşlarım şaşkınlıkla havalandı.
"Aden geçen gün izliyordu, güzel bir şeye benziyor şimdi açtım gel beraber izleyelim."
Aynen Ezâ otur annenle Euphoria izle.
"Ay yok anne ergen dizisi kapat, kapat." dedim televizyonu kapatırken.
"İzlerdik ya." dedi annem.
"Ben üstümü değiştirip geleyim sende ikimize birer kahve yap, içelim olur mu?"
