Anemoia

21.Bölüm

iyi okumalar🍂

Ezâ Demirel...

Barış'ın beni öpmesiyle donup kalmıştım. Dudakları hareket etmiyordu, bu bile beni heyecanlandırırken hayatımda hiç böyle hissetmemiştim.

Bir elim saçlarına, bir elim ensesine gitmişti. Yavaşça benden ayrıldı. İkimizde yutkunurken artık hislerimden kesinlikle emindim.

"Ezâ, ben seni çok seviyorum." dedi başını omzuma yaslarken.

"Ben de." dedim kulağına doğru. O öylece kalırken ben derin bir nefes almıştım. Başını yavaşça omzumdan kaldırıp gözlerime baktı.

"Ne?" dedi yutkunurken.

"Ben de seni seviyorum." dedim gözleri gözlerimdeyken.

"Hassiktir, ne oluyor lan orda!?"

Basıldık Ezâ!

•••

"Hadi, hadi güzel yapın kahvaltınızı." dedi annem.

"Tamam, anne." dedi baygınca Aren.

"Ezâ, kızım daha iyisin değil mi?" dedi annem.

"Hıhı, iyiyim." dedim dudağımı ısırırken.

Pamir'in bağırmasından sonra kendimi Barış'ın kucağına atmış ve bileğim burkuldu demiştim. Yeni, yeni birbirimize itiraf ederken diğerlerinin öğrenmesi için daha erkendi.

Barış'da bana ayak uydurmuştu, Pamir ise hemen gelip, beni Barış'dan ayırmış ve kucağına almıştı. Pamir ve ben önde Barış arkamızda girmiştik eve.

"İyi bari, çok üstüne basma kızım." dedi annem. Başımı sallayıp kahvemden bir yudum aldım. Ben gergince otururken, Barış sanki hiçbir şey olmamış gibi kahvaltı ediyordu.

Bir daha ne zaman öpüşürsünüz Ezâ?

Yok artık!

"Ne yapacağız kahvaltıdan sonra?" dedi Aden.

"At binmeye gideriz. Ezâ, annecim gelecek misin?"

"Yok anne, ben biraz dinlenirim bileğim ağrıyor biraz."

"Ben kalırım seninle." dedi Yaman.

"Hayır! Yani gerek yok hem uyuyacağım ben sıkılırsın." dedim.

"Peki, bir şey olursa hemen ararsın?"

"Ararım, ararım." dedim hızlıca.

"Geri kalan herkes geliyor o zaman?" dedi babam.

"Ben gelemem." dedi bir anda Barış.

"Neden oğlum?" dedi annem.

"Benim, benim atlara alerjim var." gülmemek için kendimi cimciklerken göz göze geldik.

"Atlara alerjin mi var?" dedi Pamir şaşkınlıkla.