iyi okumalar🍂
Ezâ Demirel...
"Hey! O benim!"
"Umrumda değil."
"Pamir, abicim delirtme beni."
Koridordan gelen seslerle güne başlamıştım. Giray ve Pamir yine atışıyorlardı. Üstümü değiştirip makyajımı yaptıktan sonra hazırdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapımı açıp odadan çıktığımda Giray ve Pamir ortalıkta gözükmüyorlardı. Merdivenlerden inip salona geçtiğimde herkesin burda olduğunu gördüm.
"Günaydın kızım." dedi annem.
"Günaydın anne." dedim ben de, anne demek ne kadar garip hissettirse de.
"Ezâ'da geldi. Hadi masaya." dedi ve ayaklandı Pamir.
"Aç. Yemin ediyorum, şu pezevengi tanımasam annem aç bırakıyor zannedeceğim bunu." diye mırıldandı Yaman.
"Sabah niye odamın önünde bağırıyordunuz?" dedim Pamir'e hitaben. Bu sırada yemek odasına gelmiştik ve herkes yerine oturmuştu.
"He, önemli değil ya. Deri ceketini aldım diye ciyakladı." dedi Pamir. Ciyakladı?
"Seni ciyaklatırım Pamir." dedi sakince Giray.
"Tamam abicim, tamam. Şimdi yemek yiyeceğim sakın konuşturmayın." dedi ve yemeğe başladı Pamir.
"Abla, bizi okula bırakır mısın?" dedi Aden.
"Bırakırım." dedim ve kahvemden bir yudum aldım.
"Ezâ, annecim hiçbir şey yemiyorsun bak. Sadece kahve olmaz ki." dedi annem.
"Bence de. Anneme katılıyorum Ezâ. Bir şeyler ye abicim." dedi Giray.
"Uzun zamandır böyle kahvaltı yapıyorum abi. Alıştım." dedim. Benden büyüktü sonuçta, abi demem lazım.
Yeme beni Ezâ.
Masa birden sessizleşti. Giray abim şaşkınlıkla bana bakıyordu. Diğerleri gibi. Pamir'in öksürük krizine girmesiyle gözler ona döndü.
Adam gidiyor Ezâ.
"Abi-öksürük sesi-abi mi!" dedi öksürükler içinde Pamir. Annem sırtına vuruyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anemoia
Teen FictionKabul etmek istemiyordum. Ben yıllardır tek başımaydım. Bundan sonra bir aileyle yapamazdım. Fakat içimdeki bu hisse bir türlü anlam veremiyordum. Yüzüme beklentiyle bakıyordu İpek Hanım. Peki benim cevabım neydi?
