He Was My Umbrella

17

"Oh, by the way, na re-sched 'yung game ng 7 PM," sabi ni Kuya Ren pagkasakay ko ng kotse.

"Oh, paano 'yan? Ang aga pa, ah," tinaasan ko siya ng isang kilay.

"E 'di palipas oras. Maikli ang araw ngayon kaya maaga ang sunset, tutal pick-up naman ang dala ko ngayon, doon na lang tayo pumunta sa may palayan tas manood ng sunset, tsaka doon na tayo mag-usap. 'Di ba, sabi mo?" Ang daming sinabi.

"Oh, right. Meron nga pala akong gustong sabihin. Mamaya na lang ah." Tumingin ako sa bintana.

I heard him sigh and I saw him look at me through my peripheral vision. I actually feel bad for both of us. Parang ang hirap kasi i-bring up 'yung topic kasi hindi niya na nga naiisip tapos pag-iisipin ko pa siya. Ayoko nang dumagdag sa iniisip niya since alam kong marami siyang iniisip.

"Ayos ka lang ba?" Tanong niya, kanina pa kasi ako tahimik. "We're here."

Bumaba ako sa sasakyan habang binubuksan niya ang pintuan doon sa likod. Doon kasi kami uupo habang nanonood ng sunset.

"Oh, upo na." Nilagyan niya ito ng blanket para hindi masakit upuan. "So, ano 'yung sasabihin mo?"

"Napagisip-isip ko kasi kanina, since you'll graduate in the next few weeks, 'di ba?"

"Mhm, right. What about it?" He asked innocently. Is he really clueless?

"Since, you're gonna be busy and all, you'll have work. Will I even have the chance to see you? I mean like how we were and we are right now?" I looked at him straight in his eyes.

"We still can. I won't be going anywhere I'm just gonna be busy. But, I am free in some days, we could meet, then. And I'm sure, when I start working, you'll be busier than me," he scoffed.

"And why is that?"

"Hay nako, attorney. Sabaw ka ata ngayon," he laughed and looked away? "Of course you'll be busy for law school, silly."

"Oh, right. Pero matagal pa 'yun." Pagpupumilit ko talaga.

"Yes, tama ka. We can no longer go see each other every day once I already got a job. And yes, magkikita lang tayo maybe once a week sa church. But, I'll try my best naman to see you as oftenly as
possible." Daming sinabi.

"Sabi mo 'yan, ah?" My voice cracked.

"Remember the time when we introduced ourselves to each other? 'Yung sa rooftop ng gymnasium?"

He remembers.

"How could I forget? Ganito rin ang view noon. Tapos dumulas pa 'ko. HAHAHAHA," tumawa ako dahil naalala ko na naman.

"Ayan kase, madaling-madali, hindi ka naman namin iiwan noon, e." Tumawa rin siya. "Tas naalala mo nung doon mo inamin na pogi ako?"

"Kapal mo naman ata," tinaasan ko siya ng kilay.

"Bakit, hindi ba totoo?" Nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko.

"Totoo, pero makapal ka pa din."

"Hays, you're already 15. Be mature." Tumingin siya sa akin ng palihim.

"Wow, ang matured naman ng 23-year-old na katabi ko, wow." I scoffed.

"Sa 'yo lang ako ganito."

"Wow, should I be grateful?" I asked him sarcastically. To be honest, I got butterflies when he said that.

"Oo, kasi sa iba, as I've said, they find me rude. Because sometimes, I really am. But, I try my best not to be when I'm with you. Because I have a reputation to put up to when I'm with you. I don't want to be a bad role model. Tsaka when I'm with you, I forget about negative things. Ewan ko rin ba, hindi naman ako mahilig sa bata," he wore a downward smile and chuckled.

So, he's different when he's with me? Why?

"Sabi nga rin sa akin ni Tita Sally noong nandoon ako sa bahay niyo habang hinihintay ka, iba daw ang pakikutungo mo sa akin. Thanks, I guess? I'm sorry if hindi ko masyadong naipapakita 'yung appreciation ko, ah." I smiled at him with doe eyes.

"Adi," he called me.

"Hm?" I pursed my lips and smiled at him.

"Mahal mo ba ako?"

Gagong shit, ano daw?! Mahal ko na siya?! Huh?! Ano'ng isasagot ko?!

"Oo," naiilang kong sagot. "Mahal kita as a kuya. As my very own Kuya Re-Ren. Why?"

"Wala lang, natanong ko lang. Actually, first time ko nga lang magtanong ng ganyang klaseng tanong."

"Sorry, nagulat lang rin ako," I chuckled. Nailang talaga ako doon sa tanong niya. Hindi naman kasi siya 'yung type ng person ng magtatanong ng ganoon. "Ikaw ba?"

"Ano?" Kunwari hindi niya alam ang tinutukoy ko. Gaguhan lang ba 'to, pre?

"Seriously, Maverick." I had to mention that.

"Claire, alam mo na ang sagot d'yan, ba't mo pa ako tinatanong?" Iniwasan niya ako ng tingin.

"Bakit hindi mo masabi? Ikaw nga nagtanong, e." Seryosong sabi ko.

"Claire, hindi ko kasi alam. Ikaw, alam ko na ang sagot." Huminga siya ng malalim at tiningnan ako. "Of course, I do. Tingin mo ba susunduin kita halos araw-araw para lumabas kung hindi?"

"Sa bagay, you're right. Anyways, tama na. It's not like we're a couple to talk about these things, right?" Dumulas ako pababa ng likuran dahil gusto ko na bumalik sa loob. Hawak ko na ang door handle nang tingnan ko ulit si Kuya Renzo at nakitang nakatingin lang siya sa kawalan, parang malalim ang iniisip. I shook my head and went inside the car. Sinandal ko ang noo ko doon sa dashboard at huminga ng malalim at pumikit.

Ano ba'ng meron? Bakit ang bigat sa pakiramdam ng lahat?

"Huy," I came back to my senses nang malaman na katabi ko na si Kuya Ren. "Okay ka lang? Kanina ka pa d'yan," hinaplos niya ang likod ko.

"Huh, anong kanina pa? Kakapasok ko lang dito." Naguguluhang tanong ko.

"Gagi ka, 5:30 ka pumasok, 6:30 na."

"Gagi?! Tara na! Mala-late ka na! Bilis!" Tinapik tapik ko ang dashboard at nag drive na siya paalis. "Hindi ko namalayan! Isang oras akong naka yuko?!"

"Bakit ba, ano'ng nangyari? Nagulat lang din ako." Sumusulyap-sulyap siya sa akin at binabalik rin ang tingin sa daan.

"Hindi ko rin alam, bilisan na natin!" I was so tensed kasi mala-late na siya!

Nakarating kami sa gymnasium after 5 minutes at tumakbo ako doon sa loob agad-agad.

"Hoy, ano'ng oras na!" Sumigaw si Icah sa akin. Hindi ko siya pinansin at dumeretso kay Tita Sally at Rai.

"Hi, Raine! Hi, Tita Sally!" Niyakap ko sila.

"Hello, ate." Rai's already 12 years old, grabe. Nag mature siya.

"Hi, Adi. Bakit ngayon lang kayo?" Inaayos niya ang buhok ko.

"Lost track of time, nanood po kasi kami sa palayan."

"Adi, doon ka na sa bench." Sabi naman ni Kuya Ren.

"Okay, good luck!" I kissed him on the cheek and hugged him before running to the bench. Suot niya na ang blue niyang jersey at white na headband.

Pumito na ang referee.

"LET'S GO, CABRERA!"

*****