Three years ago, I met the most annoying person in the whole wide world.
Three years ago, we made a STUPID PLAN about pretending a couple.
Three years ago, we hated each other back then.
Three years ago, I actually fell in love with that jerk.
Three years ago, I confessed and he rejected me.
Three years ago, I decided to move on but that stopped because he confessed to me. He said he loves me.
Three years ago, he courted me. He made me feel special and he made me the happiest girl in the whole wide world.
Three years ago, everything turned okay, I love him and he loves me... but with that one horrible incident, everything changed and got ruined.
Three years ago, I hurt the most important person in my life and I was really a jerk for doing that. I was really a jerk for letting him go.
Three years ago since then... he left me. I was hurt because of that. I know he was trying to get revenge at me for letting him go. I know he's mad at me that's why he left. I f*cking hate myself for letting him go.
Three years ago... three years ago. Tatlong taon ang nakalipas since then. Ang tagal na rin pala, noh?
Ang tagal ko hinintay ang pagbalik niya. Ang tagal kong hinintay para masabi sa kanya na ipaglalaban ko siya. Ang tagal kong hinintay para sabihin at iparamdam ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal at kung gaano siya kaimportante sa buhay ko.
Oo, tawagin niyo na akong tanga, sige lang. Mahal ko tapos binitawan ko lang? Hahaha. Isang malaking katangahan, 'di ba? Andiyan na nga siya, eh. Mahal niya ako, mahal ko siya. Pero wala, eh. Pucha, pinakawalan ko lang.
Ang sakit, sobra. Pero alam kong mas masakit pa dito ang naramdaman niya. Alam ko na galit siya dahil sa katangahan na ginawa ko.
Biruin mo, pinasaya niya ako, pinaramdaman niya sa'ken kung gaano ako kahalaga, minahal niya ako ng sobra sobra pero anong sinukli ko? Binitawan ko lang siya para sa wala. Hahah. Ang tanga lang, noh?
Kung mayro'n man akong bagay na pinagsisisihan kong ginawa...ito 'yung pagpapakawala ko sa taong pinakamamahal ko.
I was a jerk, the hell I am! I'm a f*cking stupid jerk! Naiinis ako sa sarili ko. Nagagalit ako, sobra. Bakit ko ba siya pinakawalan? Bakit ko ba siya binitawan? Tang*na, alam kong masasaktan ako, bakit ko pa ginawa? Nakakagago lang, pakinshet.
And now I keep on blaming myself. Pinagsisisihan ko lahat ng ginawa ko... lalo na ang saktan siya.
Ito nga ang karma ko. Dapat lang na magsisi talaga ako. Heto na, oh. Nawala na talaga siya ng tuluyan sa buhay ko. I was already late...
...hindi ko na pwedeng maibalik pa ang dati. Hindi na kami pwedeng magkabalikan tulad ng dati. Hindi ko na pwedeng maiparamdam sa kanya kung gaano siya kaimportante sa buhay ko. Hindi ko na pwedeng masabi sa kanya kung gaano ko siya kamahal at kung gaano ko pinagsisihan ang saktan siya. Wala na, eh. Huli na ang lahat...
Nawalan na talaga ako ng pag-asa lalo na't tuluyan na siyang nawala. Wala na akong narinig na balita sa kanya. Wala na akong alam kung ano ng ginagawa niya sa buhay niya. Hindi ko na nga alam kung mahal niya pa rin ba ako, eh.
"Hala? Tanga ka ba? Iniwan mo na at binitawan, sa tingin mo hindi makakahanap ng iba 'yan? Tungunu, ang ganda mo naman?" Sabi ng konsensya ko kaya mas lalo akong naiyak. Tangnang konsensya 'yan, masyadong straightforward. Ang sakit na nga eh, gagatungan pa. Tsk. 'Di marunong makisama.
