Medyadaki şarkı bu bölüm için gelsin keyifli okumalar...
****
NASYA'NIN AĞIZINDAN:
Aysima'nın bu haline üzülüyordum. En yakın arkadaşımı bu hâlde görmek aynı zamanda beni de mahvediyordu. Orta da bir yanlış anlaşılma olduğuna adım kadar emindim Atakan'ın bu denli bir karaktersizlik yapacağını düşünmüyordum ama erkek milletine ise pek güvenim yoktu.
Aysima'nın derin bir nefes alması ile gözlerimi ona çevirmişken telefonuma gelen bildirim ile gözlerimi tekrar elimde duran telefonuma çevirmiştim. Bora gönderime yorum attıktan sonra hikayeme de yanıt vermişti. Ne yapıyordu bu çocuk?
Bora.Cetin: Nasya, Nerdesiniz? Hâlâ aynı yerde misiniz?
Nasya.Demirtas:Evet, neden sordun ki
Bora.Cetin: Sizin olduğunuz yerin yakınından geçiyorduk. Şimdi sizin olduğunuz yere geliyoruz. Bir hayalimi gerçekleştirmem gerekiyor :)
Nasya.Demirtas:Ne! Gelmenize gerek yok ki biz zaten birazdan kalkacaktık.
Bora.Cetin: Biraz geç kalkarsınız. Hayallerimin en başında seninle olan hayalim geliyor. Önce onu gerçekleştireceğim. Zaten geldik bile Atakan aracı park ediyor.
Mesajdan kafamı kaldırıp etrafa baktığım sırada Atakan'ın ve Bora'nın park ettikleri arabadan indiğini görmüştüm. Aysima şaşkınlık ile bana bakarken sinirli ve sessiz bir şekilde konuşmaya başlamıştı
"Nasya, sen mi haber verdin?" Diyerek bana bakıyordu. Cevap olarak sadece kafamı hayır anlamında sallamış ve sonrasında açıklama yapma hissiyatı duyarak " Hayır, hikaye attık ya oradan öğrenmişler." Demiştim.
ATAKAN'INAĞIZINDANDEVAM:
Aysima ve Nasya'nın olduğu yere vardığımız da biraz şaşkındım çünkü İki gün önce yüzünden gülücük ve kahkaha eksik olmayan güzel gözlü kızın gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuş. Kahkahalar attığı hali ise yerini kuru hıçkırıklara bırakmıştı.
Geldiğimi fark edince gözlerindeki yaşları silip yüzüne sahte bir tebessüm kondurtmuştu. Ama bunu numaradan yaptığı çok belliydi. Renkli gözlerinin kızarıklığı her şeyi ele veriyordu.
Gözlerimin içine gülerek bakan kız şimdi bana nedense hayal kırıklığıymışım gibi bakıyordu. Ne yapmış olabilirdim ki? Acaba ben mi yanlış hissediyordum. İstemsizce yanına oturarak "Seni kim bu kadar kırdı da sen gözlerin kıpkırmızı olacak kadar üzüldün" diye sormuştum. O ise sadece bana cevap olarak "Boşver önemi olmayan bir olayı kafama fazla taktım." demekle yetinmişti.
Bende daha fazla üsteleyip onu sıkmak istememiştim. Belki de sevdiği biri vardı. Bir başkasını sevebilme ihtimali canımı acıtmıştı. Neden böyle olmuştu ki şimdi durduk yere düşüncelerimle boğuşsam bile kızların pikniğine devam etmiştim.
Piknik eğlencemiz bittikten sonra ortalığı toplayıp arabaya doğru ilerlediğimiz de Bora, Nasya'ya "Nasya, bizim bir fotoğraf işi vardı. Benim gerçekleştireceğim ilk hayalim ne oldu o iş" dediğinde Nasya'da mahçup ve çekingen bir ifade ile bana dönerek "Atakan bizim resmimizi çeker misin?" demişti. Bende teklfini redd etmeyerek "Tabiki" diyerek onların resmini çekmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bora.Cetin: Bu kıza deli gibi aşığım ama farkında değil..
