Soğuk Kahve (TAMAMLANDI)

Ellerimde Çiçekler Kapında Sırılsıklam

Medyadaki şarkı bölüm içinde geçmektedir. İyi okumalar 🤍

*******

Atakan ile en son o gece yazışmıştım. Hafta sonu gelmiş olmasına rağmen hâlâ yazıp aramamıştı. Onunla konuşmayı, bana sarılmasını, gözlerimin içine bakıp gülmesini çok özlemiştim.

Hafta sonu gelmişti. Hafta sonun gelmesi demek Utku'nun da gelecek olması demekti. 1 Haftalık ara tatile girmiştik. İlk sınavlarda bitmişti. Utku'nun çağrı atması ile terminale yaklaştığını anlamıştım.
Edirne otobüsünün park alanına gittiğimde bir kaç dakika dakika sonra Utkuların otobüsü de gelmişti. Utku'nun inmesi ile ona kocaman sarılmıştım. Özlemiştim. Utku valizini alır almaz otobüse binip eve gitmeye başlamıştık.

Yolda giderken Utku, "Atakan abi ile aranız nasıl gidiyor düzeldi mi?" diye sorduğunda susmuştum. Cevap verememiştim. Eve geldiğimizde Utku aç olduğu için annemin nefis yaprak sarmalarını yemeye girişmişti. Annem'de az yan komşuya kadar gideceğim diyerek evden çıkmıştı.

Bende buluşmak için Nasya'yı aradığımda neşeli bir şekilde açmıştı. Neşesinin sebebini sorduğumda Bora ile dışarıda olduğunu söylemişti. Moralim bozuk bir şekilde telefonu kapatmıştım. Demek ki Atakan ve Bora'nın hastane işi hallolmuştu ama Atakan, beni hâlâ aramamıştı.

O sırada kapı çalmıştı. Gelen Annem diye düşünerek kapıyı açmam ile karşımda elinde bir buket papatya ile Atakan'ı görmem bir olmuştu.

"Ellerimde çiçekler kapında sırılsıklam Görürsen bir gün şaşırma Beni böyle çaresiz, beni böyle derbeder, beni böyle ortalarda bırakma" Diye şarkıyı söylediğinde sırıtmaya başlamıştım.

Arkamda Utku'yu görmesi ile "Pardon yanlış bir anda geldim galiba" dediğinde sesimi yükselterek "Salak gel buraya kuzenim o benim" demiştim. Atakan'ın, Utku'ya "Kayınço, gel buraya" diyerek sarılması ile gülmeye başlamıştım. Atakan'a annem yan komşuda sen aşağıda bekle bizi geliyoruz dediğimde hemen aşağıya inmeye başlamıştı.

Utku ile yan komşunun kapısını çalıp anneme haber verip aşağıya Atakan'ın yanına inmiştik.

Ben ön koltuğa Utku arka koltuğa oturduğunda Atakan bana sarılıp öpeceği sırada Utku "Ayıp be ablamıda gözümün önünde öpme bari" demesi ile Atakan gülmeye başlamıştı.

Atakan, elinde tuttuğu papatya buketini kucağıma bırakınca papatyalara hayranlıkla bakıyordum. Atakan: "Evinin tam adresini de Nasya söyledi. Siteyi biliyordum ama blok ve kat olarak bilmiyordum. Artık adresini de öğrenmiş oldum." demişti. Nasya bunun bedelini ödeyecekti.

Yolda kimseden çıt çıkmıyordu. Utku ile Atakan ara sıra sohbet etse de sessizlik artıyordu. Sessizliğin Atakan'ın "Neden bu kadar durgunsun" demesi ile bozulmuştu. Dayanamamıştım ve içimde biriktirdiklerimi söylemeye başlamıştım.

"Açıkçası Aşkım'ın kuzenin olduğunu sanmıyorum. Atakan, Aşkım kuzenin olsa beni tanıştırırdın ama sen tanıştırmayı bırak günlerdir bana yazmadın." Demem ile Atakan şok içinde bana bakıyordu. Utku ile ikisi aynı anda "Senaryoya bak lan" dediklerinde daha da çok sinirlenmiştim.

Atakan hızla gidiş yolunu değiştirip başka yönde ilerlerken ben nereye gittiğimizi anlamaya çalışıyordum.

Atakan Hastane önünde durduğunda şaşırmıştım. Aşkım hâlâ hastanede miydi? Yoksa başka bir şey için mi gelmiştik. Utku gülerek "Abla; Atakan abi, seni psikiyatri uzmanına getirdi galiba" dediğinde Atakan: "Utku, abicim istersen sende bizimle gel" dediğinde Utku da arabadan inmişti.

Hep beraber 306 numaralı odaya girmiştik. Karşımda kemoterapi makinelerine bağlı Utku yaşlarında bir kız görmem ile kendimden ve bu iğrenç düşüncelerimden utanmıştım.