Bora, iki yabancı kelimesini kullandığında aklıma gelen bir şarkı.. Medyadaki şarkı Aysima ve Atakan çifti için "Kimi aşklar hiç bitmezmiş, bizimkisi bitenlerden. Sevmeye yeteneksiziz" İyi okumalar
****
2.5 sene sonra
Nasya'nınağzından
Can ve Aysima'nın yoğun ısrarları üzerine bu akşam Bora ile ikimiz İzmir'e gidiyorduk. Can Aysima'nın ev arkadaşı aynı zamanda en yakın üniversite arkadaşıydı. Bir senedir birlikte yaşıyorlardı. Aynı evde yaşamak onların arkadaşlığını daha da güçlendirmişti.
Bora valizini hazırlarken derin bir iç çekerek bana
"Aysima aynı evde yaşama hayallerini Atakan ile kurmuşken ne hâle geldiler. Şimdi o başkası ile bu hayalleri yarım yamalak yaşıyor. Atakan ise Bursa da okulunu bitirmek üzere, Ne kadar tuhaf Birbirlerinin her şeyini bilen çift şimdi iki yabancı gibi biz de onlar gibi olmayız değil mi? " Diyerek bana bakmıştı.
Bende tıpkı Bora gibi iç çekerek "Orasını ben değil Allah bilir sevgilim ama hatırlıyor musun? Bana Restoranı hediye ettiğini söylerken seninle bir geleceğimiz olduğuna inanıyorum diyerek hediye etmiştin. Seninle bizim gerçekten geleceğimiz var sevgilim. Buna bende tüm kalbimle inanıyorum. Bizimde zorlanacağımız günler gelir ama biz birlik olur yine üstesinden geliriz. Belki böylesi onlar için daha iyi olmuştur. Ondan sıkma canını"
Dediğimde sözlerime bir yenisini daha eklemiştim. "Bu arada oraya gittiğimiz de Aysima'ya Atakan'ın konusunu bahsetme olur mu? Üzülmesin." Demişken Bora sadece tamam demekle yetinmişti.
Dört saatlik bir yolculuk ardından İzmir'e gelmiştik. Aysima ve Can bizi havalimanında karşılamış Sonra da Aysima akşam için alkol, kuruyemiş, cips tarzında şeyler almıştı.
Hep birlikte eve gelmiş sohbet ediyorduk.Gece saat 4 olmasına rağmen hepimiz sarhoş gibiydik ama yine de o kadar kötü bir durumda değildik.
Aysima Can'ın dizinde sızmış. Bora ise koltukta sızmıştı. Can ise kafasını koltuğun koluna koyarak sızmıştı. Sanırım yarın sabah İzmir'i gezmek yerine tüm günü uyuyarak geçirecektik.
Sabah güçlükle uyanmıştım. Çünkü şiddetli bir baş ağrım vardı. Sanırım en son uyanan ben olmuştum ve bu baş ağrısı herkes de vardı. Aysima ve Can boynunu ovarak aynı anda Günaydın dediğinde önce ben dedim kavgasına girmişlerdi.
Can'ın yanında tıpkı küçük bir çocuk gibi oluyordu. Onun böyle olması Bora ile ikimizi de mutlu ediyordu.
En azından Atakan gibi biri yüzünden hayatta küsmemiş tam tersine hayata daha çok sıkı sıkı bağlamış gibiydi kendini.
Aysima ile eğlenceli şekilde kahvaltı hazırlarken Bora ve Can ise tavla oynuyordu. Bora Can'ın kolunun altına tavlayı verdiğinde Can sinirlenmişti ve masanın üstünde duran ve benim özenerek hazırladığım salatayı Bora'nın yüzüne fırlatmıştı. Bora da bu bir savaş ilanı diyerek Aysima'nın kendine yaptığı yulafı Can'ın yüzüne dökmüştü.
Ortalığın anasını ağlatan o ikili yaptıklarının farkına varınca hiç bir şey olmamış gibi suçlu suçlu bize bakmaya başlamışlardı. Aysima sakin şekilde vileda ve içi su dolu kovayı getirerek ellerinizden öper dediği gibi kovayı onlara uzatmıştı.
Ona nasıl bu kadar sakinsin ben olsam gebertmiştim dediğimde bana "Her gün buna benzer olaylar yaşayınca alışıyorsun o da vilada kovasına alışıyor" Demişti. Bora ve Can hâlâ birbirine laf söyleyerek etrafı temizlerken bizde en baştan hazırlamıştık kahvaltıyı.
***
Bütün İzmir sokaklarını gezelim diyen Bora'ya sadece bakmakla yetinmiştik. Kordon'a gelip oturduğumuz da Can, Aysima ile nasıl tanıştıklarını anlatmıştı. Dayanamayarak Can'a, Aysima'yı o gece yalnız bırakmadığı için teşekkür etmiştim.
Aysima ise dayanamayarak Bora ile ikimizin beklediği soruyu sormuştu.
"Okuduğu okul en son İzmir'di hâlâ buralardamı ben onunla karşılaşmaktan korkuyorum. Ondan onun okulunun önünden bile zar zor geçiyorum" Demişti.
Bora yutkunarak "Aşkım, öldükten 1 ay sonra Aysel Teyze, Atakan'ın okulunu değiştirtmişti. Ondan burada değil karşılaşma imkanınız yok denecek kadar az merak etme sen" Demişti.
*** Bu akşam izmir'de son gecemizdi. Bu son geceyi de dışarıda geçirelim diyerek dışarı çıkmıştık. Aklıma Aysima ile çekildiğimiz fotoğrafları hikaye atmak gelmişti. Aysima ile birlikte seçtiğimiz fotoğrafları ayarlayarak hikaye atmıştık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
**
Dönüş vakti gelmişti. Aysima ile vedalaşmış, Can ile vedalaşırken de "Aysima sana emanet" demiştim. Can ise gülerek "Emanetin benim kardeşim. Göz bebeğim gibi koruyorum onu" demişti.
Uçağımızın Anonsu ile birlikte uçağa binerek Paris'e geri dönmeye başlamıştık.
*****
Nasılsınızzz Yine iftar saatine yakın bir bölüm atıyorum. Allah kabul etsin inşallah zira ben 12 ay bile tutsam Cenneti garanti edebilir miyim bilmiyorum 😃
Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi belirtebilirsiniz
Sizce Diğer bölümde bizi ne bekliyor fikri olan belirtsinn
