Soğuk Kahve (TAMAMLANDI)

Hayallerimizin olduğu her yer benim evimdi

Sezen Aksu aşığı olduğumu söylemiş miydim?

2 ay sonra

Aşkım öleli iki ay olmuştu. Ailem ile konuşsam da Kazandığım üniversiteye gitmem için ısrar etmişlerdi. Ben ise artık İzmir'e gitmek istemiyordum. Orada Atakan ile karşılaşmaktan korkuyordum.

Bir zamanlar her sokakta, her yerde onunla gezmek isterken şimdi korkuyordum. Ne kadar tuhaf bir duyguymuş. İki aydır bu duyguyu aşamamıştım. Galiba aşmamda uzun sürecek gibiydi.

İzmir'e gitmek için her şeyim hazırdı. Ben de hazır olsam da artık oraya gitmek için hevesim kalmamıştı. Nasya, Bora ve Ben aynı havalimanından binip gidecektik. Onlar Bora ile gidecek Ben ise bunun hayalini kurduğumuzda Atakan ile gidecekken şimdi tek başıma gidecektim.

Kırgındım Atakan'a artık her şeyde her konuda beni yalnız bırakıp gitmişti. İnsan bir gece de gidebilir miydi? Gidermiş..

Havalimanına geldiğimizde Ailem ile vedalaşmış. Bora ve Nasya'nın ailesi ile de vedalaşmıştım. Benim uçağım daha erken saatteydi. Bora ve Nasya biraz daha bekleyecekti.

Uçağa gitmek için onlardan ayrıldığımda Aysima diye bir ses yankılandı kulaklarımda.

Arkama döndüğümde Aysel teyze ve Tansel amcayı görmemle akmasın diye tuttuğum gözyaşları, gözlerimden akmaya başlamıştı.

Aysel teyze sıkıca sarılmış ve geçen Bora ile göndermiş olduğum yüzüğü bana geri takmıştı. Sesi titreyerek

"Bir kızımı kaybettim. Onu kaybettim çünkü kurtarmak için elimden bir şey gelmedi. Oğlum ise salaklığı ile seni kaybetti ama ben bir kızımı daha oğlum yüzünden kaybedemem.Bu yüzüğü sana Atakan değil ben hediye ettim öyle düşün Bu yüzük sana üniversite hayatında başarılar getirsin güzel kızım" Diyerek sarıldı. Ardından Tansel amca da sarılmıştı.

Aklım, kalbim, duygularım karışık şekilde Uçağa binmiş, Hayatımın değişim noktası olacak İzmir için yola çıkmaya başlamıştım. Yol boyunca aklımda yine Atakan ve hayatımdan giderken söylediği cümleler vardı. Zaten bir an olsun aklımdan çıkmıyordu kurduğu cümleler

Bir saatlik uçuş ardından İzmir'e varmıştım . Taksiye binerek annem'in tutmuş olduğu eve gitmeye başlamıştım.

Evimde inmem gerekirken, Onunla yürüme hayalleri kurduğumuz Kordon'un önünde inmiştim. Aslında evde inecekken neden burada indiğimi ben bile bilmiyordum. Belki de benim evim artık onunla izmir de şuraya da gideriz hayalini kurduğumuz yerlerdi. Onun olmadığı ama hayallerimizin olduğu her yer artık benim evimdi.

Kordon'un oradaki çimlerde dizlerimi karnıma çekmiş ağlayarak Sezen Aksu'nun, "El gibi" şarkısı yalnızlığıma eşlik ediyordu. Şarkıda geçen "Ne bir ses ne de haber gelmiyor artık senden. Öylece kalakaldım da deli hasretinle ben. Bir yabancı selamın ile hüzünlere daldım. Kendi ellerimle ben beni kederlere saldım" Kısmı gözyaşlarımın daha da akmasına sebep oluyordu. Aynı zamanda Hıçkırık seslerim daha da artarken bir el omzuma dokunmuştu.

"Atakan" diyerek dokunan kişiye baktığımda bir başkasıydı. "Kusura bakmayın. Ben bir an" Dememle cümlemi yarıda keserek

"Seni böyle üzen insan geldi sandın ama yanıldın. Sorun yok. Anlayabiliyorum." Diyerek aynı şekilde o da benim yanıma oturdu. Dakikalarca sustuk. Denizin dalgalarını dinledik. Dayanamayarak sormuştum. "Neden geldin? Yani tanımadığın birinin yanına" Sırıtarak bana

" Sanırım üniversiteyi yeni kazanmışsın. Burada da arkadaşın yok ve içini sıkan bir derdin var. Kafanı dağıtmak için kendini buraya atmışsın. Yalan yok benimde burada arkadaşım yok. O yüzden derdimi anlatacağım kimse de yok. Senin de bu halini kendime benzettim. Onun içinde yanına geldim. Ben Can ama rahatsız olduysan gidebilirim. "

Ona güvenmeli miydim? Bilmiyorum ama dayanamayarak arkasını dönmüş yavaş yavaş giden Can'a seslenmiştim.

"Ben Aysima, Tanıştığımıza memnun oldum Can. Rahatsız olmadım. Sohbetimize istersen şuradaki kafede devam edebiliriz. " Diyerek susmuştum. Gülerek arkasını dönmüş hızlı adımlarla valizimi alarak kafeye doğru ilerlemeye başlamıştı.

Kafede uzun süre sohbet etmiş birbirimizi daha yakından tanımıştık. Burada 2. Sınıf öğrencisiydi. Beden eğitimi öğretmenliği okuyordu. Ailesi ile arası pek iyi olmadığı için uzağı yazmış ve 2 senedir ailesinin yanına gitmiyordu. Bugün ise yurttan kovulmuş kalacak yeri olmadığı için o da kordona gelmişti.

Neden bilmiyorum ama onu ev arkadaşım olarak yanıma davet etmem gerektiğini düşünmüş ve davette bulunmuştum. İlk başta onu yanlış anladığımı kendini eve almam için yanıma geldiğini düşünmememi söylediğinde dayanamayarak zorla kolundan tutmuş ve onu taksiye bindirerek eve götürmeye başlamıştım.

*****

Öncelikle Ramazan ayı geldi bende dedim ki canım okurlarımdan oruçlu olanlar varsa iftardan sonra tatlı gibi bir bölümle onları sevindireyim :) Rabbim tuttuğunuz oruçları kabul etsin İnşallah

Can hakkındaki düşünceleriniz

Aysel Teyze ve Tansel amcanın, Aysima'yı uğurlamak için gelmesi ve Aysel ablanın konuşması.. Bu konu hakkında fikri olan var mı?

Bölüm hakkındaki diğer düşüncelerinizi de belirtirseniz sevinirimmm ☺❤