Saatlerdir Arkadaşım'ın screenshot attığı Atakan'ın hikayesine bakıyordum. Baba oluyordu. Hemde ikinci kez baba oluyordu. Bu seferki farklıydı ama sevdiği kadından istediği çocuğu oluyordu. Benim doğurduğum çocuğa bile ismini eski sevgilisi koymuştu.
Ben ise ne hayaller kurmuştum. Çocuğumuz olursa birlikte büyütecektik ve çok mutlu olacaktık. Oysaki o beni hiç sevmemişti Sadece kullanmıştı. Ama bu savaşın kazananı onlar olmayacaktı. Ben mutsuzken onlar mutlu bir hayat yaşamayacaktı. Ayaz o kadına anne demeyecekti. O ların mutlu olma gibi bir hakkı yoktu. Mutsuzluk üstüne mutluluk kurulamazdı.
Aklımda hem onların canını yakacak hem de onlardan intikam alacak güzel bir fikir vardı. Ayaz böylece gerçek annesini öğrenmiş olacak, Aysima ve Atakan dan nefret edecek ve gerçek annesi yani bana geri gelecekti.
Senelerdir hem evlat hasreti çekmiştim. Hem de sevdiğim adamın hasretini çekmiştim. Başkasını ne güzel sevdiğine şahit olmuştum ama artık en azından evlat hasreti çekmeyecektim. Bu hasret son bulacaktı.
Ayaz hemen hemen 3.5 yaşındaydı. Atakan'ın attığı storylere göre ise denileni anlamaya ve cevap vermeye başlamıştı.
Gece saat 3 e yaklaşsa da uyuyamamıştım. Atakan yüzünden meslek hayatımı bitirmiş, annemler ile konuşmayı kesmiştim. Her zamanki gibi Atakanla ilk zamanlarımızda çekildiğimiz resimleri şiir kitabının arasından çıkararak bakmaya başlamıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oysaki o gece yaşananlardan sonra ne kadar da mutluyduk. Aysima denilen o kaltakla karşılaştıktan sonra Atakan tekrar değişmişti. Boraların nişanını öğrendikten sonra yine bana karşı soğuk davranmaya araya mesafe koymaya başlamıştı. İlk zamanlar Hamile olduğumdan karnımın büyüyüp çirkinleşmeye başlaması yüzünden değiştiğini düşünmüştüm ama konu bambaşkaymış. Kitabın sayfalarını karıştırırken bulduğum resim ise göz yaşlarımın daha da artmasına sebep olmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu resim Boraların nişanını öğrenmeden bir gün önce çekilmişti. Beni son öpüşü olduğunu nerden bilebilirdimki. Artık intikam sırası benimdi. Aysima ve Atakan'ın evliliğinin huzursuz olma sebebi artık ben olacaktım. Mutsuzluğumun üstüne mutluluk kurmalarına müsade edemeyecektim.
****
Aysima'nın görev yaptığı lise'ye kuzenimin nakilini aldırmıştık. Amacım önce ufak bir canını sıkmaktı. Kuzenim içinde Atakan ve benim resimlerimin bulunduğu şiir kitabını Aysima'nın çantasına koyacaktı. Kitabın aynısı Atakan'da da olmalıydı. Bende gizlice eve girip Atakan'ın kitabını evden almalıydım. Bu resimleri şiir kitabında gören Aysima, Atakan'ın hâlâ resimleri sakladığını düşünerek Atakan ile kavga edecekti.
Bu plan onların evliliğini biraz huzursuz yapacaktı. Sonra ise Ben Ayaz'ı parkta oynarken kaybettirecektim ve onu bulup karakola götüren kişi ben olacaktım. Ayaz kucağımda dururken ben Atakan ile samimi şekilde sohbet ediyor olacaktım.
Karakola giren Aysima bizi gördüğünde içinde olan şüphe daha da büyüyecekti. Bu da evliliklerini bitirip Atakan'ın bana geri dönmesi demekti.
Bunları yapmak için ise onların en mutlu gününü bekleyecektim. Onların en mutlu günü en mutsuz oldukları gün olacaktı. En mutlu oldukları günü öğrenmem kolaydı. Kuzenim, Aysima hocası ile fazla samimiydi elbetteki kutlama yapacakları bir gün olacaktı ve kuzenim de bu günü öğrenip bana haber verecekti.
******
Deniz'in ağzından hiç bölüm yazmadığımı fark ettim. Biraz onun duygularını hislerini okumanız gerektiğini düşündüm. Sizce planlarını gerçekleştirebilecek güce sahip midir?
Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi belirtmek unutmayın.. Sizleri seviyorum yarın yeni bölümde görüşürüz 🥰
