Still into you (Professor Series #2)

Kabanata XLVII

Kabanata XLVII

Scars

Sobrang bilis ng mga pangyayari. In a blink of an eye, it was already my graduation. I was the summa cum laude of our batch. I didn't expect that. I gave my speech and they all listened. And Dmitri was part of it, my speech, and they didn't know it.

Because I wouldn't be where I am right now if it weren't for him.

"Thank you," I said as I ended my speech.

I looked at Dmitri standing not far away from where I am. He looked at me with so much admiration. He looked so proud and happy while clapping his hand. I smiled at him.

Thank you, love.

Everything feels surreal. Parang kailan lang ay hirap na hirap akong abutin ito, kung nasaan man ako ngayon. I struggled. I faced so many problems before being here. Pero nakaya ko. May bonus pa dahil hindi ko naman inakala na magtatapos akong laude.

When it ended, agad akong sinalubong ng pamilya ko. They all look proud. Hindi natitigil si Mommy kakapicture. Ang nakakatuwa lang ay kumpleto kami ngayon. Ate Ester with his boyfriend. Kuya Ethan with Ate Thalia and Thaniel. And our parents.

Akala ko nga ay hindi makakapunta si Ate Ester pero humabol pala sa kalagitnaan ng event. Umikot ang mata ko sa maraming tao na naroon. Everyone looks so happy. I even saw some of my friends laughing with their family.

Hindi kami nakaalis agad dahil may mga nagpapicture din sa akin. My family had to wait for me. Nabusy na lang din sila dahil may mga kakilala na nakita sa loob ng venue.

And then I saw my old friends. They were having a group photo on the stage. Hindi na masyado napagmasdan dahil nagulat ako nang may tumalon sa gilid ko at nakita si Quen.

"Picture tayo nila Rich.." aniya.

Naptingin ako sa kasama niya na pormal na pormal din ang suot. Hindi nalalayo ang edad kina Mommy at Daddy.

"Hello po, Tito, Tita..." bati ko sa parents ni Quen nang mapagtanto.

"Congratulations, ija. I'm sure proud ang parents mo sa'yo..." sabi ni Tita.

"Ma... Mamaya na picture lang kami," sabat ni Quen.

Ngumiti ako at siniko si Quen, "Thank you po..."

Napakapasaway.

Hinila na ako ni Quen paalis doon nang mag-usap na ang magulang namin. Agad naming nakita si Rich na kumakaway 'di kalayuan sa pwesto namin.

"Buti na lang nahanap ka ni Quen," sabi ni Rich.

"Madali hanapin, pinagkakaguluhan," tawa ni Quen.

Kinurot ko siya ng pabiro at humalakhak lang lalo.

"Nasaan si Pery?" tanong ko nang mapagtantong wala siya roon.

Saktong saktong pagtanong ko ay dumating siyang may dalang cellphone at polaroid. Inutusan niya ang kasama niyang lalaki na kuhanan kami. May sinabi pa siya rito at agad na napakamot ng ulo ito pero wala ring nagawa. Nagtaka pa ako kung sino iyon pero agad na na-realize na kapatid niya iyon dahil kamukha niya.

"Akala ko bukas ka pa pupunta rito," biro ni Rich.

Umikot ang mata ni Pery at tumabi sa akin. Pumwesto kami. Kaming dalawa ni Pery ang nasa gitna habang katabi ko si Quen at siya ay katabi si Rich.

"Ang arte kasi nito," she said pertaining to her brother.

Natawa kami. Demanding as ever.

"Ayan na.. Wag na kayo madaldal," si Quen.