My Husband Professor (Professor Series 2)

19

Chapter 19

Nakarating na kami sa bahay at ang una kong nakita pagkapasok ko ng bahay ay ang mga magulang ko na problemado na nanaman pero si Mommy ay umiiyak habang nakayakap kay Daddy kaya agad-agad akong lumapit.

"Mommy, what's wrong?"

Tumingin siya saakin at lalong napaiyak at niyakap ako.

"O-our company is f-falling down...." nanlaki naman ang mga mata ko at agad hinanap si Daddy. Alam kong labis siyang nasasaktan ngayon kahit hindi siya umiiyak at nakayuko lang. Pinamana sakanya ito ni lolo at pinaghirapan ito ni lolo na itayo kaya ng siya na ang humawak nito ay pinag-igihan nya pa at pinalago ito lalo.

"B-but how? Paano Mommy?" Gulat kong sabi at nilayo siya unti saakin para tignan ang mukha nya.

"I-idon't we just woke up and found that our business partners just pull out their shares! Ang naiwan nalang is ung sa family nila Jake!" Tila pagod na pagod na si Mommy dahil halata naman sa pangangatawan nya at sa boses nya. Tumatanda na nga sila.

"H-how can I help mom?" I said hopely.

Umiling agad siya saakin at hinawakan ang pisnge ko. "No hun, you don't need to do anything" she said and smiled at me.

"But, Mom! Hindi naman pwede na papanoorin ko nalang kayo ni Daddy na maubos na wala man lang akong ginawa! Anak nyo ako and I'm responsible for you too!"

Napailing nalang si Mommy at hindi din alam ang gagawin. Napaiyak nalang din ako at napaupo, nakauniform pa ako dahil sinundo nga ako ni Jake.

Jake......napalingon ako sa gilid ko at nakita si Jake na seryosong nakatingin lang saakin. Tumayo ako at lumapit sakanya habang umiiyak.

Nawala naman ang seryosong mukha nya ng makita nya akong umiiyak.

"Y-you can help us right?!" Tanong ko sakanya, hindi naman nya ako sinagot kaya pinaghahampas ko ang dibdib nya at umiyak nang umiyak.

"Meredith" napalingon naman ako sa tumawag saakin at nakita ko si Daddy na pagod na pagod na tumingin saakin at maliit akong ningitian.

Umiiyak naman akong lumapit sakanya at niyakap siya. 18 years of my life, hindi ko kailanman nakita si Daddy na nasa ganitong sitwasyon. Lagi siyang nakangiti o tumatawa, sobrang bait nya pa at lahat kaya nyang ibigay lalo na saamin ni Mommy kaya hindi ko alam kung bakit nangyayari saamin ito ngayon?

I didn't know if it's intentional or not.

"D-daddy, are you okay?" Nagawa ko pang itanong iyon kahit sumisinok na ako dahil sa pag-iyak ko.

Hinahaplos naman ni Daddy ang buhok ko pababa at tila pinapakalma ako.

"Shhh, don't cry Daddy is here. Don't worry me and your Mom will find a way to solve this problem okay?" Tumingala ako sakanya at ningitian nya ako ng tipid.

Alam kong pagod na sila kaya dapat ay hindi na ako nakikisabay at dagdagan ang problema nila kaya agad kong pinunasan ang mga luha ko at tumango sakanya.

"Okay. But tell me if you need my help, kahit ano pa yan Daddy gagawin ko basta makatulong lang sainyo. I know that lolo work hard for the company." Sabi ko at humiwalay sakanya.

Tumango naman si Daddy at ningitian ako.

"Thank you, but you don't need to do anything" mahinang sabi nito at hinaplos ang buhok ko.

Umiling ako kaagad at hindi sumang-ayon.

"Daddy, pleasee.....I'll do anything to help you. Let me please?" Malambing kong sabi.