"Ne var biliyor musun? Sana zerre inancım da güvenim de yok." Alp kafasını iki yana sallayıp telefonu hoparlörden alıp direkt kulağına götürdü. Söylediği her kelimenin, kadının zihninine kazılmasını istiyordu.
"Benden daha fazla para veren birini b...
Size staj aramda beni bu yaz ayında yıkan güzel bir bölümle geri geldim. Benim için özel bir bölüm olduğu için sizden 2.sezonun en başından başlamanızı istiyorum. Hatta belki sezon finali... Bu bölüm 2.sezonun zihnimde tohumu atılan ilk bölümdü. O yüzden bende yeri ayrı lütfen önerdiğim şarkıyla okuyun canlar, sizi seviyorum.
Bölüm Şarkısı Sema Mortizt - Hasret
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Azra arabadan indiğinde, etrafındaki sessiz bir uğultu onu dipsizliğe çekiyordu. Uçuş için onları bekleyen uçağa doğru ilerlerken Alp yanındaydı. Peki neden yalnız hissediyordu? Neden ruhu sığınacak bir liman arıyordu? Adımları yavaşlarken, adam da ona ayak uydurdu. Onunla durup, onunla yürüyordu. Karanlığın en koyu tonu, gökyüzündeki geceyi kaplamış tek bir ışık bile yoktu, saat sabaha karşı beşti. Tan yeri bile karanlığa bulanmıştı sanki. Bir tek havalanın pistini aydınlatan ışıklar vardı. Gecenin en karanlık anı, güneşin doğmamış haliydi. Azra da o gecenin en karanlık anındaydı. Güneş ne zaman ruhuna doğardı, Alp bunu hiç bilmiyordu.
"Çok garip." diye mırıldandı Azra. Gözleri uçağı incelerken bir nefes verdi. O nefes bir buhar bulutu olarak havada asılı kaldı.
"Nedir garip olan?" Kadının elini tutmak istiyordu ama Azra ondan elini çekip almıştı. Arabada kendini sertçe koparmış, sınırını çizmişti Alp'e. Biliyordu, suçlanıyordu. O kadar çaresiz bir haldeki kendini savunamıyordu bile. Gerçekleri söylemeye dili varsa belki bu yargısız insaftan kurtulurdu ama Azra bu sefer kendi celladı olmaz mıydı? Alp'in suçlarını değil, kendi suçlarını sorgular kendi biletini keserdi. Azra'ya bu kötülüğü yapabilir miydi? Yalanlarla zehirlemek yerine onu tek seferde öldürebilir miydi?
Azra'yı gözden çıkarabilecek kadar güçlü müydü?
Azra omuzlarını silkerken, içinde birazcık da olsa korku aradı ama yoktu. İçi bomboştu. Hissizdi. "Uçaktan hep korkmuşumdur, şimdi ise uçağa bineceğim ve içimde gram korku yok. Anladım ki insan, ölümü olağan kabul edince tüm korkularından arınıyormuş. Garip olan bu işte, ölüm tüm korkularımızın altında yatan asıl özmüş. Bende bunca zaman uçaktan korkuyorum sanırdım." Tatsız tebessümle öylece önüne bakarken sanki kendi kendine konuşuyordu.
Alp cevap vermek istese de içten içe kadının haklı olduğunu bildiği için susmayı tercih etti ama eli, kadının narin elini kavrarken milyonlarca kelimenin cümlelerle dile gelse bile veremeyeceği o etkiyi verdi. Alp elini itmesini beklerken Azra hiçbir şey yapmadı. Sadece ellerine anlık bir bakış atıp kesik bir nefes vermişti. Azra ile Alp uçağa binerken artık ikisi de karanlık kadar suskundular. Tüm yol zihnindeki şeytanları kovalamak için ikisinin de tek kaçışı olmuştu.
