Mokita Aşk

2.SEZON/ BÖLÜM 45 '' GEÇ KALINMIŞLIK''

Merhaba nasılsınız bakalım?

Ben geri geldim ve sizleri çok özledim. Araya biraz ara girse de kitabı hep aktif tuttuğunuz için teşekkür ederim ❤️

2.sezondan beklentilerinizi bu satıra bekliyor ve konuşmayı kısa kesiyor sizi bölümle baş başa bırakıyorum. İyi okumalar...

Bölüm Şarkısı

Pera- Gökyüzüm (emineeenurrr tavsiyesi)
Lovely - Billie Eilish
Derinden - Barış Diri

⛓️⛓️

Azra ve Alp'in evliliğinin üzerinden geçen altı ay sonrası

Azra kapıyı çalarken tedirgindi. İçeri girin sesini duyunca ellerinin titremesini zor zor bastırarak içeri girdi. İçeri girmesiyle bakışları Aslım ile Zafer'i buldu ilk önce. Aslım ile Zafer ise o anda girene bile bakmıyor, Aslım'ın kucağındaki küçücük şey dünyaları gibi davranıyorlardı. Aslım anne olmuştu. Küçükken beraber büyüdüğü Aslım anne olmuştu. Şu an yatakta uzanıp bebeğe tebessümle bakan kişi kardeşiydi. Kafasında kırmızı fiyonklu tacı pembe geceliğiyle yüzündeki yorgun gülümsemeyle şimdiden çok iyi bir anne olacağını hissetmişti Azra.

Azra ilk defa o anda anne olabilmenin nasıl bir duygu olduğunu ve aşkın getirisi olan gerçek bir evliliği merak etti. Kalbi hızla atmaya başlayınca kafasını hızla sallayıp bu düşüncesini hemen zihnindeki çöp kutusuna attı.

"Merhaba," Sesi çekingendi. Aslım'ın kafası ona dönerken gülümseyen yüzü anlık düşmüş şaşkın bir ifade belirmişti. Zafer ise gülümsedi ve hızla gelip uzun bir aradan sonra ilk kez Azra'ya sarıldı. "Hoş geldin, Azra. Baba oldum ben!"

Azra ise sarılmak yerine o anda sadece Aslım'a bakıyordu. Onun tepkisini önemsiyordu sadece. Aslım ise gözlerine bakıp tek kelime etti. "Neden geldin Azra?"

Azra içinin acıdığını hisseti. İstenmiyordu, bu ilk değildi evet ama bu sefer fena koymuştu. Aslım yeni doğum yapmıştı ve o bebek ne olursa olsun onu da teyze yapmıştı. Azra teyze olacak yaşa gelmiş, kardeşi de anne olacak yaştaydı bazı şeyler sineye çekilemez miydi artık?

"Sizi görmek istemiştim, bende teyze oldum ya hani!" Sesini mutlu çıkarmaya zorlamış Zafer'e kısaca sarılmıştı o da hızla. "Tebrik ederim, Zafer. Küçük hanım senin gibi bir babaya sahip olduğu için çok şanslı!"

"Öyle değil mi?" Azra'dan ayrıldı ve yine kızının yanı başına gitti. "Prensesim benim!" Kızının başını parmak uçlarıyla okşadı.

"Aslım..." Ona bakmadı. "Allah analı babalı büyütsün inşallah." Yanlarına adımladım.

"Teşekkürler, Azra." Zafer'e babalık iyi gelmiş olacak ki her şeye gülüyor ve herkese en mutlu haliyle cevaplıyordu. Azra gülümsedi. Demek ki insan evladı olunca böyle oluyordu.

Bir süre öylece onları izledi, yutkundu. "Ben böyle olsun istemezdim, Aslım."

Aslım'ın kafasını iki yana sallayışını izledi. Bakışları hızla kucağındaki bebeğe döndü. "Hayret bu sefer yalan yok gibi? Ne dersin prensesim? Ya da dur bu da yalan?" Aslım kızının yüzüne gülümseyerek bakmıştı.

"Aslım yapma böyle!" Aslım'ın tepkisini anlıyordu. Aslım kapısından onu çok kovmuştu. Aslım kendisine verdiği sözü Azra'ya dahi olsa tutacaktı ve tutmuştu da... Kendisine bir fiske dahi vuran hiçbir insanı affetmemeye söz vermişti kendine ve işte onu yapıyordu.