Merkür Retrosu (bxb)

iki

karakterlerin modellerini bölüm sonuna bıraktım. isterseniz kendi kafanızdakilerle de devam edebilirsiniz.
————

Sezen'in ikimizi de arayıp ısrarla onların çatısına çağırmasından sonra üçümüz de her zamanki gibi terasta oturuyorduk. Burada oturmamızı hep çok seviyordum çünkü üşüyorum diyerek Ahmet'e bazen sarılabiliyordum ve o anlar benim cennetim oluyordu.

Şu an da oturduğum koltuğa kolunu koyduğu için sanki omzuma koymuş gibi duruyordu. Bileğini hissedebiliyordum.

"Ya bence iyi insanlar da var kötü insanlar da. Bir kızla tartıştım bugün sinir oldum ya." dedi Sezen heyecanlı bir şekilde.

"Oğlum ben size demedim mi kimseye ilişmeyin diye?"

Hızlıca ona döndüm.
"Ama o başlattı."

Ahmet sanki küçük bir çocukmuşum gibi sırıttı.
"Başınızı derde sokmayın."

Burnumu kırıştırıp ona gülümsedim.

Sezen çok heyecanlı bir şekilde doğruldu.
"Ay siz okulun popülerini duydunuz mu peki?"

Kaşlarımı çattım. Ahmet'in göz devirmesine bakılırsa duymuş olmalıydı. Galiba ben hariç herkes biliyordu.

"Yoo o kim?" dedim çok da merak etmesem bile.

"Yaaa nasıl duymadın oğlum. Tüm okul özellikle kızlar bahsedip duruyor çocuktan."

"Ne özelliği var?"

"Okulun sahibinin oğlu. Aşırı yakışıklı, ben bahçede gördüm. Baya zengin diye duydum. E okul da onların zaten, zengindir yani."

Şaşkınlıkla kaşlarımı kaldırdım. Cidden hiç duymamıştım.

Belki de yüzme havuzunda gördüğün görüntü yüzünden tüm gün toparlanamadığındandır, Deniz.

"Cidden kızları anlayamıyorum amına koyayım. Adamın abartılması gereken hiçbir yanı yok." dedi Ahmet göz devirerek.

Sezen sinirlenmiş gibi ellerini beline koydu.
"Senin ne özelliğin var?"

Ahmet düz bir ifadeyle ona baktı.
"Ben, beni abartsınlar mı dedim?"

"Öyle demiyorum. Senin ondan fazla olarak neyin var da eleştiriyorsun. Çocuğu elbette görmüşsündür. Gayet yakışıklı. Hatta süper yakışıklı."

Sezen bunu dediğinde Ahmet alayla güldü.

"Ondan kat ve kat iyiyim."

"Hayır değilsin."

"Öyleyim."

"Değilsin."

"Öyleyim değil mi Deniz? Ha tamam param olmayabilir ama ondan iyiyim."

Aniden sorduğunda oturuşumu dikleştirip yıllardır bakmaya doyamadığım yüzüne bir kez daha baktım.

O çocuk kimdi veya neyin nesiydi bilmiyorum ama Ahmet'ten daha iyi birinin olabileceğine inanamıyordum.

"Öylesin." dedim gülümseyerek.

Ahmet sırıtarak Sezen'e döndü.

"Duydun mu lan?"

"Ay sen Deniz'e desen ki mevsimler yok, beynimiz bizi soğuk sıcak diye kandırıyor bu ona da evet öyle der." diye çemkirdi Sezen.

Ahmet onu delirtmek ister gibi siyaha yakın gözlerini gözlerime çevirdi.
"Beynimiz soğuk sıcak olarak bizi kandırıyor, aslında mevsimler yok. Öyle değil mi?"