Merkür Retrosu (bxb)

yirmi sekiz

Başımın altındaki telefon ısrarlı bir şekilde çaldığında irkilerek hızlıca doğruldum. Uyku sarhoşluğundan dolayı gözlerimi açamıyordum.

"Alo?" diye mırıldandım zar zor.

"Deniz." dedi Sezen de heyecanla.

"Efendim?"

"Çabuk bize gel."

"Niye ki?"

"Annem tatlı yapmış çaya çağırıyor."

"Ne tatlısı?"

"Profiterol."

Gözlerim kocaman açıldı ve yataktan hızlıca kalktım.

"Hemen oradayım."

"Bekliyorum." dedi gülerek.

Hala tam ayılamadığım için odadan çıkmaya çalışırken çantama takılıp şiddetli bir şekilde kapıya çarptığımda çığlık attım.

Acıdan gözlerim dolu dolu olurken üfleyerek dirseğimi tuttum.

"Uuff."

Dişlerimi sıkarak dirseğimi tutmaya devam ettim ve evden çıktım. Kapıyı kilitleyip anahtarı cebime attıktan sonra dışarıya çıktım.

Dirseğimi tuta tuta Sezenler'in apartmana çıktım. Zili çalarken sensörlü lambanın altında kolumu sıvayıp dirseğime baktım.

"Bu kadar da salak olunmaz ki ya!"

Sezen kapıyı açtığında enerjik bir şekilde gülümsedi.
"Gel!" dedi heyecanla.

Onun bu heyecanı ister istemez bana da geçmişti.

İçeriye girdim. Anne ve babasına selam verebilmek için oturma odasına girdim.

Ayşe Teyze ve Soner Amca televizyonun karşısında bir program izliyorlardı. İkisi de gülüyordu. Ayşe Teyze bir yandan da tabağın içerisinde elma kesiyor, dilimlediği elmayı ona uzatıyordu.

Hafifçe gülümsedim.

"İyi akşamlar."

Soner Amca hızlıca bana döndü.
"Ooo hoş geldin Deniz. Nerelerdesin sen uzun zamandır görmüyorum seni?"

"Hoş buldum. Okul falan varya Soner Amca, pek vakit kalmıyor."

"Anladım oğlum. Nasılsın iyi misin?"

"İyiyim sağ olun sizler nasılsınız?"

"Hiç iyi değilim Deniz." dedi Ayşe Teyze hırsla.

Kaşlarımı kaldırdım.
"Neden?"

"O kadar tatlılar yaptım size. Ne Ahmet ne de sen gelip de yemediniz. Açtınız iyice arayı."

Mahçup bir şekilde gülümsedim.
"Kusura bakma Ayşe Teyze'm. Ben de seni çok özledim."

Ayşe Teyze muzip muzip gülümsedi.

"Ayşe başlama yine de çocuklar gitsin yesin tatlılarını." dedi Soner Amca.

Sezen'le birlikte odadan çıktığımızda Soner Amca bu sefer arkamızdan bağırdı.

"Kapı açık kalsın."

"Ya baba!"

"Sezen!"

"Of!"

Güldüm. Soner Amca gerçekten çok kıskanç bir adamdı.

"Sen bu gidişle evlenemeyeceksin galiba."

"Harbiden ya of!" dedi hırsla.

Yine güldüm. Mutfağa girdik. Sandalyeyi çekip hep yaptığım gibi sırtımı yasladım.