Merkür Retrosu (bxb)

otuz iki

"Deniz! Anneciğim koş!"

Annemin bağırışıyla birlikte endişe içerisinde koşarak odamdan çıktım.

"Ne oluyor anne?" dedim tedirgin bir tavırla.

Gülen ifadesini gördüğümde endişem biraz sönse de şimdi de içimi merak duygusu sarmıştı.

"Hatırlıyor musun ben büyük bir şirkete çaycı olarak başvurmuştum, çaycılık için bile maaşı fazlasıyla yüksekti ama başvurum kabul edilmemişti."

"Eee?"

"Mesaj geldi Deniz! Yarın görüşmek istiyorlarmış!"

Sevinçle gözlerim parlarken derin bir nefesi içime çekip koşarak anneme sarıldım. Birbirimize sıkı sıkıya sarıldıktan sonra bu haberi kutlamak için ikimize de Türk kahvesi yaptı.

"İnanılır gibi değil! O kadar beklediğim halde bir şey olmamıştı, şimdi personel açığı mı oldu ki acaba?"

"Anne ne açıksa açık boş ver! Sonunda durumu düzelteceğiz!" dedim kahveyi sehpanın üzerine koymadan önce. Parmaklarımı yakmıştı.

"Ay nasıl mutluyum bilemezsin oğlum."

Benim de sahiden mutluluktan içim içime sığmıyordu.

"Ben de anne."

Gülüşerek birbirimize baktıktan sonra annem televizyonda dönen diziyi seyredaldı. Konuşmanın tam zamanı olduğunu düşündüm.

"Anne bir şey diyeceğim ama kızma."

Çekingen sesimi duyunca hızla bana döndü.
"Ne? Ne oldu? Beni korkutma Deniz."

"Ya hemen panik olma. Kötü bir şey değil."

"Bak ben sevmem böyle şeyleri, söyle ne diyeceksen."

"Hani sana mesaj gelmişti ya ben okula gitmediğimde."

"Dolmuşu kaçırdığın gün mü?"

"Hıhı. İşte o gün aslında dolmuş kaçmamıştı..."

Kaşlarını çattı ve elini usulca terliğine götürdü. Gözlerim korkuyla irileşti. Her ne kadar bana asla vurmayacağını bilsem de bir Türk çocuğu olarak o terliği görünce korkuyordum ister istemez.

"Eee Deniz?"

Koltukta geriye kaydım.
"Ben o gün çalışıyordum. İşe başladım, bir haftadır falan. Bugün de geç geldim ya eve, işteydim."

"Ne işi Deniz?" diye bağırdı bir anda.

"Anne yemin ederim çok güzel bir iş. Kafede çalışıyorum. Okuldan sonra-"

"Ne gerek vardı ben senden böyle bir şey istedim mi?"

"İstemedin ama-"

"Ben senden sadece okuluna git gel istiyorum derslerini aksatma istiyorum sen ne yapmaya çalışıyorsun?"

Sert sesini duyduğumda yerime sindim. Uzun bir aradan sonra ilk kez bana karşı sert olduğunu görüyordum.

"Anne sana yardımcı olmak istedim ben, neden kızıyorsun?"

"Olma. Olma oğlum. Çok yardım edeyim diyorsan çok çalışacağım diyorsan dersine çalış. Bana bir tek öyle yardım edersin."

"Sadece ben sen çok yoruluyorsun diye yardım etmek istemiştim." derken sonlara doğru sesimin titremesine engel olamamıştım.

"Anneciğim ben senin bizim için yorulmayacağım da kim için yorulacağım kurban olduğum? Ben de diyorum bizim evdeki şeyler niye bitmiyor, uzun zamandır pazara gitmeye gerek duymuyorum. Sen mi aldın?"