En Güzel Renk Gözlerin

17. Bölüm

Defne'nin anlatımıyla

*1 gün önce*

Yine odam da boş boş oturup telefona bakıyordum. Aklım hala Ece'deydi. Günlerdir benimle konuşmuyor telefonlarıma cevap vermiyordu. Üstelik artık evinde bile değildi. Tek yaptığım çok içip Akın'a gitmekti neden bu kadar abarttı ki?

Çok acıktığım için mutfakta yemek yapmaya karar vermiştim. Mutfağa geçtiğimde kapının çok şiddetli bir şekilde çaldığını fark ettim.

"Noluyor be?"dedim kapıyı açarken. Karşımda Serkan vardı. Birinden kaçıyor gibi bir hali vardı. "Noldu lan!"dedim telaşla. Serkan kafasını kaldırmış bir şeyler geveliyordu.

"Serkan anlamıyorum."dedim Serkan'a yaklaşarak. "Defne eve gir çabuk."dedi ve içeriye girip kapıyı kapattı. Yere çömelmiş kendine gelmeye çalışıyordu. Mutfağa gidip bir bardak su getirdim ve Serkan'a uzattım.

"Daha iyi misin?"dedim yanına çömelerek. Serkan benim dostumdu. Küçükken hep Ece ben Serkan beraberdik. Ece ve Serkan çok iyi anlaşamazdı ama biz Serkan'la hep biraz daha iyiydik.

Serkan kafasını aşağı yukarı sallayarak iyi olduğunu anlatmaya çalışıyordu. "Ne oldu anlatacak mısın?"dedim Serkan'a biraz daha yaklaşarak. "Defne ben çok kötü bir şey yaptım."dedi Serkan eliyle kafasına vurarak.

"Dur! Ne diyorsun sen?"dedim Serkan'ın kendine vurmasını engellemeye çalışarak. Bakalım bu işin altından ne çıkacaktı. Yine Serkan ne gibi bir belaya bulaşmıştı.

"Defne amcan."dedi ve duraksadı. "Amcan Ece'nin peşinde."

Amcam mı? Yıllar yıllar önce giden amcam şimdi neden Ece'nin peşindeydi. Anlaşılan iyi bir şekilde peşinde değildi bu Serkan'ın hareketlerinden belliydi.

"Anlat şunu düzgün."dedim hafif yüksek çıkan bir ses tonuyla. Artık bir şeyler bilmek istiyordum. Ece'nin günlerdir evde olmamasının sebebi amcam mıydı? Ona zarar mı vermişti.

"Defne amcanın adamları beni amcana götürdü. Amcan tahmin edemeyeceğin bir adama dönüşmüş. Ece'yi öldürmek istiyor."dedi Serkan tek nefeste. Kanım donmuştu. Olduğum yerden hareket edemiyordum.

"Ne demek öldürmek istiyor?"dedim sesim kısıktı hatta hiç çıkmıyor bile olabilirdi. Kafam iyice karışmıştı ve benim aklım sadece ve sadece Ece'deydi.

"Benden Ece'yi ona getirmemi istedi."dedi Serkan gözlerini gözlerime dikerek. Bunu kabul etmiş olamazdı. "Sende olmaz dedin değil mi?"dedim.

"Kabul ettim."dedi sesi oldukça soğuktu. Tanıdığım Serkan bu kişi değildi. Bunu gerçekten yapmış olamazdı. Yüzünü benden çevirmiş sadece karşıya bakıyor ve düşünüyordu.

"Ne demek kabul ettim ya?"dedim Serkan'dan uzaklaşarak. Bu kabul edilir bir şey değildi. Buraya gelmiş ve kuzenimi onu öldürecek olan adama götüreceğini söylüyordu.

"Mecburdum. Annemle tehdit etti şerefsiz."dedi Serkan. Sinirden deliye dönmüş gibiydi ama hissettirmiyordu. "Sen ne dediğinin farkında mısın Serkan?"dedim yüksek sesle ama bağırmıyordum hala.

"Farkındayım. Mecburum anlıyor musun? Bunlara sana anlatıyorum çünkü yardımına ihtiyacım var."dedi kaşlarını kaldırarak. Ciddi miydi yoksa şaka mı yapıyordu? Kuzenimi öldürmek için benden yardım mı istiyordu gerçekten.

"Sen kafayı yemişsin."dedim ve Serkan'ın yanından kalktım. Serkan'da ayağa kalktı ve bana yaklaştı. Gözlerim dolmuştu.

"Bana yardım etmek zorundasın. Beni satamazsın."dedi aramızda ki mesafe gittikçe kısalıyordu. "Sana yardım etmek zorunda değilim ve birazdan bunları Ece'ye anlatacağım."dedim tehditkâr bir sesle. Kaşlarımı kaldırmış kafamı dik hale getirmiştim.