En Güzel Renk Gözlerin

27. Bölüm

Geçen son bir saat boyunca sahil kenarında oturduk. İkimizde konuşmuyorduk. Dalgaların sesiyle kendimizi dinlendiriyorduk. Aslında çok kez konuşmaya çalışmıştım ama Akın benimle konuşmamıştı.

"Gidelim."dedi Akın uzun süren sessizliği bozarak. Ayağa kalkmış ve çoktan yürümeye başlamıştı. Beni beklemeyi düşünmüyordu.

"Beni de bekler misin?"dedim arkasında koşarak. O kadar hızlı yürüyordu ki benim ona yetişmek için koşmam gerekiyordu.

"Sen hızlı yürü."dedi Akın daha da hızlı yürümeye başlayarak.

"Of! Bekle biraz."dedim olduğum yerde durarak. Kısacık sürede nefes nefese kalmıştım. Akın durmak gibi bir fikri yoktu.

"Çok nazlısın Ece."dedi arkasına dönerek. Nazlı değildim sadece hızlı yoruluyordum. Ayrıca kim olsa yorulurdu.

"Çok biliyorsun sen."dedim yürümeye başlayarak. Akın'a sonunda yaklaşmıştım. "Artık yürüyebilir miyim?"dedi kaşlarını havaya kaldırarak.

"Evet"dedim göz kırparak. Akın yüzü ifadesizdi. Hala bana kırgındı ama biliyordum içten içe benimle beraber gülmek istiyordu.

Akın yine hızlı hızlı yürüyordu ama bu sefer benim ona yetişmeme izin veriyordu. Sessiz sessiz eve kadar birlikte yürüdük. Yol boyunca hiç yorulmamıştım aksine dinlenmiştim. Uzun süredir böyle güzel bir yürüyüş yapmamıştım.

"Sevgilim değil o benim."dedim evin bahçesine girdiğimizde. Kavga edeceksek burada etmeliydik. "Bunu bana açıklamak zorunda değilsin. Sevgilin olsa da umrumda değil."dedi Akın evin kapısına yönelerek.

"O zaman neden çekip gittin?"dedim arkasında kalarak. Akın durdu ve derin bir iç çekti. "Seninle ilgisi yok" dedi ve içeri girdi.

"Ben nedense benimle ilgisi olduğunu düşünüyorum."dedim eve girerek. Akın hızlıca yukarıya çıkmak için merdivenlere yönelmişti ama ben ondan daha hızlı davrandım ve merdivenlerde önünü kestim. Yukarı çıkması için önce beni geçmesi gerekiyordu.

"Dünya senin etrafında dönmüyor Ece."dedi kaşlarını kaldırıp gözlerimin içine bakarken. Çok çekici gözüküyordu ama benimle alay ediyordu. Demek dünya benim etrafımda dönmüyordu. O zaman dönmesini sağlayacaktım.

"Çekilir misin?"dedi yanımdan geçmeye çalışarak. İzin vermedim.

"Geçemezsin."dedim ellerimi merdivenin korkuluklarına kenetleyerek. Artık istese de geçemezdi.

"Canını yakmadan geçmek istiyorum."

"Canımı yakmazsın."dedim.

"Yakarım."dedi gözlerine hüzün bürünmüş bir şekilde. İçim gidiyordu Akın bana böyle baktıkça.

"Yakmazsın."dedim tekrarlayarak. Akın kafasını eğdi ve nefes verdi. Ellerini hızlıca belime doladı ve beni havaya kaldırdı.

"HOP! YAVAŞ"diye bağırdım anlık bir tepkiyle. Ellerimi hemen ağzıma yapıştırdım. Saat geç olmuştu ve evde ki herkes uyuyordu.

"Sussana kızım herkesi uyandıracaksın."dedi Akın bir elini belime bir elini de bacaklarımın altına yerleştirerek. Refleks olarak ellerimi boynuna doladım.

"Rahat mısın?"dedi Akın pis pis sırıtarak. Gözlerimi kocaman açtım ve ellerimi boynundan çektim. "Düşersin."dedi beni uyararak. "İndir o zaman beni."dedim tedirgin bir şekilde. İnatçılığım yüzünden birazdan bir yerlerim kırılacaktı.

"Geçmeme izin verseydin böyle olmazdı."dedi Akın ve yavaş yavaş yukarı çıkmaya başladı. "Benim bugün eve gitmem gerekiyordu."dedim Akın'a bakarak. Kartal gelip sorun çıkarmasaydı bari.