En Güzel Renk Gözlerin

15. Bölüm

Akşam olmuştu artık vakit gelmişti. Hepimiz hazır bekliyorduk. Kartal hepimize bir kulaklık vermişti, haber verebilmek için. "Herkes hazır mı?"dedi Kartal. "Hazırız abi."dedi Akın. Ben dışarıda Kartal'ın yanında bekliyordum. "Bir şey olmaz dimi abi?"dedim Kartal'a bakarak. Gözlerinden tedirginliği anlaşılıyordu.

"Sakin ol hiç bir şey olmayacak. Sen kendini korumaya odaklan."dedi ve omzuma dokunup gülümsedi. İçimde kötü bir his vardı. Kötüyü çağırma Ece. Kendime gelmeye çalıştım ve odaklandım. Şuan sadece çatışma anında soğuk kanlı olmak için çabalıyordum.

"Ne durumdayız?"dedi Kartal kulağında ki kulaklığa dokunarak. "Romeo adamla oyun oynuyor abi Gece bir kaç kere içecek götürdü."dedi Akın. Sesi oldukça sakin çıkıyordu. "Gölge senden ne haber?"dedi Kartal. "Abi bende bir şey yok."dedi Balım. "Tamam arkadaşlar dikkat edin."dedi ve gözlerini yine bana çevirdi.

"Gergin misin?"dedi Kartal. Gergin olmamak mümkün değildi. "Değilim."dedim ama yalan söyledim. Aşırı gergindim ama belli etmemeye çalışıyordum. "Güzel."dedi Kartal ve havaya bakmaya başladı. "Abi!"dedi Akın yüksek sesle. "Ne oldu?"dedi Kartal telaşla. Yüzünden ne kadar korktuğu çok belli oluyordu.

"Abi adam silahını çıkarıp Romeo'ya doğrulttu."dedi Akın. Kartal iki saniye bana baktı ve önüne geri döndü. "Başlıyoruz."dedi Kartal. Vakit gelmişti. Silahımı belimden aldım ve iki elimle kavradım. "Dikkat et lütfen."dedi Kartal son kez bana bakarak. İkimizde içeriye daldık. Herkes masaların altındaydı. Ömer Kara denen babamın adamı Umut'a silah doğrultmuştu. Bizim gelmemizle beraber Mine de silahını çıkarıp adamın arkasından silahını kafasına dayadı.

Balım da hemen bize katıldı. Akın çoktan silahını Ömer Kara'ya doğrultmuştu. "Bırak."dedi Kartal düz bir sesle. Ömer'e sesleniyordu. "Yolun sonuna geldin Ömer."dedi Kartal. Yavaşça adama yaklaştık.

"Vay vay vay, Ece baban burada olsaydı gurur duyardı seninle."dedi Ömer bana bakarak. Sadece gülümsedim. "Ne demezsin."dedim dişlerimi sıkarak. "Abi arka kapıdan adamlar geliyor."dedi Özgür kulaklığa. "Adamlarım geliyor."dedi Ömer kahkaha atarak.

"Ne yapacağız?"dedi Mine kafasını kapıya çevirerek. Kartal düşünüyordu ama şimdi düşünmenin vakti değildi. Çok hızlı bir karar vermemiz gerekiyordu. "Pes etmeyin."dedi Kartal. Olduğumuz yerde durup ecelimizi bekliyorduk sanki. "Abi Ece ne olacak?"dedi Akın endişeli gözlerini gözlerime dikerken. "Kendini koruyabilir."dedi Kartal. Benden çok emindi.

Adamlar içeriye girmişti on kişilerdi. Biz ise altı kişiydik. Özgür kamera odasında kapana kısılmıştı. Adamların her biri kafamıza silahı dayamıştı. Hepimiz Kartal'a bakıyor işaret bekliyorduk. Fakat Kartal halinden gayet memnun gözüküyordu.

"Abi!"dedi Akın sesi yüksek çıkmıştı ama bağırmıyordu. Kartal sertçe Akın'a baktı ve önüne geri döndü. "Ne yapacaksın peki şimdi Kartal?"dedi adam zevkle. Bizi öldüreceğinden çok emindi. "Ece'yi alabilirsiniz."dedi Kartal düz bir ses tonuyla. Suratında hiç bir ifade yoktu. Benim için bir karar veriliyordu ama benim fikirlerim sorulmuyordu.

"Abi sen ne diyorsun?"dedi Balım. Gözlerini Kartal'a dikmişti. Kartal kahkaha atmaya başladı. "Ece'yi alabilirsiniz."dedi bir kez daha. Ömer Kara bile şaşırmıştı bu dediğine. "Peki o halde."dedi ve bana yaklaşmaya başladı. "Bir adım daha atarsan kafana sıkarım."dedi Mine. Kartal'ın sözünü çiğniyordu.

"Gece silahını indir."dedi Kartal sertçe. Resmen göz göre göre beni adama teslim ediyordu. "Gidelim Ece."dedi adam ve beni kolumdan yakaladı. Son kez arkama dönüp çocuklara baktım. Hepsi yıkılmıştı. Çok güvendikleri abilerinden bunu beklemiyorlardı.

Akın bana özür diler gibi bakıyordu. "Sorun değil."dedim sessizce sadece dudaklarımı oynatarak. Umut gelmeye çalıştı ama Kartal onu tuttu. Ömer denen adamsa hiç acımadan kolumdan sürüklüyordu beni.