Reis | Gay

pusula - D

Yavuz kapalı gözleriyle ofladı.

"Dinçer hava zaten karanlık neden gözlerimi kapattın ki?"

Dinçer duyduğuyla önündeki Yavuz'un boynuna kafasını koydu ve küçük bir öpücük kondurdu.

"Böyle daha heyecanlı oluyor"

Konuştuktan sonra burnunu boynuna sürttü. Yavuz bununla hızlandığı için hemen boynunu kapattı.

"Dinçer huylanıyorum biliyorsun. Zaten bir şey görmüyorum."

Yavuz'un dedikleriyle Dinçer onu daha fazla bekletmemek için hemen gidecekleri yere gittiler. Kamp yaptıkları alanın biraz daha yukarısında bir yere gidiyorlardı. Gelecekleri yere gelince Dinçer, Yavuz'un gözündeki bandı çekti. Yavuz'un kısa süre sonra görüşü netleşti.

Gölün kenarında ağaçlık bir alandı. Birkaç süslü lambayla aydınlatılmıştı. İki tane kamp sandalyesi vardı. Küçük bir masa ve masada atıştırmalıklar vardı. Yavuz gördüğü manzarayla şaşırdı. Şaşkınca Dinçer'e döndü.

"Burayı ne ara hazırladın?"

Dinçer elini Yavuz'un beline koydu ve kendine doğru çevirdi.

"O da benim sırrım olsun"

Yavuz duyduklarıyla gülümsedi.

"Peki bu güzel manzarayı neye borçluyum."

Yavuzun elini tuttu ve sandalyelere doğru götürdü. Ellerini Yavuz'un saçlarına götürdü ve hafifçe okşadı.

"Sen böyle şeylere zaten hep layıksın ama ben aşka geldim."

Yavuz gülümsedi ve ellerini Dinçer'in omzuna koydu.

"O zaman sen hep aşka gel."

Yavuz konuştuktan sonra dudaklarını Dinçer'in dudaklarına bastırdı. Dinçer, Yavuz'un belindeki ellerini sıkılaştırdı ve öpüşlerini derinleştirdi.

Ayrıldıklarında Dinçer ellerini Yavuz'un yüzüne koydu. Ona gülümseyerek baktı.

"Teşekkür ederim Yavuz."

Yavuz kaşlarını çattı.

"Ne için?"

Dinçer derin bir nefes aldı.

"Benimle olduğun için. Yalnızlığıma ortak olduğun"

"Dinçer.."

Yavuz tam konulacaktı ki Dinçer baş parmağını onun dudağına koydu ve konulmasını engelledi.

"Şhhh! Önce ben diyeceğimi diyeyim."

Elini Yavuz'un dudaklarından çekti. Derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Ailem gittikten sonra çok yalnızdım. Tabii arkadaşlarım vardı. Esma'nın, Musa'nın ve Ali Rıza'nın hakkını yiyemem. Ama yine insan kendini yalnız hissediyor. Böyle içinde bir burukluk olmuyor değil."

Yavuz'a biraz daha yaklaştı.

"Ama şimdi çok farklı. İlk evime geldiğin zaman mı başladı yoksa sonradan mı başladı bilmiyorum ama içimdeki yalnızlık gitti. Bana aile oldun. Belki sana göre bunları söylemem erken ama benim için tam zamanı."

Yavuz duyduğu şeyle gülümsedi. Dinçer'in böyle şeyler söylemesi onu çok duygulandırmıştı. Dinçerin böyle hissettiğini hiç düşünmemişti.

"Dinçer ben...."

Duraksadı.

"Ben teşekkür ederim. Benimle olduğun için, yanımda olduğun için, anladığında bana bir omuz olduğun için."