Summertimes Sunset Dreaming 💙 [COMPLETED]

26~You won't understand my feelings~

~Just like the Sky will never know the depth of the Sea~

ဒီ​နေ့နိုင်းမာန်ဘာအလုပ်မှမလုပ်ရသေးတာတောင်ခန္တာကိုယ်ကပင်ပန်းနေသလိုခံစားနေရသည်။ သက်တောင့်သက်သာမရှိတဲ့အဝတ်အစားတွေနဲ့တစ်နေ့လုံးနိုင်းမာန်မနေနိုင်ခဲ့ဘူး။ ထိုနည်းတူစွာပဲသူနဲ့လိုက်ဖက်မှုမရှိတဲ့သူနဲ့သူတစ်သက်လုံးမနေနိုင်ဘူးလို့စိတ်ထဲအတွေးဝင်လာသည်။ အမြွှာတို့ကတော့​မေ့ကိုတော်တော်လေးသဘောကျတယ်လို့ပြောလာသည်။ သူမရဲ့လှပမှုကိုအသိအမှတ်ပြုသလိုသူမရဲ့ထက်မြက်သွက်လက်မှုကိုလည်းအသိအမှတ်ပြုတယ်တဲ့။ အစ်ကို့အတွက်လိုအပ်တဲ့မိန်းကလေးလို့ပြောလာခဲ့သည်။ အခုအချိန်မှာတော့နိုင်းမာန်ဘာမှပြန်မပြောနိုင်သေးဘူး။

သူအဝတ်လဲခန်းမှာအဝတ်အစားလဲပြီးထွက်လာတော့ကလေးကနေ့လယ်စာစားနေသည်။ ဘာလို့နေ့လယ်စာကိုအခုမှစားတာလဲလို့​မေး​တော့အခုမှဗိုက်ဆာလို့တဲ့။ က​လေးကသူနဲ့စကားပြော​နေ​ပေမယ့်သူ့ကိုလည်းကြည့်မလာခဲ့ဘူး။ သူပြောတာကိုလည်းဂရုမစိုက်နေခဲ့ဘူး။ အခုပုံစံကကလေးရဲ့ပုံစံမဟုတ်ခဲ့ဘူး။ သူတို့ငါးနာရီလောက်ကိုဆိုင်သိမ်းဖြစ်တော့ကလေးကဒီညနေသူသွားစရာရှိတယ်လို့ခွင့်တိုင်လာသည်။

"ဘယ်သွားမလို့လဲ"

"သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ချိန်းထားလို့"

သူနဲ့စကားပြောနေပေမယ့်ကလေးကခေါင်းငုံ့ထားသည်။ သူ့ကိုတစ်ချက်ကလေးတောင်မော့မကြည့်လာဘူး။ သူ့ကိုခွင့်တောင်းနေတာရောဟုတ်ရဲ့လားလို့နိုင်းမာန်သံသယဖြစ်မိသည်။ အခုအ​နေအထားနဲ့ကလေးရဲ့အမူအရာကိုနိုင်းမာန်မဖတ်တတ်ခဲ့ဘူး။

"သူငယ်ချင်းကဘယ်သူလဲ"

"ကျွန်တော့်ကိုသွားဖို့ခွင့်မပြုဘူးလား"

"ကိုယ်ခွင့်မပြုဘူးလို့မပြောဘူးလေ"

သူ့ကိုတစ်ခုခုကြောင့်ကလေးကမကြည်ဘူးဖြစ်နေသည်။ ပုံမှန်ဆိုကလေးကသူ့ကိုအခုလိုစကားပြောလေ့မရှိတာကြောင့်နိုင်းမာန်အကျပ်ရိုက်နေသည်။

"နိုင်းဘက်ကခွင့်ပြုတယ်၊ မပြုဘူးလို့ပဲပြောလို့ရမလား။ ကျွန်တော့အတွက်အဲ့လောက်ဆိုလုံလောက်တယ်"