Askıntı

Abi Sen Ne Yaptın?

GÜVEN'DEN

Bir haftadır Aslan benimle uyuyordu ve her gün onun kokusuyla uyanmak günümün daha pozitif başlamasına sebep oluyordu. Yatağımda uyurken onu bırakıp dükkanı açmaya gitmek bile zor geliyordu, şimdi anlıyordum abimin evlenince neden bütün yıllık izinlerini kullandığını.

Ama bugün eve girdiğimde karşılaştığım manzara beni sinirden titretmişti. Kanım canım demeden, öz abimi canını çıkarana kadar benzetesim gelmişti.

Aslan, kalbi yumuşacık güzelim. Koltukta, tartaklanmış, üstü başı perişan halde oturuyordu. Abimde karşısında volta atıp, yara olmuş eklemleriyle sinirle dolanıyordu.

Kapıyı açıp girdiğimde şok olmuştum, kendimi Aslan'ın yüzüne bakmaktan alamıyordum. Vücudundan çok kalbi yara almıştı kesin, dudakları titriyordu. Abim beni görünce kükrer gibi bağırmaya başladı.

"Güven, bana ne olduğunu anlat. Hemen anlat yoksa elimden bir kaza çıkacak. Lan bu gevşek piç senin için kocam dedi lan, oğlum manyak mı bu."

Aniden yakasına yapışan ellerimle neye uğradığını şaşıran abim tepki bile verememişti.

"Sen ne yaptın abi? Kocam dedi bana diye dövdün mü, kocasıyım itirazı olan varsa sikime anlatabilir." Delirmiştim anasını satayım.

Ben dalga geçtiğini düşündüğüm zamanlarda bile vurmaya kıyamamıştım. Şuan sevdiğinden bu kadar eminken, benim ona bir gram ilgi göstermemle mutluluktan ağlayacak hale gelen insana bunu kimsenin yaşatmasına izin vermezdim.

Abim şok içinde bana bakıyordu, Aslan kolumdan tutup beni uzaklaştırmaya çalışırken artık açıkça ağlıyordu. Abimin ne halde olduğunu umursamadan Aslan'ı kolumun altına alıp başını göğsüme yasladım.

Ağlaması iç çekişlere dönerken, akıttığı yaşlarla kalbimden parçalar kopuyordu sanki. Saçlarına bir öpücük kondurduğumda abim görüş açıma girdi. Hayretle bizi izliyordu, benim ne kadar duygusuz olduğumu defalarca kendi gözleriyle görmüştü.

Aslan'a gösterdiğim şefkati annemden başka kimseye göstermemiştim. Abim zaten çok uzun süre yanımda kalmamıştı annem bu dünyadan göçünce. Birini bulup evlenmişti, benim ne halde olduğumu bile sormamıştı bu zamana kadar.

"Sen ne hale gelmişsin oğlum lan, hale bak. Ne halde bıraktım, ne halde buldum." Bırakıp giderken umursamayan adamın ettiği laflara bak hele. Açtırtacak ağzımı şimdi.

"Yavrum git elini yüzünü bir yıka, sonra benim odadan kıyafetlerimden giyin. Ben gelicem yanına, biz bir abi-kardeş konuşalım."

Kafasını kaldırıp dolu gözleriyle bana bakınca içim acıdı, dudağının sağ kenarı patlamıştı. Parmağımla okşayıp hafifçe gülümsedim, kafasını sallayıp banyoya yöneldi.

"Bak abim, sen hiç tanımadan bile beni sevmediğine karar veren birisiyle evlenip gittin. Beni hiç arayıp sormadın bile bu zamana kadar, hep ben aradım büyüğümsün diyip. Babam zaten köye yerleşti, ikiniz de kendi hayatlarınıza gömüldünüz. Güven sağ mı, öldü mü, nasıl, ne halde yaşıyor demediniz. Arayıp soranım olmadan iki yıldır yaşıyorum burda. Son üç aydır her gülüşümün sebebi içerdeki küçük adam."

Yüzüme inanmazca bakan abimle gülerek koltuğa oturdum, bazı şeyleri sert bir dille anlatmak en iyisiydi. Bugün kabuk bağlayan, ama benden başka kimsenin bilmediği yaraları kanatmanın tam sırasıydı.

"Senin çok sevdiğin karın, evinize her geldiğimde yüzüme bile bakmıyor sen yanında yokken. Bırak konuşmayı odadan bile çıkmıyor, Allah hakkı için ben ne yaptım size. Dükkandan payınızı her ay yolluyorum, kuruşunu kendi cebime atmıyorum. Yiğenim olacak elden duyuyorum, bana hoşt diyen yok."

Yüzü yere eğilsin istemiyordum, bunları söylemek kadar duymak da ağır geliyor olmalıydı. Kafasını kaldırmadan konuşmasına bakarsak ona göre daha da ağırdı.

"Ben hakkını hiç inkar etmedim, evimde bu şekilde davranışlara maruz kaldığını bilsem müdahale ederdim önceden. Ama ulan erkek sevgili ne demek abim, beni geçtim babamın kalbine iner. Adam belki de son günlerini yaşıyor."

"Babam biliyor, o yüzden gitti köye. Ne yaparsan yap, hakkım helal dedi gitmeden. Senin anlamadığın şey benim onunla ilk kez gerçekten mutlu olduğum ve sen ona zarar verdin. Anlayıp dinlemeden, ben kıyamazken hemde. Kılına dokunmaya kıyamıyorum lan ben o çocuğun."

Abim şok üstüne şok yaşıyordu, sonlara doğru yükselen sesimle başını kaldırıp yüzüme baktı şaşkınca. Ömrüm boyunca genelde hep ortamdaki en sakin insan olurdum, ama Aslan konusu farklıydı. Benim kıyamadığıma kimsenin dokunmasına izin vermezdim.

Abim koltukta geriye yaslanıp başını da geriye attı. Sindirmesi zor şeylerdi ama artık kör gibi yaşamaması gerekiyordu. Yetişkin bir insan olarak düzgün kararlar vermesi gerekiyordu.

Ben eşine, ailesine sırtını dönmesini istemiyordum, ama beni yargılama hakkını da vermiyordum sırf abim olduğu için. Ben kendimden sorumluydum, onlara gereken saygıyı her zaman göstermiştim. Şimdi onlardan da aynı şeyi istiyordum.

Sadece ve sadece yaşamak istediğim hayata saygı duyulmasını istiyordum. Bunu hak ettiğimi düşünüyordum. Ben kendi kendime düşünürken abimin konuştuğunu fark ettim.

"Ben sadece ne zamandır bu duyguları tek başına sırtladığını bilmek istiyorum. Herşeyinle kardeşimsin ama neden bir kez bile anlatmadın bana. Bu kadar mı kopuktum ben senden de bu şekilde öğreniyorum bunu lan ben."

"Ben hiç kızlardan hoşlanmadım, siz evde karı kız muhabbeti yaparken bile hiç bir şey hissetmiyordum. Erkekler daha çok ilgimi çekiyordu ama kendime de konduramıyordum, ben de kimseyle olmamayı seçtim bu yüzden. Babam nasıl fark etti bilmiyorum ama kendisi sordu bana bende inkar etmedim. Onun yüzünü yere eğmemek için kimseye başımı kaldırıp bakmadım bile."

Ta ki Aslan'a kadar...

Aslan başkaydı, Aslan'ın dili oynak ama kalbi masumdu. Çok başkaydı, onu düşünmek bile başkaydı.

"Ben Aslan'a kadar ailem de dahil kimseyi bu kalbe tamamen almamışım, annem hariç. Sen yada babam beni onun kadar tanımıyorsunuz, hangi yemeği, hangi tatlıyı sevdiğimi bile bilen yok ondan başka. Ondan başka kendini bana adayan yok bu dünyada."

Abim gözünden süzülen yaşları silmeye gerek bile duymadan yüzüme baktı. Gerçekten yaptıklarını farketmeden yaşamışlardı bu zamana kadar. Şimdi sevdiğim insana zarar veremezlerdi.

"Gitmeden Aslan'dan özür dileyeceksin, bir daha da bu eve haber vermeden gelme. Ailenin yanında ol, ben ailem olan adamla olacağım çünkü."