İlk Seans

1. Bölüm "hasta"

Bugün kliniğimde ilk günümdü. İlk defa özel olarak danışanlarımla  ilgilenecektim. Bu yüzden mutluyum. İnsanların dertlerine deva olmaya yavaş yavaş başlıyorum. Bu beni aşırı mutlu ediyor.

Bu zamana kadar tek istediğim şey buydu.

Masamı düzenledim. İlk olarak masama annem ve babamla beraber çektiğim fotoğrafı koydum. Babam ve annem bu zamana kadar ne yaptıysam bana destek olmuşlardı. O yüzden bu masaya her oturduğumda onları görmek istiyordum.

Not almak için bir defter ve kalem koydum. Bu benim en çok işime yaracak şeydi. Daha sonra masada duran bilgisayarı düzelttim. Yamuk duruyordu.

Her şey yerli yerindeydi. İşte şimdi her şey hallolmuştu. Gülümseyerek sandalyeme oturdum.

Kapı çalınınca "girebilirsin." diye seslendim.

İçeri yardımcım Name girmişti. Elinde de bir buket çiçek tutuyordu. Acaba ona kimden gelmişti? Nameye birinin çiçek alması hoşuma gitmişti açıkçası. Namenin uzun zamandır yalnız olduğunu biliyordum. O yüzden bu durum en çok beni sevindirdi. Tabi ki Nameden sonra

"Hocam bu size gelmiş." Dediğinde yüzüm düştü. Bana mı gelmişti? İyi de bana kimden gelmişti bu çiçek? Annemden olabilir miydi? Babamdan olabilirdi. Abimden emin değildim. Kendisi bana hiçbir şey vermezdi. Günahını bile.

"Kimden gelmiş Name?" Bu soruyu sorduğumda çiçeğin içine baktı.

"Bir not var ama kim olduğu yazmıyor. Siz anlarsınız herhalde."

İçeri adımladı ve çiçeği bana uzattı. Elinden yavaşça aldığımda odadan hızlıca çıktı.

Çiçeğe zarar vermeden içinden notu aldım.

"Hayırlı olsuna gelelim dedim. Hasta değilseniz gelemezsiniz dediler. Hastan olup geliyorum Sevgilim. Bekle beni. Sana kavuşmak için her yolu deneyeceğimi bilirsin. Bilirsin değil mi?"

Gülümsedim.  Bu kesinlikle Tolga'ydı.Ondan başkası bana böyle bir not yazamazdı. Ve biliyordum. Bana kavuşmak için her yolu denerdi.  Buraya gelmesine sevinmiştim. Ama kapıdan geri mi çevirmişlerdi? Bu komik bir durumdu.

Onu o halde düşünmek bile gülmeme neden oluyordu.

Yüz ifadesini düşünüp kahkaha attım. Onun böyle durumlara özel bir bakışı vardı. Bunu yapmayı uzun zamandır deniyordum. Ama bir türlü onun gibi bakamıyordum.

Çiçeği masamın köşesine bıraktım. En sevdiğim çiçekti nergis. O da bunu biliyordu. 

Yine  kapım çaldı. "Gir." Diye seslendim. Gelen  Nameydi. "Hocam hastanız var." Dedi.

"Gelebilir." Dediğimde hemen odadan çıktı. Bu kişi kesinlikle Tolgaydı. Hastam olarak gelmişti. Gülümseyerek beklemeye başladım.

Kapı yavaşça açıldığında dikkatimi oraya verdim. Tolga gelmişti.

"Hoş geldiniz benim yakışıklı  hastam."

"Hoş bulduk benim en güzel doktorum."

Bu kadar hızlı gelmesini beklemiyordum. Elinde yine çiçekler vardı. Her geldiğinde bana çiçek getirmeyi ihmal etmezdi. Az önce bana çiçek yollasa da tekrardan çiçek almış ve buy çiçeği bana kendisi vermişti. 

Çiçeği uzattığında elinden aldım. Yine bir köşeye koydum. Masanın arkasından çekilip Tolga'nın karşısında durdum. Beni süzdü. "Yine çok güzel olmuşsun sevgilim." Sonra sanki yanlış bir şey söylemiş gibi düzeltti. "Pardon psikolog hanım diyecektim. Dilim sürçtü." 

Güldüm. "Sürçebilir. Benim açımdan hiçbir sakıncası yok." Elini belime koyup beni kendine doğru çekti. "Siz acaba şu an benimle flörtleşiyor olabilir misiniz acaba?" Biraz daha güldüm ve ona bu sefer ben yaklaştım.

"Flörtleşmemiş  olmayı mı tercih ederdiniz?" Başını hayır anlamında salladı. "Aksine her psikoloğun böyle yaklaşmasını isterim." Dediğinde omzuna yavaşça vurdum. O da gülüp bir elini yanağıma koydu. Ardından da dudaklarını dudaklarımla buluşturdu. Ben de ona karşılık verdim. Geldiğinden beri bunu yapmasını bekliyordum.

——————————————————————-

Evet bölüm bitti. Kısa bir bölüm attım.

Bu hikayeyi yazarken aklımda bir kurgu yok. O yüzden aklıma estiği gibi yazacağım.